BIZIMKISI BIR ASK HIKAYESI
Sizin icin ne derece onemi var bunu bilmiyorum ama ben bu satırları
yazarken
gozumden damlalar akıyor klavye uzerine Erkekler ağlamaz lafı bana
gore
değil Ağlamaktan hic utanmadım,duygularım,acılarım beni boğduğu zaman
hep
ağladımYine ağlıyorum Sizleri tanımıyorum ama sizlerle paylaşmak
istiyorumLutfen;bu satırlara bir seven olarak sahip cıkın ve lutfen
yazılı
satırlar olarak gecmeyin Okudukca yeryuzunde insanlar neleri yaşarmış
diyeceksiniz buna eminim Bir memur ailenin en kucuk cocuğu olarak
babamın
tayininin cıktığı bir koye taşındıkHuzursuzdum,okulumu bir koy
okulunda
okumaktansa ,şehirde medenice okumak istiyordumkaydımı yaptırdı babam
okulaİlkokul 4 sınıftan başladım koy okulunaBeni bir sınıfa
verdilerOğretmen koyde yabancı olduğumu biliyordu ve hangi sıraya
oturmak
istiyorsan otur dedi banaBir kızın yanı boştu sadece oraya
oturdumHayatımı
adadığım,gidişiyle beni bitiren insanla ilk o zaman tanıştımİsmi
Altınay
idiCocuk yaşımda bile onun guzelliği beni cok etkilemiştiMasmavi
gozleri,gamze yanakları ile arada bir bana donup guluşu,yanlış yazdığım
notlarımda kendi silgisiyle defterimdeki hatayı silmesi beni o minik
yaşımda
ona bağladıO donemlerde cocukca bir arkadaşlıktı Zaman ilerledikce
onsuz
tek saniye geciremiyordumya ben onlara gidip ders calışıyor, yada o
bize
geliyorduMukemmel bir paylaşımcıydıYureğini,sevgisini,dostluğunu daha
o
yaşta vermişti banaİlkokulu birlikte okuduk ve aynı sırada
bitirdikHep
onunla hep ona biraz daha alışarak Ortaokula gectiğimizde ailelerimize
rica
ettik ve bizi aynı okula yazdırdılar, hatta aynı sınıfa,hatta aynı
sıraya
oturmamız icin babalarımız oğretmenlere adeta yalvardılarBaşarmıştık
Yine
aynı sıradaydıkGeride kalan ilkokul donemindeki iki yılda anladım ki
onsuz
hayat bana huzur vermiyorduYaşımız olgunlaştıkca o beni,ben onu daha
cok
seviyordumCocukca başlayan arkadaşlığımız sevgiye aşka donuşmuştu
ortaokul
yıllarımız bitmek uzereykenŞehir merkezindeAilelerimiz liseye
gectiğimiz
sırada ortak bir karar aldılarBuna gore tek ev kiralayacak ikimiz aynı
evde
kalacaktıkAnnem de bizimle kalacaktıAllah\\\'ım o karar bize
iletildiğinde
dakikalarca sarmaş dolaş kutlamıştık bunuOna aşık olmuştumAynı
duyguları o
da paylaşıyordu ve bunu fark eden ailelerimiz okul bittiğinde
evlendirelim
diye karar almışlardı bileOna tapıyordum artıkHaşa Allah\\\'a şirk koşar
gibi
gunah işlercesine seviyordumİlk elini tuttuğumda sakın bir daha
bırakma
demiştim Yanakları kızarmıştı,utanmış ve başını onune !
