alabilirsen al

alabilirsen al ALABİLİRSEN AL Hacı Bayramı Velî'nin doğduğu Zülfadl (SolFasol) köyünden bir genç askere çağrılmıştı Babasız olan bu pak genç, babasından kalma birkaç altınını, annesinden kalan hâtıra bilezik ve küpleri emânet edecek bir kimse bulamadı Hepsini ufak bir çekmeceye koyup, Hacı Bayramı Velî'nin türbesine getirdi Türbeyi ziyâret edip; Yâ hazreti Hacı Bayramı Velî! Beni vatanî vazifemi yapmak için çağırdılar Annemden ve babamdan kalma şu hâtıraları emânet edecek bir kimse bulamadım Bu minik çekmeceyi zâtı âlinize emânet bırakıyorum Eğer askerden dönersem, kazanç alırım Şâyet dönemezsem, istediğiniz bir kimseye verebilirsiniz!diye münâcaat etti Sonradan çekmeceyi sandukanın kenarına koyarak ayrıldı Aradan yıllar geçti Gencin askerliği bitti ve emânetini almak üzere Hacı Bayramı Velî'ye geldi Ziyâretini yapıktan daha sonra, çekmeceyi koyduğu yerde buldu Hiç dokunulmamıştı Orada türbeyi bekleyen türbedâra; Bu çekmece benimdir Askere gitmeden önce emânet bırakmıştım Şu Anda alıyorumdedi Türbedâr; Yan, alabilirsen al Çünkü ben, bir defâsında bu çekmecenin yerini değiştirmek istedim Ama bütün uğraşmalarıma rağmen yerinden bile oynatamadım Bunda bir hikmet olduğunu düşünerek, bir daha elimi bile sürmedim Genç, çekmecenin yanında gelip, Hacı Bayramı Velî'ye teşekkür etti ve emânetini alarak köyüne döndü ALAY ETMENİN CEZÂSI GavsülMemdûh hazretleri, bir gün dergâhın önünde otururken Abdürrahîm Efendiyi huzûrı şerîflerine çağırdı Şam'a gidip gitmediğini sordu O da; Gitmedim efendimdeyince; Şu tarafa bak bakalım ne göreceksin?buyurdu İşâret ettiği yöne baktığında, yemyeşil bahçeleriyle, Şam'ın karşı durduğunu hayretle gördü Şam'ı merakla seyrettiğini gören GavsülMemdûh; Abdürrahîm! Boşi köyü buradan uzaktan mıdır görülebilir mi?buyurunca, rüyâdan uyanır gibi Şam gözlerinden silindi ve hocasına; O köy buraya uzaktır, görünmez efendimdiye cevap verdi Bunun üzerine; Doğu tarafına bak!buyurdu O anda minik bir tepenin yamacında yerleşmiş olan Boşi köyü gözünün önüne geldi O anda köyün bir kenarında, GavsülMemdûh'un talebelerinden birkaç tânesi oturmuş sohbet ediyorlardı Köy bekçisi de yanlarında sırt üstü uzanmış yatıyor, talebelerle alay ediyordu GavsülMemdûh; Abdürrahîm! Bekçinin arkadaşlarınla alay ettiğini görüyor musun?diye sordu O da; Görüyorum efendim Eğer müsâade buyurursanız anında hakkından geleyimdiye sordu Hocasının hiç cevap vermemesinden cesâretlenerek ayağını hızla bekçiye doğru salladı Allahü teâlânın izniyle, ayağı bekçinin bütün karnına isâbet etmiş ancak, ansızın karnını tutmaya ve feryâd etmeye başladı yeniden vuracaktı, ama GavsülMemdûh; Yeter yâ Abdürrahîm!buyurunca, durdu Boşi köyü de gözünden kayboldu Hocasının bu kerâmetlerine hayran kalmıştı Aradan on gün geçmişti Boşi köyünün bekçisi, yüzü sarılı bir hâlde GavsülMemdûh'un huzûruna çıkarıldı Ağzı sol kulağına kadar eğilmişti Eğilen taraf kırış kırış olmuş, diğer tarafı da davul zarı dek gerginleşmişti Bu sebeple ne ağladığı ne güldüğü, ne de konuştuğu anlaşılıyordu Zor konuşabilen bekçi; Aman yâ Hocam! Allahü teâlâyı zikreden talebelerinle alay ederken, birisi güçlü olarak karnıma vurdu O anda bütün vücûdum atıl kaldı Ağzım da bu hâle geldi artık hatâmı anladım ve pişmanlık ettim Ne olur beni affediniz ve ağzımın eski hâle gelmesi için duâ edinizdiyerek ağladı GavsülMemdûh onun bu durumuna fazla üzüldü Merhamet edip ellerini kaldırarak duâ etmeye başladı Sonra mübârek elini bekçinin yüzüne sürdü O anda bekçinin ağzı, Allahü teâlânın izniyle eski hâline geldi Kaynak: Evliyalar Ansiklopedisi, İhlas Yayınları