Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
imagesaloneinthedarkinferno5b09a0fe73cdb
imagesaloneinthedarkinferno5b09a0ff9ed4f
imagesaloneinthedarkinferno5b09a100b5b5d
Alone in the Dark, ilk olarak 1992 yılında cıktı karşımıza Bizi kucucuk 14 inc monitorlerimizin başında karanlıkla baş başa bıraktı Uc beş poligonluk gudubetlerle korkutmaya calıştı bizi İki boyutla uc boyutun arasındaki farkı anlamaya calıştığımız donemlerde adventure ağırlıklı bir korku oyunu olarak girdi evimize Sonra kayboldu gitti, uzun sure ses seda cıkmadı Aradan gecen yıllar Alone in the Darkı pek bir değiştirdi Tanınmaz hale getirdi
Yeşil kafalı zebani kılıklı yaratıkların ayaklarımızdan bizi suruklediği gunleri kim unutabilir ki? 286 işlemcide bile calışan ilk Alone in the Dark oyununu hatırlayanlarınız vardır elbette Ses kartının yaygın olmadığı donemlerde bilgisayarın cıkardığı bip bip sesleriyle bile bizi korkutmayı başaran oyunun yeni nesil varisi PS3 konsolunda huzurlarımızda
Eski dost duşman olur mu?
Hemen oyunun hikaye orgusu ile başlayalım Bu sefer Inferno adından da anlayabileceğiniz gibi oyun boyunca bol bol ateş ve alevlerle haşır neşir oluyoruz Yonettiğimiz karakter, tıpkı Silent Hill Homecomingin ilk bolumunde olduğu gibi gozlerini bir sedyenin uzerinde acıyor Sonra gozleri kamaşa kamaşa first person acısıyla catıya cıkmaya zorlanıyor Birden acayip olaylar zinciri başlıyor Yaratıklar bir taraftan dehşet sacıyor, aksakallı yaşlı bir amca boynundaki kolye ile derin sırlar saklıyor, duvarları yaran bir sarsıntı oyun boyunca bizi kovalıyor derken kendimizi boyle bir maceranın icinde buluveriyoruz Deprem etkisine benzer şekilde binaları yıkacak boyutta sarsıntılarla duvarları yaran catlaklar ilerledikce başımıza daha buyuk bela oluyor Genel anlamda hikayenin cok derin ve ozgun olduğunu soyleyemeyiz, ama surukleyici yonleri de yok değil Mesela ana karakterin hafıza kaybı gecirmesi ve yuzunun nasıl bu şekle geldiğini adım adım ortaya cıkarması gibi
Ekmek taze, biber tatlı
2008 yılı başlarında PC, PS2 ve Xbox360a cıkan Alone in the Dark oyunu tam bir fiyaskoydu Tum reklamasyona ve sukseli tanıtımlara rağmen, oyun hantal kontrolleri, kotu araba modellemeleri, grafik hataları yuzunden yerin dibine girmek zorunda kaldı Aslında Inferno, bambaşka bir oyun sayılmaz, ama her anlamda cok cok daha başarılı bir oyun Yapımcı ATARI firması ve Eden Studios bu sefer hatalarını tek tek duzeltmişler İlk olarak Infernonun oyun mekaniğine bakacak olursak, yeni bir şey olmasa da goze ilk carpan ozellik; ucgen tuşu ile first person ve third person bakış acısı arasında istenildiği zaman geciş yapabilme olayı Bu geciş oyuna iyi yedirilmiş, ama cok da kullanışlı bir ozellik olduğunu soylemek mumkun değil Cunku belli hareketleri sadece belli acılarda yapabiliyoruz Mesela yangın sondurucu ile kapı kıracaksak illaki third person acısına gecmemiz gerekiyor Yok, alevleri sondureceksek, bu sefer de illaki first person acısına gecmemiz gerekiyor Her iki acıdayken de alabildiğine ozgurce kamera acısını 360 derece cevirebiliyoruz Yani o eski Resident Evil ya da Devil May Cry oyunlarındaki gibi belli bir kamera acısına mahkum değiliz Zaten Yeni nesil adıyla ortalıkta dolaşan bir oyun icin aksi duşunulemezdiBunlar dışında oyundaki etkileşimler son derece başarılı Karakterlerin birbiri ile iletişimi olsun, cevre etkileşimi olsun hepsi ozenle duşunulmuş Etraftaki her tur mobilyayı hareket ettirebiliyoruz, kilitli kapıları değişik nesnelerle kırabiliyoruz, yanımızdaki karakterin yukarı cıkması icin elimizi uzatıp destek verebiliyoruz Onun dışında mesela yonettiğimiz karakter yangının icine girince, pacaları yanmış bir şekilde geri cıkıyor Envanter sistemi ise ceketimizin icerisinde cereyan ediyor Elimize gecirdiğimiz her tur envanteri ceketimizin belli yerlerine ve belimize yerleştiriyoruz Gerektiği zamanda ceketimizi alelade herkesin ortasında iki yanından acıp, malzemelerimizi meydana cıkarıyoruz Goruntu biraz tuhaf kacsa da iş goruyor sonucta Sağlık sistemi de ilginc ve biraz alışıldıkların dışında Yaralandığınız zaman bir sağlık spreyi bulup, her bir yaranın uzerine tek tek kendi ellerinizle sıkmanız gerekiyor Oyle Resident Evil oyunlarındaki gibi bitki yiyerek armut piş, ağzıma duş modunda iyileşme yok artık Bu tarz detaylı bir sağlık sistemini Call of Cthulhuda gormuştuk ilk olarak O oyunda da her yarayı tek tek dikmek veya sarmak falan gerekiyordu
Yarasalar bir arabayı kaldırabilir mi?
