Albert Camus Veba Ozeti

Albert Camusun Veba adlı Romanın Ozeti


Veba Ozeti Albert Camus


Camus adı coğu okur icin Yabancı romanıyla ozdeşleşir Ancak yazarın en onemli yapıtı aslında Vebadır Keskin bir gozlem gucunun desteklediği arı bir bilincle Veba, yalnızca cağımızın değil, tum insanlık tarihinin ortak bir sorununa değinir: Felaketin yazgıya donuşmesi

Camus'nun hicbir yapıtında boyle acı bir yazgı, boylesine şiirsel bir dille ele alınmamıştır Veba, insanın ve ışığın şiiridir Bu şiirde renkler alabildiğine koyu, ancak yazarın sesi o denli umut doludur Beklenmedik bir boyuta ulaşan veba salgını tum Oranlıları ilkin umutsuzluğa boğar, ardından Doktor Rieux, Tarron ve Grand'ın gosterdikleri dayanışma orneği, başta yetkililer olmak uzere herkese bir guc ve umut kaynağı olur

`Veba' , Oran kentinde başlayan veba salgınına karşı insanın mucadelesini konu alır Rahip Paneloux vebayı insanların işledikleri gunahların bedeli olarak gorur, hak edilen bir ceza olarak yorumlar Tanrısız Dr Rieux ise, bir kotuluk olarak kabul ettiği vebayla savaşılması gerektiğini duşunur Bir humanist ve ahlakcı olarak karşımıza cıkar O ve arkadaşları dayanışma icinde vebayla savaşır ve başarılı olurlar Ancak Dr Rieux, bu başarının gecici olduğunu, vebanın bir gun tekrar ortaya cıkacağını bilir Ve bir şeyin daha bilincindedir yaşadığımız surece kotulukle savaşmamız gerektiğinin


Camus ve ''Veba''

Her ne kadar bu kitap bir şehrin başına gelen olumcul veba felaketini anlatsa da, aslında buradaki asıl konu, insan varoluşunun sınırlarını anlamak ve kabul etmektir Bu bize absurd ozgurluğumuzu hatırlatır, işte bu ozgurluk hayattaki kararlarımızın temelidir, ozellikle de olumle karşı karşıya kalındığında

“Veba , boğucu bir atmosferde gecer; her insanın icinde yaşadığı “tehdit ve surgun “ dolu bir atmosfer Hikaye okuyucuya Dr Rieaux'nun gunluğunden okunur; yaşamın ve olumun hikayesiAslında burada Camus daha cok 2 Dunya Savaşıyla ilgilenmektedir, bu boğucu tehdit dolu atmosfer savaş sırasında doruğa ulaşmıştır

“Vebadaki ana karakterler , vebanın saltanatına izin veremeyeceklerinin bilincindedirler Bir gun Rieuxnun gozleri onunde olen cocuk, acının ne kadar işe yaramaz olduğunu gozler onune serer;

“grimsi bir camur maske kadar kaskatı, kucuk yuzunde, dudakları aralandı ve onlardan uzun, aralıksız bir cığlık yukseldi, zorlukla soluğuyla değişen, semti acımasız ve icerlemiş bir protestoyla dolduran bir cığlık; cocukca bir cığlıktan cok orada acı cekenlerin tumunun kolektif haykırışı

Bu kitaptan bahsederken “Sisyphus Efsanesinden bahsetmeden olmaz “Sisyphus Efsanesinde, Camus absurdun sonucu olarak ozgurluk, başkaldırı ve tutkuyu gosterir “Vebada ise bu duşuncelerin yaşama uyarlanmış hali gelir karşımızaAbsurd hayatların icine anlamsızca duşen bir salgın hastalık, halkı kaderlerine başkaldırmaya zorlar Ancak coğunluk bu kavgada yere duşecektir Sonuna kadar ayakta kalabilen, tutkuyla yaşama sarılan DrRieux olacaktır

Bunun yanında “Sisyphus Efsanesinde bahsi gecen ve “Vebada karşımıza cıkan intihar kavramı vardır İntiharın tersi, olume mahkumiyettir der Camus “Vebada da karantinaya alınan Oran şehrinde yaşayanlar, aslında olume mahkum edilmişlerdir


