ağlıyorumanne! dizlerine en yakın yerde ara verme vermek istiyorum Ağlıyorum!Günlerden beri içimde bir kasırga Bir cehennem Korkuyorum anne! Ayrıca de varsayım edemeyeceğin değin fazla korkuyorum Çocukken korktuğum da sığındığım sen olunca, dehşet kalmıyordu Lakin şimdi sana gelsem de içimde iri bir nefret edilen şey ile yeniden senden ayrılıyorum Büyüdüm mü ben anne? Büyümek ,can acıtıyor denmedi bana Büyü daha iyi olacaksın derlerdi zamanın da Lakin anne!! Büyümek canımı acıtıyor Gelişmek içimi yakıyor Büyümek, vakitli yersiz ağlatıyor beni Kesilen ,acıyan yerimi gösteremiyorum kimselere Salyalarımı göstere göstere avazım çıktığı değin bağırarak “işte anne!! Kalbim acıyor anne! Onu kanattılar anne! diye sana sığınmak istiyorum beni kınayan manidar bakışların altında Fakat anne, göz yaşlarımı bile rahat akıtıyorum Issız yerler de ağlıyorum bundan böyle Kimselerin beni görmediği yerler de , bir mucize bekliyorum Kimseler olmadığı halde ,birileri benim orada olduğumu bilsin Bilsin ve sırtımı sıvazlayıp “neyin var yavrum? desin “hiç! hiçbir şeyim değil diyerek ağlıyayım “Hiç dediğim halde beni anlasın yine de diye bekliyorum ANNE!!! Ahh annem bilsen sana ne çok muhtacım id