2050 Yılında 10 Milyara Ulaşacak İnsanlık Nasıl Beslenecek?

Beslenme ortamında tarım eserlerinin çok kıymetli bir konumu var fakat tarım da birtakım meseleleri beraberinde getiriyor. Yeryüzündeki tatlı su kaynaklarının yaklaşık yüzde 70’i tarımda kullanılıyor. Bununla birlikte yerküredeki sera gazı üretiminin de üçte biri tarım faaliyetlerinden kaynaklanıyor. Tarım topraklarının kısıtlılığından dolayı, daha verimli üretim yapmanın yollarını bulmak büyük bir sıkıntı haline geliyor. 

Natürel mevzu yalnızca üretimle kapanmıyor. Tüketim alışkanlıklarımızı değiştirmek de değerli bir sıkıntı. İngiltere merkezli Biyoteknoloji ve Biyolojik Bilimler Araştırma Kurulu, yerküredeki her üç şahıstan birinin beslenme sorunu yaşadığını belirtiyor. Bunun bir tarafında açlık yahut gayrikâfi beslenme yatarken, öbür tarafında ise obezite yatıyor. Istikrarsız ve sıhhatsiz beslenme, birçok marazın nedeni olarak görülüyor. 

Istikrarsız ve beğenilmeyen beslenmenin yanı sıra, bu durumdan dolayı üretilen ziraî besinin üçte bir kadarı çöpe gidiyor. Global ısınmanın temel sebeplerinden biri olan karbon salınımının değerli bir kısmı ziraî üretimden dolayı ortaya çıkıyor. Evet, gelecekte bu meseleleri aşıp 10 milyar kişisi besleyebilecek üretim seviyesine erişebilmek için ne çeşit adımlar atılıyor? 

Tarımda Robot Kullanımı 

Birçok çiftçi, tarlada geçirilen vaktin idari işlerde harcanmasının verimi arttıracağı görüşünde. Tekrara dayalı işler ise robotlar tarafından yapılabilir. Small Robot Company isimli şirket, bu fikre dayalı kalarak üç adet robot üretti. Bu robotlardan biri ekim için kullanılıyor, başkası bitkilerin büyüme aşamalarını fotoğraflayıp tahlile gönderiyor. Bu tahlillerin sonucunda üçüncü robot sadece gereksinim olan bitkileri ilaçlıyor. Bu çalışma sayesinde gereksiz kirlilik, vakit ve kaynak israfı da önlenmiş oluyor. 


Toprağın Korunması 

Bu küçük robotlar, traktörlerin noktasını alarak, traktörlerin verdiği yükün toprağı sıkıştırmasını engelleyerek toprağın verimliliğini ve ömrünü uzatabilir. Bu küçük araçlar hasat makinelerinin yanını alamasa da vakitle yapılabilecek bu değişiklikler toprağın korunmasına yardımcı olacaktır. 


Besin İsrafının Engellenmesi 

Birleşmiş Milletler’in raporuna nazaran, azık eserlerinin üçte biri tüketiciler ya da marketler tarafından ya çöpe atılıyor ya da verimsiz ulaşım ve yekuna süreçlerinden dolayı bozuluyor. ABD’den sonra en çokça azık ihraç eden Hollanda, azık israfının en ziyade yaşandığı devletlerden biri. Hollanda hükümeti, bu meseleyle başa çıkmak için 2030’a kadar azık israfının yarı yarıya azaltılmasını hedefliyor. 

Bu mevzudaki teşebbüslerden biri olan telefon pratiği “Too Good To Go”, marketlerin elinde kaldığı için çöpe atacağı hala yenilebilir eserleri daha elverişli bir fiyata tüketiciye sunuyor. Sonunda israftan kaçınılmış oluyor. 


Olgunlaşma Sürecininin Yavaşlatılması 

İngiltere’de tüketilen muzlar Ekvador, Dominik Cumhuriyeti yahut Kosta Rika üzere memleketlerden ithal ediliyor ve muzların devlete sağlam ulaşabilmesi için şimdi yeşilken toplanması gerekiyor. Muzlar marketlere ulaştığında ise muzların hoş sarı tonda ve kararmamış olarak tüketime hazır olması gerekiyor. Bunun için ise bu sürecin güzel yönetim edilmesi çok kıymetli.  

Şayet muzlardan biri erken olgunlaşırsa, etilen gazı salınmaya başlıyor. Bu gaz, sair muzları da yol boyunca etkiliyor ve bu da kargonun yaklaşık %15’inin çöpe gitmesine neden oluyor. İngiltere’deki kimi bilim kişileri, muzdaki ayan genlerin DNA’sını değiştirerek üretilen etilen gazının azaltılması için çalışıyor. Bu tatbik ile taşıma sırasında muzların bozulması engellenebilir ve marketlerdeki raf ömürleri uzayabilir. 


Tercihlerin Yanlışsız Yapılması 

2050’de 10 milyar insanın beslenebilmesi için tarım ve azık sanayiinin daha sürdürülebilir olması gerekiyor. Bunun için ekim-dikim, hasat, üretim, ulaşım, depolama ve satış modellerinde değişikliğe gidilmesi, hükümetlerin ve tüketicilerin bu değişikliğin yapılması konusunda kararlı olmaları gerekiyor. Bu, marketlerden her vakit en hoş gözüken meyve-sebzeyi almak yanına, sağlıklı olanı seçmek, marketlerin eser etiketlerinde karbon izi ve su tüketim malumatlarını belirtmeleri için adım atmaya zorlamak ve israfı önleyecek yeni teknolojileri kullanmaya hazır etmek manasına geliyor.