Infernonun ileriki bolumlerinde araba ve turevi ceşitli araclar kullanabiliyoruz Evet, bir onceki oyundaki gibi zaman zaman GTA vari araba kullanma sahneleri ile değişik yarasalardan veya yaratıklardan kacmamız gereken durumlar oluyor Ama maalesef bu olay uc boyutlu GTAlardaki gibi duzgun kotarılmamış Bazen ne oyunu oynadığınızı şaşırıyorsunuz FPS mi? TPS mi? Aksiyon mu? Adventure mı? Korku oyunu mu? Her şey karman corman oluyor Bu durum bir onceki Alone in the Dark oyunu icin de soz konusuydu, kontrollerde ve araba modellemelerinde de bariz bir iyileşme yok Ustelik bir grup yarasanın bir tondan fazla bir arabayı kaldırıp hallac pamuğu gibi bir kenara atması gibi sacmalıklar bana fenalık getiriyor Bazen oyun slow motion moduna gecerek matrix vari kamera acılarıyla sizi aksiyonun ortasına suruklemeye calışıyor Bunlar goze hoş gorunen detaylar tabii, ama bu efektlerin hicbirini ilk defa gormuyoruz Ustelik bu oyun benim hazmedemeyeceğim kadar cok sacmalıkla dolu Orneğin şu elimizdeki yangın sondurme tupu asla bitmiyor Boyle sacma bir şey olabilir mi? Kendim bizzat laboratuarlarda kullandım yangın sondurme aletlerini, anında biten bir malzeme Ama maşallah oyundaki tup ile tum Roma yansa sondurebilirsiniz yani Bir de mesela oyunda bizinle birlikte takılan hatuna kafanız bozulunca kafasına 39 el ateş etseniz bile olduremiyorsunuz Bunca goze hoş gorunen detaylı etkileşimin arasında bu tip sacmalıklar ağız tadımızı kacırıyor
Kemancı, başımın tacı
Teknik detaylara baktığımızda, oyunun en vasat tarafı grafikleri ve animasyonları olduğunu goruyoruz Bir kere animasyonlar hic yumuşak değil, sanki arada birkac kare atlanmış gibi sert gecişlere rastlamak mumkun Gorsel olarak da oyun goze estetik gelmiyor Third person acısında karakterler ortama gore cok kucuk kalıyor First person acısında da her şey cok buyuk ve ozensiz gorunuyor Mesela el ve tabanca yeterince ozene bezene tasarlanmamış Bunların dışında parlama, ışıklandırma ve golgelendirme efektleri fena sayılmaz El feneri ile ortalıkta dolaşırken golgeler ve ışık efektleri doyurucu sayılır Gerci yapımcılar son zamanlarda şu parlama efektini iyice abarttılar Her yeri ışıl ışıl yapmaya başladılar Neyse ki ses efektleri gorsel detaylardan cok daha başarılı Karakterlerin diyalogları uzerinde bu sefer daha ciddi calışılmış Kıyaslamak istemezdim ama Alone in the Dark Infernonun muzikleri ve soundtracki Silent Hill Homecomingden daha iyi
Sonuc itibariyle Alone in the Dark: Inferno, tum sacmalıklarına ve bayat grafiklerine rağmen size iyi bir hafta sonu eğlencesi olabilir Tabii eğer korku macera oyunlarından hoşlanıyorsanız
imagesaloneinthedarkinferno5b09a0ff9ed4f
imagesaloneinthedarkinferno5b09a100b5b5d
Alone in the Dark, ilk olarak 1992 yılında cıktı karşımıza Bizi kucucuk 14 inc monitorlerimizin başında karanlıkla baş başa bıraktı Uc beş poligonluk gudubetlerle korkutmaya calıştı bizi İki boyutla uc boyutun arasındaki farkı anlamaya calıştığımız donemlerde adventure ağırlıklı bir korku oyunu olarak girdi evimize Sonra kayboldu gitti, uzun sure ses seda cıkmadı Aradan gecen yıllar Alone in the Darkı pek bir değiştirdi Tanınmaz hale getirdi
Yeşil kafalı zebani kılıklı yaratıkların ayaklarımızdan bizi suruklediği gunleri kim unutabilir ki? 286 işlemcide bile calışan ilk Alone in the Dark oyununu hatırlayanlarınız vardır elbette Ses kartının yaygın olmadığı donemlerde bilgisayarın cıkardığı bip bip sesleriyle bile bizi korkutmayı başaran oyunun yeni nesil varisi PS3 konsolunda huzurlarımızda
Eski dost duşman olur mu?
