Ağız boşluğu, sindirim sisteminin bir numara kısmı olup dudaklar, yanaklar, sert ve yumuşak damakla lisanın sınırladığı bir boşluktur. Ağız boşluğunun giriş kapısı, dudakların çevrelediği açıklık (ağız), çıkış kapısı ise yutağa açılan, tepesinde küçük lisan sallanan darlıktır. Ağız boşluğunun yüzeyi sümüksel bir gömlekle kaplanmıştır.
Dişlerin vazifesi yiyecek hususlarını kesmek, parçalamak, ezmek ve öğütmektir. Dişlerin konuşmada da büyük rolleri vardır. Bir diş kök, kron ve boyuncuk olmak üzere üç kısımdan oluşmuştur. Diş kronunun üzeri diş minesi ismi verilen çok sert bir unsurla kaplıdır. Diş boyuncuğu ile kökü de mineye nazaran daha sarımsı renkli ve kemiğe misal bir dokuyla kaplıdır. Bu örtü sement tabakası ismini alır. Mine ve sement tabakalarının altında dişin esas yapısını oluşturan dentin tabakası , dişin kron kısmında içinde damar ve sonların bulunduğu ve diş özü ismi verilen bir yapının mekan aldığı diş boşluğu,' diş köklerinin ortasında çok ince bir diş kökü kanalı vardır. Kan damarları ve hadler, kök uçlarında bulunan diş ucu deliğinden girerek diş boşluğuna ulaşırlar. Dişler köpekdişleri, azıdişleri ve kesiciler olmak üzere üç çeşittir. Azıdişleri de büyük ve küçük azıdişleri olarak iki tiptir. İnsanın ağzında alt ve üstçenede 16'şar olmak üzere 32 adet diş vardır. Üst ve altçenelerdeki dişler de sağlı sollu 8'er adettir. Evlat doğduktan 6-7 ay sonra dişleri çıkmaya başlar ve iki yaşına kadar dişlenme tamamlanır. Sütdişi ismi verilen bu dişler muvakkattir ve 20 tanedir. Evlatlar bu dişleri çoğunlukla yedi yaşına kadar taşırlar ve yedi yaşından itibaren bu dişler kök uçlarında bulunan asıl diş taslaklarının oluşmasıyla itilir ve atılır. Sütdişlerinin dökülmesi umumiyetle 11 yaşına akıllıca tamamlanır. Dökülme sırasında dökülen dişlerin yanına hem 20 diş, hem de bunlara ek olarak her çenede 4'er tane çokça diş çıkar. Böylelikle 11-18 yaşlarındaki bir evladın dişlerinin sayısı 28'i bulur. Umumi olarak 20 ya da daha sonraki yaşlarda alt ve üstçenenin en sonlarındaki akıldişi ismi verilen 4 azıdişi daha çıkar ve böylelikle insan ağzındaki dişlerinin sayısı 32'yi bulur.
Lisan, üzeri epitel dokuyla kaplı, kastan yapılmış ve ağız boşluğunda ön kısmı bağımsız olan tat alma organıdır. Lisanın ucu, kenarları ve art kısımları tada karşı en hassas olan ortamlardır. Lisanın üst yüzeyi ipliksi memecikler ismi verilen birçok kabarcıklarla örtülmüştür. İpliksi memecikler arasında şapkalı mantar görünümünde olan mantarsı tat memecikleri, lisanın dip tarafında ise 8-12 daha büyükçe çanaksı tat memecikleri bulunmaktadır. İpliksi memecikler dokunum, mantarsı memecikler tat duyusu vazifesini yaparlar. Çanaksı tat memecikleri ise, en değerli tat alma yapıları olan çok küçük ve yuvarlak tat keseciklerini taşırlar. Tat keseciklerinin uçlarında tat duyusu hücreleriyle destek hücreleri mahal almıştır. Tat hücreleri hudutlarla beyefendisine temaslıdır. Tat hücrelerinde olan uyartı sonlarla beyefendisine ulaşır ve orada tat duyusu halinde algılanır.
Tükürük, yapısındaki pityalin enzimi aracılığıyla nişastayı şeker ve suya yıkarak maltoza (arpa şekeri) dönüştüren bir salgıdır. Tükürük, kulak, çene ve dilaltı tükürük bezleri tarafından salgılanır. Tükürük salgısı bu bezlerin kanalları ile ağız boşluğuna verilir. Tükürük bezlerinin en büyüğü olan parotis (kulak altı tükürük bezi) salgısını, son 2. azıdişin önüne açılan küçük bir kanalla ağız boşluğuna verir. Çene ve dilaltı tükürük bezlerinin salgıları ise küçük kanallarla lisan altına dökülür. Tükürük salgısı, ağız içi ve yemek borusunun iç yüzeylerini kayganlaştırıp yutmayı kolaylaştırır.
