abdülhak hamit tarhan edebi kişiliği

Abdülhak Hamit Tarhan Doğu ile Batı aralarında bir köprü olabilecek dek adaleli kültürü, varlıklı bir düş gücü vardır Şirdeki Batılılaşma hareketinin belli başlı büyük öncüsüdür Yaşadığı dönemde Şairi Azam unvanıyla anılır Şiirin şeklinde ve içeriğinde manâlı yenilikler yapmıştır Onda ölçü, kafiye, hatta dil ve tümce kaygısı görülmez bu yüzden eserlerinde dil kusurları çoktur Dili çok ağır ve üslubu epeyce artı dağınıktır Şiirde tezada, şaşırtmaya yer vermiş liriik felsefi bir hoşgörüyle yazmıştır

Tanzimat şiriine geniş ufuklar açan, Divan şiirinin iç ve dış geleneklerini yıkan, metafizik konularını işleyen tezatlardan zor alan vefat aşk ve vatan gibi konularını değişik dille işleyen bir şairdir Tüberküloz hastalığından ölen karısı Fatma Hanım ’ın üzüntüsüyle lirizm ve tezat batmış ünlü Makber şiirini yazmıştır

Ağır bir dil kullandığı tiyatrolarını oynansın diye değil okunsun diye yazdığından tiyatroları sahne tekniğine hiç yerinde değildir Daha fazla şiir tekniğiyle yazdığı, nazım nesir karmakarışık tiyatrolarında tarihi olaylar ve hayalleri hakimdir Abdülhak Hamit Tarhan pastoral şiirin ilk örneklerinin verildiği, bağımsızlık biçimdeki şiirlerin bulunduğu kitabına Sahra adını vermiştir

Eserleri

* Ölü
* Hacle
* Tayflar Geçidi
* Macerayı Aşk
* İçli Kız
* Sabr ü Sebat
* Duhteri Hindu
* Tezer
* Eşber
* Nesteren
* Finden
* Garam

*