Hemen oyunun hikaye orgusu ile başlayalım Bu sefer Inferno adından da anlayabileceğiniz gibi oyun boyunca bol bol ateş ve alevlerle haşır neşir oluyoruz Yonettiğimiz karakter, tıpkı Silent Hill Homecomingin ilk bolumunde olduğu gibi gozlerini bir sedyenin uzerinde acıyor Sonra gozleri kamaşa kamaşa first person acısıyla catıya cıkmaya zorlanıyor Birden acayip olaylar zinciri başlıyor Yaratıklar bir taraftan dehşet sacıyor, aksakallı yaşlı bir amca boynundaki kolye ile derin sırlar saklıyor, duvarları yaran bir sarsıntı oyun boyunca bizi kovalıyor derken kendimizi boyle bir maceranın icinde buluveriyoruz Deprem etkisine benzer şekilde binaları yıkacak boyutta sarsıntılarla duvarları yaran catlaklar ilerledikce başımıza daha buyuk bela oluyor Genel anlamda hikayenin cok derin ve ozgun olduğunu soyleyemeyiz, ama surukleyici yonleri de yok değil Mesela ana karakterin hafıza kaybı gecirmesi ve yuzunun nasıl bu şekle geldiğini adım adım ortaya cıkarması gibi
Ekmek taze, biber tatlı
2008 yılı başlarında PC, PS2 ve Xbox360a cıkan Alone in the Dark oyunu tam bir fiyaskoydu Tum reklamasyona ve sukseli tanıtımlara rağmen, oyun hantal kontrolleri, kotu araba modellemeleri, grafik hataları yuzunden yerin dibine girmek zorunda kaldı Aslında Inferno, bambaşka bir oyun sayılmaz, ama her anlamda cok cok daha başarılı bir oyun Yapımcı ATARI firması ve Eden Studios bu sefer hatalarını tek tek duzeltmişler İlk olarak Infernonun oyun mekaniğine bakacak olursak, yeni bir şey olmasa da goze ilk carpan ozellik; ucgen tuşu ile first person ve third person bakış acısı arasında istenildiği zaman geciş yapabilme olayı Bu geciş oyuna iyi yedirilmiş, ama cok da kullanışlı bir ozellik olduğunu soylemek mumkun değil Cunku belli hareketleri sadece belli acılarda yapabiliyoruz Mesela yangın sondurucu ile kapı kıracaksak illaki third person acısına gecmemiz gerekiyor Yok, alevleri sondureceksek, bu sefer de illaki first person acısına gecmemiz gerekiyor Her iki acıdayken de alabildiğine ozgurce kamera acısını 360 derece cevirebiliyoruz Yani o eski Resident Evil ya da Devil May Cry oyunlarındaki gibi belli bir kamera acısına mahkum değiliz Zaten Yeni nesil adıyla ortalıkta dolaşan bir oyun icin aksi duşunulemezdiBunlar dışında oyundaki etkileşimler son derece başarılı Karakterlerin birbiri ile iletişimi olsun, cevre etkileşimi olsun hepsi ozenle duşunulmuş Etraftaki her tur mobilyayı hareket ettirebiliyoruz, kilitli kapıları değişik nesnelerle kırabiliyoruz, yanımızdaki karakterin yukarı cıkması icin elimizi uzatıp destek verebiliyoruz Onun dışında mesela yonettiğimiz karakter yangının icine girince, pacaları yanmış bir şekilde geri cıkıyor Envanter sistemi ise ceketimizin icerisinde cereyan ediyor Elimize gecirdiğimiz her tur envanteri ceketimizin belli yerlerine ve belimize yerleştiriyoruz Gerektiği zamanda ceketimizi alelade herkesin ortasında iki yanından acıp, malzemelerimizi meydana cıkarıyoruz Goruntu biraz tuhaf kacsa da iş goruyor sonucta Sağlık sistemi de ilginc ve biraz alışıldıkların dışında Yaralandığınız zaman bir sağlık spreyi bulup, her bir yaranın uzerine tek tek kendi ellerinizle sıkmanız gerekiyor Oyle Resident Evil oyunlarındaki gibi bitki yiyerek armut piş, ağzıma duş modunda iyileşme yok artık Bu tarz detaylı bir sağlık sistemini Call of Cthulhuda gormuştuk ilk olarak O oyunda da her yarayı tek tek dikmek veya sarmak falan gerekiyordu
Yarasalar bir arabayı kaldırabilir mi?
