Albert Camus Felsefesi

Albert Camus Felsefesi Hakkında Bilgi


Albert Camus ve Felsefesi


Cağımızın onemli ve insani bunaltan sorunları karşısında başkaldırma felsefesini bir cıkış yolu olarak goren Albert Camus, cağdaş bir sanatcı ve filozof Camus, dekorlarin giderek daraldığı bir dunyada insanlik durumunun gittikce derinleşen trajedisine parmak basarak umuda doğru bir başkaldırıyı işaret etti Dunyayı akla aykırı olarak goren ve insan bilinci ile dunya arasındaki kopuşu absurde olarak niteleyen Camus, olumle birlikte herşeyin birgun sona ereceğini bile bile umutsuzlugu ve karamsarlığı değil de, umudu ve yaşama aşkının savunucusu oldu

Camus'nun felsefeye en buyuk katkısı , insanların ne berraklık ne de anlam sunan dunyada bunları aramalarının sonucu olarak oluşan absurtfikridir Filozof bu felsefesini Sisifos Soylencesinde acıklayıp Yabancıve Vebagibi romanlarında da işlemiştir

Genelde varoluşculukla birlikte ele alınan Absurdizm(Sacma, uyumsuzluk felsefesi) ile bircok yazar ilgilenmiş ve bu felsefi duşunce akımını kendine gore yorumlamıştır, Camus sacma'nın kurucusu değildir fakat bu duşunce akımında onemli bir yer tutar

Varoluşculuk ve Absurdizm Hakkındaki Goruşleri

Bazı eleştirmenler Camus'yu kategorize etmeye calışarak onun bir varoluşcu ya da absurdist olduğunu soyler Eleştirmenlerin mi ya da Camus'nun kendi ifadesinin mi doğru olup olmadığı tartışılmakla birlikte, Camus etiketlenmeyi sevmediğini belirterek varoluşcu olduğu tanımına karşı cıkar: Hayır, ben bir varoluşcu değilim Sartre ile isimlerimizin yan yana anılmasına hep şaştık Sartre ve ben kitaplarımızı birbirimizle gercekten tanışmadan once yayımladık Birbirimizi tanıdığımızda ise ne kadar farklı olduğumuzu anladık Sartre bir varoluşcudur, benim yayımladığım tek fikir kitabı Sisifos Soylencesi'dir ve sozde varoluşcu filozoflara karşı doğrultulmuştur

Camus, makalelerinde okuyanı dualizmle tanıştırır Mutluluk ve keder, yaşam ve olum, karanlık ve aydınlık Hayatın ceşitli bicimlerde gectiğini ve insanın olumlu olduğu gerceği de budur Sisifos Soyleni'de bu dualizm bir celişki halini alır: Bir yanda yaşayarak hayatlarımıza değer vermekte ote yandan eninde sonunda yok olacağımız gerceğini de bilmekteyiz Bu celişkiyle yaşamak Absurt'un ta kendisidir Eğer hayatımızın anlamsız ve boşuna olduğunu biliyorsak, kendimizi oldurmeli miyiz? Bu trajedik kısır dongu nasıl aşılabilir? Camus sacma kavramını burada kurar: yaşamın beyhudeliğinin bilincinde olan insan Fakat Camus intihardan yana değildir, yaşamın anlamsızlığının yok edilemeyeceğinin bilincindedir fakat bununla savaşmaktan kacınmaz