Acıyı aşka yama yaptım

Bitiyor zaman Tum saatler kum saatinin icinde birbiri ustune yığılıyor Sahte mutluluklar giyiniyor sozcukler Senben savaşında imtiyazsız yarınlara bugunden acıyorum gozlerimi Savaşacak kadar bile yakın olmayışımızı bilirim Bilirim, acı verişindir bu kadar sozcuk dizdiren Omrumu omrunun ardında suruyen

Aynaları kırıldı mutluluğumun Soz dinlemeyen yanımı artık cok iyi tanıyorum Ayağım takılıyor bir acıya ve yokluğunun ustune duşuyorum
Hala uşuyorum
İğne deliğinden geciriyorum sevdayı Sen oluyor nakışımın adı Bir an sen oluyorum anlayışsız, vurdumduymaz Sonra bana donuyorum Bak hala ağlıyorum Harf harf işlerken kelimelerimi, şimdiden yerleştiriyorum acılarımı parmaklarımın ucuna Son duşen cemreyi de ayırıyorum payıma

Kapatıyorum gozlerimi Hadi git yar, geldiğin gibi Acıttığın yerden tum acılarımı da topla git hadi
Anlamadım yar
Sen mi yar olmadın yoksa ben mi yarenlikten uzaktım? Hangi kıyıya vurmuştu aramızdaki eksik o taş? Hangi şarkıda yarım kalmıştı notamız? Hangi satır icine sığdırabilmişti de seni; sen bulunmazım olmuştun?
Ah yar sana bağlamazsam sozcuklerimi, hep anlamsızlık oluyor yureğimin dili Sana bağlandığında da gozyaşına paralel oluyor Yok, mu onumde senden gayri gidecek bir yol?
İcim yine aynı mısra´ları tekrarlıyor

Yamaclarımda senli guzel duşerim var
Ama duşlerime damlayan zehir de sensin yar

Bulamadım yar Seni bu kadar ararken kendime bir mutluluğu da bulamadım Zamandan bir bir calıp saatleri sızlayan yanlarıma kattım Ben acıyı aşka yama yaptım Hafife almadım duyuları Kuytu koşelerde olumune besledim sevdayı Acıydı bildiğim aşkın on adı

Hicbir şehre sığmadı yureğim İstanbul sen de yureğimi ayaklarına doladın Ve sen duştun ben kanadım Ezildim, yarama yine koskoca bir kenti bastım

Buyuk bir uykudan ibaret sandım satırlarda yaşamayı Kelimeleri vurdum kumsallara Canımı ağrıttım ardında Ve bir taş daha attım icimin karanlık dehlizine Huzun meskenine kilitli aşk hangi makamı kabul ediyordu ki sozlerine? Hangi yaram duşlerimi sana vurduğumda acı damlatmıyordu?

Gerceğimde olmayan yar gonlumden git!
Hadi git!
Ben sarsılan bir şehrin enkazı olmaya razıyım
Ben, yine kabuslar saklarım yatak başlarımda
Ve sana şiirler biriktirmekten vazgecerim
Sessizliğimin sesini dinlerim bir sonbahar sabahında


Alıntı