eğmiş,gulumsemiş ve
elimi sıkı sıkı kavramıştıArtık her gun elele tutuşup okula gidiyor
okuldan
cıkarken elele dolaşıyor geziyor oyle gidiyorduk evimizeArada bir
elleri
terler ve her terleyişte elini elimden kurulamak icin cekerdiBunu her
yaptığında kızar elimi bırakma diye azarlardım,hep tamam tamam diyerek
gulumser ve hızla elini avucuma sokuştururdu Her şey harikaydı,dunya
cennet
gibiydi gozumuzdeYıllar akıp gidiyordu mutluluk icindeNihayet liseyi
de
bitirmek uzereydikkarne donemi gelmiştiKarnelerimizi aldık hic
kırığımız
yoktuSevincle sarıldık birbirimize elimi tuttubunu kutlamak icin bir
cafeye gidip cola icerek kutlayacaktıkOkulun az ilerisinden gecen bir
cakıl
yol vardıHer zaman toz duman icinde olurducakıllarla kaplıydıO yolun
benim ve olurcesine sevdiğim insanın ayrılmasında bu kadar rol
oynayacağını
bilsem hic girer miydik o yolaNeler vermezdim o yolu yurumemek icin
Eli
yine elimdeydi,ansızın elini cekti,terlemişti yine eliSanırım dort
adım
atmıştımDonup yine azarlayacaktımCunku hem elimi bırakmış,hem de
geride
kalmıştıDonup baktığımda Dunya başıma yıkıldıSanki gok kubbenin
altında
kaldımyerdeydi ve yuzunden kan fışkırıyordune yapacağımı bilemedim
uzerine
kapandım yuzune yapışmış saclarını kaldırdığımda hayatımı bitiren o
goruntuyle karşılaştımBaşı kesilmiş bir tavuk gibi
cırpınıyorduSuratına
bir taş parcası bıcak gibi saplanmıştı ve bakmaya doyamadığım mavi
gozlerinden biri akmıştıSuratının yarısı yoktuHırlıyordu bana bir
şeyler
demek istiyor kanla kaplı diğer gozunu temizleyerek bana bir şeyler
demeye
calışıyorduYoldan gecen bir kamyonun tekerinin altından fırlayan bir
taş
suratına saplanmıştıOlurcesine bir aşkı,geleceğimizi kibrit
buyukluğunde
bir taş parcasının bitireceğini bilemezdimDonuk donuk hic konuşamadan
yuzune bakmaktan başka bir şey yapamıyordum Ellerini tuttum kaldırdım
başını goğsume dayadı ve elimi sıkı sıkı tuttuAkan kan ellerimize
damlıyorduYoldan gecen bir araba durmuş bizi seyrediyordu,hastaneye
yetiştirelim dediğimde kanlı olduğu icin almadı ve kactı gittiKimse
arabaya
almıyorducevreme bakıp yardım eden demekten,ona donup seni
seviyorum,beni
bırakma,dayan demekten başka bir şey yapamıyordumİki dakikalık bir
cırpınıştan sonra kucağımda olduCennet olan Dunya 5 dakikada cehenneme
donduTam dokuz yıl oldu onu yitireli
Kendime olan guvenimi yitirdimArtık kimseyi sevemem,kimsede beni
sevemez
korkusundan kurtaramıyorum kendimiBitkisel hayatta gibiyimTek elimde
kalan
bu netbu net aracılığıyla sizinle paylaşmak istedimYitiren,ya da ben
yitirenle paylaşmak isteyen herkese elleri terlese bile ellerimi
bırakmamaları şartıyla elimi uzattımDost,kardeş,arkadaş ne olursanız
olun
ama elimi bırakmayınSize sesleniyorum, elimi bırakmayın lutfen
Bu yazıyı okurken sizinde eliniz terlediyse o zaman bilin ki sizde sevdiniz…
duygulandınız hatta ağladınız ama işte kader…
Sizin icin ne derece onemi var bunu bilmiyorum ama ben bu satırları
yazarken
gozumden damlalar akıyor klavye uzerine Erkekler ağlamaz lafı bana
gore
değil Ağlamaktan hic utanmadım,duygularım,acılarım beni boğduğu zaman
hep
ağladımYine ağlıyorum Sizleri tanımıyorum ama sizlerle paylaşmak
istiyorumLutfen;bu satırlara bir seven olarak sahip cıkın ve lutfen
yazılı
satırlar olarak gecmeyin Okudukca yeryuzunde insanlar neleri yaşarmış
diyeceksiniz buna eminim Bir memur ailenin en kucuk cocuğu olarak
babamın
tayininin cıktığı bir koye taşındıkHuzursuzdum,okulumu bir koy
okulunda
okumaktansa ,şehirde medenice okumak istiyordumkaydımı yaptırdı babam
okulaİlkokul 4 sınıftan başladım koy okulunaBeni bir sınıfa
verdilerOğretmen koyde yabancı olduğumu biliyordu ve hangi sıraya
oturmak
istiyorsan otur dedi banaBir kızın yanı boştu sadece oraya
oturdumHayatımı
adadığım,gidişiyle beni bitiren insanla ilk o zaman tanıştımİsmi
Altınay
idiCocuk yaşımda bile onun guzelliği beni cok etkilemiştiMasmavi
gozleri,gamze yanakları ile arada bir bana donup guluşu,yanlış yazdığım
notlarımda kendi silgisiyle defterimdeki hatayı silmesi beni o minik
yaşımda
ona bağladıO donemlerde cocukca bir arkadaşlıktı Zaman ilerledikce
onsuz
tek saniye geciremiyordumya ben onlara gidip ders calışıyor, yada o
bize
geliyorduMukemmel bir paylaşımcıydıYureğini,sevgisini,dostluğunu daha
o
yaşta vermişti banaİlkokulu birlikte okuduk ve aynı sırada
bitirdikHep
onunla hep ona biraz daha alışarak Ortaokula gectiğimizde ailelerimize
rica
ettik ve bizi aynı okula yazdırdılar, hatta aynı sınıfa,hatta aynı
sıraya
oturmamız icin babalarımız oğretmenlere adeta yalvardılarBaşarmıştık
Yine
aynı sıradaydıkGeride kalan ilkokul donemindeki iki yılda anladım ki
onsuz
hayat bana huzur vermiyorduYaşımız olgunlaştıkca o beni,ben onu daha
cok
seviyordumCocukca başlayan arkadaşlığımız sevgiye aşka donuşmuştu
ortaokul
yıllarımız bitmek uzereykenŞehir merkezindeAilelerimiz liseye
gectiğimiz
sırada ortak bir karar aldılarBuna gore tek ev kiralayacak ikimiz aynı
evde
kalacaktıkAnnem de bizimle kalacaktıAllah\\\'ım o karar bize
iletildiğinde
dakikalarca sarmaş dolaş kutlamıştık bunuOna aşık olmuştumAynı
duyguları o
da paylaşıyordu ve bunu fark eden ailelerimiz okul bittiğinde
evlendirelim
diye karar almışlardı bileOna tapıyordum artıkHaşa Allah\\\'a şirk koşar
gibi
gunah işlercesine seviyordumİlk elini tuttuğumda sakın bir daha
bırakma
demiştim Yanakları kızarmıştı,utanmış ve başını onune !
