Adınla Seslendim Başkalarına Adınla Seslendim Başkalarına Sen bilmezsin, Başkalarına adınla seslendiğim günlerdi Uzaktın bana Duymazdın o yüzden Yokluğuna derlenmiş türküleri Oysa sen varken, Kanayan gecelere merhem olurdu sesin Gülüşün dağıtırdı gözlerimden bulutu arada bir gelirdin ya? Ben o süre anlardım hangi mevsimi soluduğumu Seninle başlayan bir gün Yeniden seninle biterdi Gecenin bir yarısı Şehrin yollarını adımlarken Ve bağlarken o geceyi sabaha Yaşam hiç olmadığı değin güzeldi Bakışlarında mahsur kaldığımda, Çılgın gibi akardı vakit arada bir hüzünler karışsa da sesine Gecemizi karartmaya yetmezdi Ve ben ne süre değsem dudaklarına, Yüzüne öbür bir iklim gelirdi Daha Sonra gittin Her gün bir takvim yaprağı, Düştü umutlarımın arasından Ve durdu gözlerine daldığımda çıldıran vakit! Başkalarına, Adınla seslendiğim günlerim oldu Gelmedin Acilen bilmiyorum hangi mevsimi soluduğumu