Infernonun ileriki bolumlerinde araba ve turevi ceşitli araclar kullanabiliyoruz Evet, bir onceki oyundaki gibi zaman zaman GTA vari araba kullanma sahneleri ile değişik yarasalardan veya yaratıklardan kacmamız gereken durumlar oluyor Ama maalesef bu olay uc boyutlu GTAlardaki gibi duzgun kotarılmamış Bazen ne oyunu oynadığınızı şaşırıyorsunuz FPS mi? TPS mi? Aksiyon mu? Adventure mı? Korku oyunu mu? Her şey karman corman oluyor Bu durum bir onceki Alone in the Dark oyunu icin de soz konusuydu, kontrollerde ve araba modellemelerinde de bariz bir iyileşme yok Ustelik bir grup yarasanın bir tondan fazla bir arabayı kaldırıp hallac pamuğu gibi bir kenara atması gibi sacmalıklar bana fenalık getiriyor Bazen oyun slow motion moduna gecerek matrix vari kamera acılarıyla sizi aksiyonun ortasına suruklemeye calışıyor Bunlar goze hoş gorunen detaylar tabii, ama bu efektlerin hicbirini ilk defa gormuyoruz Ustelik bu oyun benim hazmedemeyeceğim kadar cok sacmalıkla dolu Orneğin şu elimizdeki yangın sondurme tupu asla bitmiyor Boyle sacma bir şey olabilir mi? Kendim bizzat laboratuarlarda kullandım yangın sondurme aletlerini, anında biten bir malzeme Ama maşallah oyundaki tup ile tum Roma yansa sondurebilirsiniz yani Bir de mesela oyunda bizinle birlikte takılan hatuna kafanız bozulunca kafasına 39 el ateş etseniz bile olduremiyorsunuz Bunca goze hoş gorunen detaylı etkileşimin arasında bu tip sacmalıklar ağız tadımızı kacırıyor
Kemancı, başımın tacı
Teknik detaylara baktığımızda, oyunun en vasat tarafı grafikleri ve animasyonları olduğunu goruyoruz Bir kere animasyonlar hic yumuşak değil, sanki arada birkac kare atlanmış gibi sert gecişlere rastlamak mumkun Gorsel olarak da oyun goze estetik gelmiyor Third person acısında karakterler ortama gore cok kucuk kalıyor First person acısında da her şey cok buyuk ve ozensiz gorunuyor Mesela el ve tabanca yeterince ozene bezene tasarlanmamış Bunların dışında parlama, ışıklandırma ve golgelendirme efektleri fena sayılmaz El feneri ile ortalıkta dolaşırken golgeler ve ışık efektleri doyurucu sayılır Gerci yapımcılar son zamanlarda şu parlama efektini iyice abarttılar Her yeri ışıl ışıl yapmaya başladılar Neyse ki ses efektleri gorsel detaylardan cok daha başarılı Karakterlerin diyalogları uzerinde bu sefer daha ciddi calışılmış Kıyaslamak istemezdim ama Alone in the Dark Infernonun muzikleri ve soundtracki Silent Hill Homecomingden daha iyi
Sonuc itibariyle Alone in the Dark: Inferno, tum sacmalıklarına ve bayat grafiklerine rağmen size iyi bir hafta sonu eğlencesi olabilir Tabii eğer korku macera oyunlarından hoşlanıyorsanız
