Metiner, "Dün gece kızımla İstanbul Sabiha Gökçen’den Ankara’ya dönüyoruz. VIP otobüsünde bir baktım devletin kıymetli bir medya ünitesinin genel müdürü… İsmini vermeyeceğim. Hey yerinden kibir akıyor. O ne biçim afra -tafra öyle… Ne selam ne merhaba ne tebessüm. İçim cız etti. Bu mu dedim? Bu cins beşerler caka satsınlar diye mi gece gündüz vefatına risk üstlenerek çaba ediyoruz? Kim seçer bunları? Kim getirir böylesine zirve noktalara koyar? Şu yahut bu bireye yakınlık… Şu yahut bu kentten olmak… Hakikaten kâfi artık. Bu ölçüler bir kenara bırakılmalı. Kibir ve kıskançlık abidesi isimler şu yahut bu bireye yakınlar diye kıymetli mevkilere getirilmemeli. Bu insanları gördükçe biz bile soğuyorsak varın siz düşünün…" fikrini lisana getirdi.
Metiner, "Tenezzül edip telefona çıkmayanı niçin tutarız? Bir diğer kıymetli kurumun idare konseyi lideri ise burnundan kıl aldırmıyor. Kimsenin telefonuna çıkmaz… O denli her ölümlüye randevu vermez. Sanırsınız ki paşa çocuğu, beyzade, veliaht. Kendisine emanet edilen kurumu kendine ilişkin biliyor. Kral sanki… Sırtını kime dayamışsa artık gayrısını gözü görmüyor… Dava hassasiyeti mi? Ne gezer… Enaniyet her şeyin üstünde, dahası var kaldı…." görüşünü savundu.