Güneş tutulmaları, çağlar boyunca savaşların ve imparatorlukların yıkılmasının işareti olarak görüldü. Gerçekte saf ki durum bu değildi, yalnızca tam güneş tutulmalarının görüldüğünden daha sık savaş çıkartan ve sık sık imparatorlukların yıkılmasına tanıklık eden bir cins olduğumuz için bu hadiseleri güneş tutulmalarına denk getirmek güçlükle olmadı.
Daha sonra güneş tutulmalarının ardındaki mekanizmayı öğrendik. 1919’daki deney ise umumi görelilik teorisini kanıtlamasıyla öne çıktı. Garp Afrika’daki küçük bir adada, Arthur Eddington önderliğindeki bir küme maceracı bilim kişisi, güneşin karardığı anlarda teleskoplarını gökyüzüne çevirdi.
Einstein ve Isaac Newton, Alman ve İngiliz olmalarından bağımsız olarak bilim ortamında karşı zıdda geldiler. İki memleket, o vakte kadar tarihin en kanlı savaşında karşılıklı iki cephede bölge almıştı. Newton ve Einstein’in durumu ise biraz daha farklı. Newton, periyodunun -hatta tahminen de tarihin- en büyük bilim kişilerinden biri. O’na nazaran ışık bir kütleye sahip değil ve ebediyen doğrusal olarak hareket ediyor. Einstein bu görüşe direkt karşı çıkmasa da çok büyük kütlelerin uzay vakti bükebileceğini söylüyordu. Haliyle ışık da çok büyük kütleli cisimlerin etrafında bükülebilirdi. Gereğince büyük kütleli en yakın cisim olan Güneş, yıldızlardan gelen ışığı bükecek güce sahipti.
Teorinin test edilmesi, olağan kaideler altında epey güç olurdu. Yıldızlardan gelen ışıkları, Güneş’in güçlü ışıklarından ayırmak neredeyse imkansız kademede çetin bir süreçti. Bu yüzden de Güneş’in orada olduğu gelgelelim ışıklarının Dünya’ya ulaşmadığı bir vakit seçildi. Güneş tutulması, bu deneme için ülkü koşulları sağlıyordu.
Eddington ve ekibi, birkaç yıldızın ışığını gözlemlemeyi başardı. Sonuç olarak Einstein haklıydı ve yıldızların ışığı, ufak bir ölçü kayma yaşamıştı. Bu sonuçlar, Einstein’i olması gereken ilmî yıldız konumuna yükseltti ve Alman bilim kişisi o günden beri de bu unvanını koruyor.
Daha sonra yapılan denemelerde de Einstein tekrar tekrar doğrulandı. Bu birinci seferde ise, anlaşılması bile sıkıntı olan teori birinci defa gözle görülür halde doğrulandı ve umum olarak kabul gördü.