6 sene sonunda ( Platonik )

Onu başlangıçta 8sınıfta tanımıştım Çok utangaç olduğum için malesef tavır fırsatı az yakaladım O zamanlar yalnızca dost olarak bakıyordum Lise 1 e geçtiğimde onunla ilgili hayaller kurmaya başladım ve bir türlü kafamdan atamadım Arkasından lise 2 de sahte bir face hesabı açıp ona hissettiklerimi yazdım ama beni sapık, takıntılı vs sanmış olacakki facesini kapatmıştı Lise 34 esnasında onun için birşeyler karalamaya başladım Düş kurdukça kafamdan atamadım Onun haricen herhangi biriyle dostluk ta kurmayı deneme başarılarım defalarca yetkisiz ve güvenilmez kaldı Şuan üni2'deyim ve bundan böyle ona olan hislerimi açıklamak için iş yerine gitmek istiyorum Gitsem ne anlatacağımı inanın bilmiyorum Sevgilisi yok bildiğim kadarıyla, çalıştığı yere gitmeyi düşünüyorum Bunu nasıl karşılar? Tepkisi ne olur? ya da bir tepkisi olur mu? Bunları bilmiyorum 6 sene sonunda artık tavır kararı aldım fakat bir türlü uygulamaya geçiremedim Ara Sıra kendi kendime söyleniyorum; ''ne olacak en kötü tersler dünyanın sonu değil ya'' gibi cümlelerle Sizin fikirlerinizi de edinmek istedim Belki daha önce böyle bir durumu yaşamış olan vardır Bana us veren olursa sevinirim Çekingenim ve bu yüzden oraya gitsem bile onunla konuşabilecek miyim? Belki de tanıyınca işin büyüsü bozulacak, ola ki de karakterlerimiz fazla zıttır Burası fazla kritik bir nokta varsayım edebildiğiniz gibi Yazımı okuduğunuz için de teşekkürler Ha giderken neden o, neden aklımdan atamıyorum en küçük bir fikrim bile yok