Akif Beki: Moskova’dan taziye de yok!

Cumhurbaşkanı ve AKP Genel Başkanı Recep Tayyip Erdoğan'ın başbakanlığı devrinde basın danışmanlığını yapan Karar gazetesi yazarı Akif Beki,  "İdlib'de yeni bir hava saldırısı, üç şehit daha var. Lakin Moskova oralı değil. Ulusal Savunma Bakanlığının açıklamasına bakıyorsunuz. Akının kimden geldiği belirtilmiyor. Yalnızca kime misilleme yapıldığı söyleniyor.  Vuran tekrar meçhul. Lakin karşılıksız bırakılmadığının da bilinmesi isteniyor. Karşılığının katbekat rejime verildiği, şuradan anlaşılıyor:

"Ateşkesi sağlamak üzere İdlib bölgesinde bulunan unsurlarımıza düzenlenen hava saldırısı sonucu 2 kahraman silah arkadaşımız şehit olmuş, 2 kahraman silah arkadaşımız da yaralanmıştır. Bölgedeki Rejim maksatları derhal ateş altına alınmış; alınmaya devam edilmektedir..." Sorumlu tutulduğu kesinlikle. Ancak direkt rejim mi yaptı hava saldırısını? Kapalı geçilmiş. Ruslar da ketum. Evvelki hava saldırısını üstlenmekten çekinmemişlerdi. Bu sefer ne 'biz yaptık' diyorlar ne de yapmadıklarını söylüyorlar." kanısını lisana getirdi. 

Kahveci, " Ankara'daki ABD Büyükelçiliği, taziye iletisi yayımlamayı ihmal etmedi yeniden. Twitter üzerinden, rejimin İdlib'de giriştiği vahşetin ardında Rusya ve İran'ın takviyesi olduğunu ayrıyeten hatırlatmadan da geçmemişler." tabirini kullandı. 

Beki yazısında şunları kaydetti: 

Putin, Cumhurbaşkanı Erdoğan'la gerek Astana formatında gerekse ikili görüşme formunda bir ortaya gelmekten de kaçınıyor. 

Tahran'da tepe toplamayı daha evvel reddetmişlerdi.

İstanbul'da ikili görüşme seçeneğini de dün Kremlin Sözcüsü Peskov'un ağzından geri çevirdiler. Putin'in programının o tarihte dolu olduğu üzere doruktan bakan bir münasebetle...

İktidar sözcülerinin üst üste 'bağlıyız, masadan kalkmıyoruz, bizden yana rahat olun, bir yere ayrılmıyoruz' teminatı verdiği Astana'yı da, Soçi'yi de fiilen askıya almak bu.

Hani 'dostumuz' olduklarını bilmeseniz, yarı yolda yüzüstü bıraktıklarına dahi yorabilirsiniz.

Bu umursamazlığa ne yol açtı?

Ankara’nın, kendini Astana ve Soçi masalarında arttan hançerlenmiş, ihanete uğramış hissetmesini bile umursamadıklarını sanmam.

Müzakerede el yükseltiyorlar muhakkak ki. 

Ankara, Esad’ın burnunu sürtmeye çalışıyor, süngüsünü düşürüp geri adım attırmaya...

Esirgeyici meleği Moskova da müsaade vermiyor buna. Esad’a ‘dik dur, burnundan kıl aldırma, arkandayım’ bildirisi gönderiyor.

Türkiye’yi kazanma-kaybetme yarışında, ABD’ye mevzi kaptırma kıymetine Esad’dan vazgeçmiyorlar. 

Ne, tercihe zorlandıklarında hangi tarafı seçeceklerini saklama gereği duyuyorlar. Ne de propaganda savaşında ABD’nin gerisine düşmekten, Türkiye’nin tasalarına duyarsız ve vurdumduymaz görünmekten çekindikleri var.

İçleri o kadar rahatlatılmasaydı, ‘gidecek yerleri yok, bize mecburlar’ duygusu verilmeseydi...Kaybetmeyeceklerinden emin olmasalardı...Yine de Türkiye’yi bu türlü ihmal etmeyi göze alırlar mıydı?

Rusya’nın askeri hareketlerini yok saymanın, hücumlarda rejimden diğer muhatap tanımamanın geçerli bir nedeni olduğu kesin.

Rusya’yla savaşa girecek, askeri olarak karşı karşıya gelecek değil Türkiye. Bunu öneren de yok.

Lakin bu sağduyuyu, Rusların zayıflık ve alttan alma üzere yanlış anlamaması da mı, fırsat kaçmadan evvel sağlanamazdı?