ah yaşam ah!!! Yaşam çocukken daha manalı, daha ahenkli, daha yaşanılır O zamanlar bir çaba vermiyorduk, her şey tozpembe geliyordu bize Benzeri, akrep ve yelkovan aynı noktada dururdu,kardeşlik vardı, arkadaşlık vardı O zamanlar her şey böylece yalın ve sadeydi fakat, hemen hemen gözler kalbi yansıtırdı Eskiye özlemek, yakınmak çare olmuyor işte Her yaşın bir güzelliği de yok ayrıca Bana bundan böyle geçmişte yaşadıklarım gökyüzündeki kuşlara uzanmak kadar uzaktaÇocukluk yıllarım Ah! Ne kadar masumduk Annemizin sözünden çıkmaz, dizinin dibinden hiç ayrılmazdık Mutluyduk Çocukken aynaya baktığımda özümü görürdüm, acilen ise o buharlı aynaya bakmaktan çekinir ülkü geldimKaramsarlık dizboyu Sizce niçin hayatı seyrine bırakmıyoruz, neden her şeyi bu kadar güçleştiriyor ve geriye baktığımızda hatırlayacak hoş anılar yaratmıyoruz?öyle kompleks ancak zihin dünyam, sanki dört bilinmeyenli denklemHer şeye karşın niçin hâlâ bir yaşama sevinci batmış kalbimde, hâlâ dostuluk denen o benzersiz bucaksız kelimeye inancım var mı acaba?Şayet(alıntı)
Forumda yenilikler devam etmektedir , çalışmalara devam ettiğimiz kısa süre içerisinde güzel bir görünüme sahip olduk daha iyisi için lütfen çalışmaların bitmesini bekleyiniz. Tıkla ve Gitx
