ağlatan kahkaha! Bediüzzaman Hazretleri anlatiyor ; Bir Zamanlar Eskişehir hapishanesinin penceresinde oturmuştum Karşidaki lisenin genç kızları, okulun avlusunda gülerek raks ediyorlardi Onları, o tanıdık olmayan Cennetlerinde cehennem hurileri hükmünde gördüm Birdenbire elli yıl sonraki halleri bana belirdi Yani geçmişi belirten sinemalar gibi, manevi ve gerçek dışı bir sinemada onların gelecekteki hayallerini seyrettim Onların sevinçleri eleme, gülmeleri ağlamaya dönmüştü O tebessüm eden altmiş kızdan ellisi toprak olmuş, kabirde azap çekiyordu On taneside yetmiş yaşına gelmiş, çirkinleşmişti Fakat, en yakınlari dahil herkez hayatlarını perişan bir şekilde yaşamiş oldukları için onlara az daha tiksinerek, nefretle bakıyorlardı Ola Ki de onlarda kendi hallerini görüyorlardi Ben onlara ağladim ** Kim bilir, nice insana elli, atmiş yıl sonraki hali gösterilse, yarinki haline oturup çoktan ağlayacak, belkide bir gecede ihtiyarlayip şakaklari ağaracaktır Akibeti hatırlamamak, başa gelecekten kurtulmaya yetmiyor Bu günden iyi hazirlanilmali