Yutma, yutkunma hareketiyle oluşan bir süreçtir. Yutma sırasında soluk alışverişi durur, genzin yutağa açılan kısmı yumuşak damak tarafından kapanır. Gırtlak yutma sırasında yukarı kalkar ve gırtlak üzerinde bulunan gırtlak kapağı lisanın köküne dayanır. Kapağın bu formda ileri itilmesi sonucu soluk borusuna giden gırtlak yolu kapanmış olur.
Dişlerin vazifesi yiyecek hususlarını kesmek, parçalamak, ezmek ve öğütmektir. Dişlerin konuşmada da büyük rolleri vardır. Bir diş kök, kron ve boyuncuk olmak üzere üç kısımdan oluşmuştur. Diş kronunun üzeri diş minesi ismi verilen çok sert bir unsurla kaplıdır. Diş boyuncuğu ile kökü de mineye nazaran daha sarımsı renkli ve kemiğe misal bir dokuyla kaplıdır. Bu örtü sement tabakası ismini alır. Mine ve sement tabakalarının altında dişin esas yapısını oluşturan dentin tabakası , dişin kron kısmında içinde damar ve sonların bulunduğu ve diş özü ismi verilen bir yapının mekan aldığı diş boşluğu,' diş köklerinin ortasında çok ince bir diş kökü kanalı vardır. Kan damarları ve hadler, kök uçlarında bulunan diş ucu deliğinden girerek diş boşluğuna ulaşırlar. Dişler köpekdişleri, azıdişleri ve kesiciler olmak üzere üç çeşittir. Azıdişleri de büyük ve küçük azıdişleri olarak iki tiptir. İnsanın ağzında alt ve üstçenede 16'şar olmak üzere 32 adet diş vardır. Üst ve altçenelerdeki dişler de sağlı sollu 8'er adettir. Evlat doğduktan 6-7 ay sonra dişleri çıkmaya başlar ve iki yaşına kadar dişlenme tamamlanır. Sütdişi ismi verilen bu dişler muvakkattir ve 20 tanedir. Evlatlar bu dişleri çoğunlukla yedi yaşına kadar taşırlar ve yedi yaşından itibaren bu dişler kök uçlarında bulunan asıl diş taslaklarının oluşmasıyla itilir ve atılır. Sütdişlerinin dökülmesi umumiyetle 11 yaşına akıllıca tamamlanır. Dökülme sırasında dökülen dişlerin yanına hem 20 diş, hem de bunlara ek olarak her çenede 4'er tane çokça diş çıkar. Böylelikle 11-18 yaşlarındaki bir evladın dişlerinin sayısı 28'i bulur. Umumi olarak 20 ya da daha sonraki yaşlarda alt ve üstçenenin en sonlarındaki akıldişi ismi verilen 4 azıdişi daha çıkar ve böylelikle insan ağzındaki dişlerinin sayısı 32'yi bulur.
Lisan, üzeri epitel dokuyla kaplı, kastan yapılmış ve ağız boşluğunda ön kısmı bağımsız olan tat alma organıdır. Lisanın ucu, kenarları ve art kısımları tada karşı en hassas olan ortamlardır. Lisanın üst yüzeyi ipliksi memecikler ismi verilen birçok kabarcıklarla örtülmüştür. İpliksi memecikler arasında şapkalı mantar görünümünde olan mantarsı tat memecikleri, lisanın dip tarafında ise 8-12 daha büyükçe çanaksı tat memecikleri bulunmaktadır. İpliksi memecikler dokunum, mantarsı memecikler tat duyusu vazifesini yaparlar. Çanaksı tat memecikleri ise, en değerli tat alma yapıları olan çok küçük ve yuvarlak tat keseciklerini taşırlar. Tat keseciklerinin uçlarında tat duyusu hücreleriyle destek hücreleri mahal almıştır. Tat hücreleri hudutlarla beyefendisine temaslıdır. Tat hücrelerinde olan uyartı sonlarla beyefendisine ulaşır ve orada tat duyusu halinde algılanır.
Tükürük, yapısındaki pityalin enzimi aracılığıyla nişastayı şeker ve suya yıkarak maltoza (arpa şekeri) dönüştüren bir salgıdır. Tükürük, kulak, çene ve dilaltı tükürük bezleri tarafından salgılanır. Tükürük salgısı bu bezlerin kanalları ile ağız boşluğuna verilir. Tükürük bezlerinin en büyüğü olan parotis (kulak altı tükürük bezi) salgısını, son 2. azıdişin önüne açılan küçük bir kanalla ağız boşluğuna verir. Çene ve dilaltı tükürük bezlerinin salgıları ise küçük kanallarla lisan altına dökülür. Tükürük salgısı, ağız içi ve yemek borusunun iç yüzeylerini kayganlaştırıp yutmayı kolaylaştırır.
Yutma, yutkunma hareketiyle oluşan bir süreçtir. Yutma sırasında soluk alışverişi durur, genzin yutağa açılan kısmı yumuşak damak tarafından kapanır. Gırtlak yutma sırasında yukarı kalkar ve gırtlak üzerinde bulunan gırtlak kapağı lisanın köküne dayanır. Kapağın bu formda ileri itilmesi sonucu soluk borusuna giden gırtlak yolu kapanmış olur.