42 Adet Okul Otobüsü Satın Alıp Toprağa Gömen Adam

Bruce Beach ismindeki adam, hayatını sürdürdüğü Chicago'yu 1970 yılında terk ederek Kanada'nın Toronto kentine iki saatlik arada bulunan küçük bir köye taşındı. Böylelikle aklındaki çılgın fikrin birinci adımını attı.

10 yılın akabinde bu fikrini hayata geçirmeye başladı. Küçük bir Kanada kasabası olan Ontario'da bir arazi satın aldı ve projesi için gerekli teçhizatları topladı. 1980'den 1985'e kadarlık süreçte, 12.500 dolar ödeyerek 42 adet okul otobüsü satın aldı.

Satın aldığı toprağına 4 metre derinliğinde bir çukur kazmaya başladı.


Otobüsleri bu çukura yerleştirdi, üstünü kalın bir beton ve toprak katmanıyla kapladı. Bunları tek başına yapmadı, fikrini duyan gönüllüler ona yardım etti(bu yardımların aslında bir çıkar ilgisi olduğunu yazının ilerleyen kısımlarında anlayacaksınız).

Gelelim sadede, bu kadar otobüsü yerin altına gömme nedeni neydi?


Çünkü 1970'lerin sonlarında dünya hâlâ nükleer savaş ihtimali dehşetiyle yaşıyordu. Soğuk Savaş'ın gerçek bir savaşa dönüşme ihtimali azımsanacak üzere değildi. Dünyanın pek çok noktasında beşerler yıkıcı bir savaş ihtimaline karşı hazırlık yapmaktaydı.

Bruce Beach de onlardan biriydi lakin onun yaptığı bu sığınak başkalarından çok daha sıra dışıydı.


Olası bir savaşa karşı elleri bağlı bir halde oturmak istemeyen Bruce, ABD'deki öteki aileler üzere evinin art bahçesine basit bir sığınak kazmak yerine Kanada'ya gidip dev bir sığınak kurmayı yeğledi.

Sığınağın ismini, Büyük Tufan öyküsünden etkilenerek Nuh'un Gemisi İki (Ark Two) koydu.


Otobüsleri ince bir işçilikle, aşikâr bir plana nazaran dizip gömdükten sonra karmaşık ve muhafazalı bir labirent düzenledi.


Otobüsleri tercih etmesinin nedenlerinden biri de çelik tabanların sığınak yapmak için çok uygun olmasıydı.

Elektrik mühendisi olduğu için sığınağın tesisatıyla da kendisi ilgilendi.


Dizel yakıtla çalışan elektrik jeneratörlerini kullanarak sığınağa otonom elektrik tedariki sağlamayı başardı.

Ayrıca ısıtma, sıcak su ve havalandırma sistemi de yaptı.


Bu sistemler sayesinde sığınaktaki yiyecek ve su kaynakları, insanlara onlarca yıl yetebilecekti.

Yaklaşık 1.000 metrekarelik bir alanda adeta yeraltı kenti inşa etti.


%80'i yalnızca çocuklar için olmak üzere sığınağı 500 kişi için tasarladı.

İçeride çocuk odaları, banyolar, mutfaklar, uyku kısımları, dişçi, konferans salonu, dezenfeksiyon odaları, çamaşırhane dahi bulunuyor.


Bruce Beach ve her ayrıntısı düşünülmüş sığınağı, hem vakte hem de mahallî idarenin baskılarına karşı direniyor.


Yerel idare, sığınağın tehlikeli olduğunu düşündüğü için 80 yaşındaki Bruce'a 30'dan fazla dava açtı. Bu çılgın adam, nükleer savaşa tedbir maksadıyla yaptığı bu sığınakta artık adalet savaşı veriyor.

Yerel halk, Bruce'a "deli" diyor fakat o yeniden de bu sığınağın er ya da geç beşerler için yararlı olacağına, onları muhtemel bir tehditten koruyacağına inanmaya devam ediyor. Bugün ise ne yazık ki nükleer savaş tehlikesi hâlâ devam ediyor.

Kaynaklar: 1, 2, 3, 4, 5