“Sisyphus Efsanesinde Camus ozetle şoyle der; birey hergun anlamsızca aynı işleri tekrar eder Her gun araba, iş, oğle paydosu, tekrar iş, tekrar araba, ev, yemek, uykuHaftanın beş gunu İşin komiği, bu kimsenin garibine gitmez Ama bir gun, birey kafasını kaldırır; “neden der “Vebada , “neden sorusu, fareler şehre olum dağıtmaya başladıktan sonra ortaya cıkar Ve “herşey başlar

Camus der ki, birey bir diğerinin kaderinin absurdluğunu kabullenmelidir Absurd insan, absurd hayatı icin harcadığı bireysel cabayla, bildiğini bilerek, gunden gune yenilenen bilinc dolu isyanlarla, tek gerceğini ispatlar; o da başkaldırıdır(“Sisyphus Efsanesi) “Vebada DrRieux başkaldıran tek bireydir Rieux, “Sisyphus Efsanesinde adı gecen “etin isyanını yaşar her gun yenileri oldukce Ve bilir bu acının yeni bir şey olmadığını; bu acı surup gelen aynı acıdır

Butun bunlardan sonra, absurd ne demektir, biraz yakından incelemekte yarar vardır Camus icin absurd, yaşamın tek dayanak noktasıdır; rahatsız bir duygu, bunun da otesinde yaşamı algılamanın başlangıcı olan bir celişki hissiButun bu absurd kavramı icinde Tanrı lafı hic gecmez Tanrı, ya da kutsal olan, beni ilgilendirmez der Camus, onsuz da bu absurd yaşamda yolumu bulabilirim Kutsallık kavramı, evrensel bir mantık ve yonun bulunmayışıyla ilişkilendirilmiştir Ona gore insan yeryuzune fırlatılmış atılmıştır; sonuc ise olumdur, yalın ve basit Camus şoyle der: “Absurd, mantıksızlık hissiyle, insanın derinliklerinde yankılanan berraklığın bastıran arzusunun karşılaşmasıdır Absurd, amactan yoksun bir evrende peşinden koşulan anlamdır ve varoluşu sorgulamanın başlangıcıdır İnsan hayatının ağırlığının ve garipliğinin sorumlusu işte bu absurd duygusudur

Sartre M hakkında şoyle der; “Onun kahramanı ne iyidi ne kotu , ne ahlaklıydı ne ahlaksız O boyle kategorilere girmiyor O, yazarın “absurd kelimesini uygun bulduğu turun bir uyesiAbsurd aynı zamanda bazı insanların sahip olduğu acık bir biliclilik hali

Umudun ve ozgurluğun Camusnun duşuncelerindeki onemi buyuktur Yaşamanın en buyuk zevk ve ayrıcalık olduğunu soyler Camus “En saf zevk, hissetmek ve bu dunyada hissetmektir der Ancak bunu soylerken yaşamın bir anlamının olmadığını iddia eder Ama bunu soylerken hayatın yaşamaya değmeyeceğini ima etmez Maddi dunyanın bir anlamı yoktur der, insanın kendisi dışındaki evrene belli bir duzen ve anlam yukleme isteği ve mantıksız nostaljisine karşın Mantıksızla karşılaşma, ozlem dolu birey ve kayıtsız evren, absurd kavramını ortaya cıkarır “Absurd, insan ihtiyaclarının dunyanın anlaşılamaz sukuneti ile karşılaşmasından doğar Camusden başka bir alıntı da şoyle der; “Absurd ne insandadır ne de dunyada, ikisinin birden varlığındadıronları birleştiren yegane bağdırAbsurd bireyin istemesi gereken de sadece bilinenle yaşamak ve kesin olmayan şeylerden uzak olmaktır Bunun anlamı şudur; tek bildiğim varolduğum, dunyanın varolduğu ve benim olumlu olduğumdur Sisyphustan bir alıntı da bu duşunceyi guclendirir: “icimdeki kalbi hissedebiliyorum, aynı zamanda varolduğunu biliyorum Aynı şekilde dokunabildiğim bu dunyanın varolduğunu biliyorum İşte burada benim tum bildiklerim biter ve gerisi sadece kurgudur

Daha cok Sisyphusta gecen bu duşunceler, “Yabancıda da hissediliir ama okuyucunun kafasında oluşanlar absurd yaşam ve bireysel karar verme ozgurluğudur, bireysel varoluş ikinci planda kalır