eğmiş,gulumsemiş ve
elimi sıkı sıkı kavramıştıArtık her gun elele tutuşup okula gidiyor
okuldan
cıkarken elele dolaşıyor geziyor oyle gidiyorduk evimizeArada bir
elleri
terler ve her terleyişte elini elimden kurulamak icin cekerdiBunu her
yaptığında kızar elimi bırakma diye azarlardım,hep tamam tamam diyerek
gulumser ve hızla elini avucuma sokuştururdu Her şey harikaydı,dunya
cennet
gibiydi gozumuzdeYıllar akıp gidiyordu mutluluk icindeNihayet liseyi
de
bitirmek uzereydikkarne donemi gelmiştiKarnelerimizi aldık hic
kırığımız
yoktuSevincle sarıldık birbirimize elimi tuttubunu kutlamak icin bir
cafeye gidip cola icerek kutlayacaktıkOkulun az ilerisinden gecen bir
cakıl
yol vardıHer zaman toz duman icinde olurducakıllarla kaplıydıO yolun
benim ve olurcesine sevdiğim insanın ayrılmasında bu kadar rol
oynayacağını
bilsem hic girer miydik o yolaNeler vermezdim o yolu yurumemek icin
Eli
yine elimdeydi,ansızın elini cekti,terlemişti yine eliSanırım dort
adım
atmıştımDonup yine azarlayacaktımCunku hem elimi bırakmış,hem de
geride
kalmıştıDonup baktığımda Dunya başıma yıkıldıSanki gok kubbenin
altında
kaldımyerdeydi ve yuzunden kan fışkırıyordune yapacağımı bilemedim
uzerine
kapandım yuzune yapışmış saclarını kaldırdığımda hayatımı bitiren o
goruntuyle karşılaştımBaşı kesilmiş bir tavuk gibi
cırpınıyorduSuratına
bir taş parcası bıcak gibi saplanmıştı ve bakmaya doyamadığım mavi
gozlerinden biri akmıştıSuratının yarısı yoktuHırlıyordu bana bir
şeyler
demek istiyor kanla kaplı diğer gozunu temizleyerek bana bir şeyler
demeye
calışıyorduYoldan gecen bir kamyonun tekerinin altından fırlayan bir
taş
suratına saplanmıştıOlurcesine bir aşkı,geleceğimizi kibrit
buyukluğunde
bir taş parcasının bitireceğini bilemezdimDonuk donuk hic konuşamadan
yuzune bakmaktan başka bir şey yapamıyordum Ellerini tuttum kaldırdım
başını goğsume dayadı ve elimi sıkı sıkı tuttuAkan kan ellerimize
damlıyorduYoldan gecen bir araba durmuş bizi seyrediyordu,hastaneye
yetiştirelim dediğimde kanlı olduğu icin almadı ve kactı gittiKimse
arabaya
almıyorducevreme bakıp yardım eden demekten,ona donup seni
seviyorum,beni
bırakma,dayan demekten başka bir şey yapamıyordumİki dakikalık bir
cırpınıştan sonra kucağımda olduCennet olan Dunya 5 dakikada cehenneme
donduTam dokuz yıl oldu onu yitireli
Kendime olan guvenimi yitirdimArtık kimseyi sevemem,kimsede beni
sevemez
korkusundan kurtaramıyorum kendimiBitkisel hayatta gibiyimTek elimde
kalan
bu netbu net aracılığıyla sizinle paylaşmak istedimYitiren,ya da ben
yitirenle paylaşmak isteyen herkese elleri terlese bile ellerimi
bırakmamaları şartıyla elimi uzattımDost,kardeş,arkadaş ne olursanız
olun
ama elimi bırakmayınSize sesleniyorum, elimi bırakmayın lutfen
Bu yazıyı okurken sizinde eliniz terlediyse o zaman bilin ki sizde sevdiniz…
duygulandınız hatta ağladınız ama işte kader…