

Vukuat tam olarak şöyle başlar, sabah 07.30 civarı X kişimiz bir açlık hissi ile güne uyanmaktadır, birinci aklına gelen ‘BEN AÇIM NEDEN’dır.
Neden ancak ameliyat oldum o kadar…….
Neden ben?
Neden ?
Neden ?
Neden ?
‘Hemen bana yardım edecek birilerini bulmalıyım’ fikri ile çevre medya gezilmeye başlanır, aranır taranır tam bana layık denilen birinci kümeye yazılmaya başlanır…
‘ARKADAŞLAR MERHABA BEN 15 GÜNDÜR OP.LUYUM VE ACIKMA HİSSİME KET OLAMIYORUM….. SİZCE BU ALIŞILAGELMIŞ BİRŞEY Mİ, LÜTFEN KARŞILIK VERİN ÇOK ÇETIN DURUMDAYIM…..!!!!’
X kişimiz o sırada bu cümleyi yazarken her an değişmekte olan bedensel reaksiyonlarının farkında değildir, ancak komorbit olarak bu kanılara eşlik eden bedensel reaksiyonlar o fark etmesede başlamıştır..
Evet nedir bu bedensel yansılar ?
Kalpte süratli atış,
Ellerin titremesi,
Gözlerin dolması,
Vücutta soğuk terler hissetme,
Ellerde terleme,
Göz içlerinde oluşan şimşek çakması
Boğuluyor üzere bir daralma hissi
En değerlisi dimağın içerisinde dakikada 200 km süratle dönen tasavvurlar..
BEN O KADAR AMELİYAT OLDUM, KENDİMİ RİSKE ATTIM KİLO VEREMEZSEM KENDİMİ BİR DAHA ASLA AFFETMEYECEĞİM etiketlemeleri, ameliyat ekibine ulaşma uğraşı derken bir bakar ki X şahsımızın nabız atışları 140lara dayanmış, hali kalmamış ve bayılma korkusu yaşıyor..
Evet bu kadar bedensel reaksiyon ve bu açlığın sebebi nedir haydi sadede gelelim;
Efendim birinci olarak açlığınızın sebebi hala dimağ ve mideniz arasındaki muhaberenin daha tam manası ile kurulamamış olmasıdır. Beyefendisinin açlık sisteminden sorumlu olan hormonlarımızın bize birer oyunudur aslında başımıza tüm gelenler..
İştahımızı denetim eden hormonlardan biri olan GHRELİN hormonu mide tarafından salgılanır ve beyefendisine artık yemek yeme devranın geldiğini hatırlatır. Yağ hücreleri tarafından salgılanan LEPTİN hormonu ise yemek yemenin sona ermesi için beyefendisine sinyal verir. Bu iki hormona, vücudun iştahı açma ve kapama düğmeleri olduğu düşünülebilir.
Ghrelin hormonu her yarım saatte bir beyefendisine evet sen artık açıktın haydi git artık bir şeyler ye sinyali vermektedir. Aç olduğumuzda ya da diyet yaptığımızda, bu sinyalin şiddetini kişi 15 20 dakikada bir hissetmektedir. Bu şiddet ile başa çıkamayan insanlarda süratli bir biçimde yemek yemeye yönelme davranışları görülmektedir.
LEPTİN hormonu ise bu açlık sinyali ile tam aksine zıt bir halde çalışmaktadır. Beyefendisine açlık sinyallerini durdurarak evet artık sofrayı topla ve daha çokça yemeye devam etme sinyallerini vermektedir. Fakat dimağdan mideye iletilen bu sinyal maalesefki açlık sinyali üzere kolay ve şiddetli hissedilen bir sinyal değildir. Bu sebep ile dimağ gelen bu sinyali göz arkası eder ve açlık hissi duymaya ya da sofrada yemek yemeye devam etmek istemekte ve kimseyi bu davranışa yönlendirmektedir.
Ameliyat olan obezite hastalarımızın vücutlarında yüksek orantılarda yağ hücreleri olduğunu unutulmamalıdır. Bu yağ hücreleri mide ne kadar küçük olursa olsun kişi ne kadar az bölgeyse yesin beyefendisine sinyal yollamaya devam etmektedir. Kişi bu yağ hücrelerini en az 15- 20 kilo vererek kırmadığı sürece bu açlık hissi ile karşılaşabilmektedir. Ancak bu korkulması gereken ya da telaşının artmasını gerektiren bir durum değildir. Bu üzere durumlarda kişi dertleri ile yüzleşmeli ve gerçeğe elverişli kanıtları incelemeyi öğrenmelidir. Yok sayılan her telaş unutulmamalıdır ki gelecekte gerçekleşmeye mahumdur. Bu sebep ile bu şekil korku ve kaygılar yaşayan kişi çekinmeden bağlı olduğu kuruluştan yardım istemelidir.
Psikoeğitim sırasında bu dertleri yaşayan kimselere bilişsel tekniklerle kanıt inceleme öğretilmeli ve gelecekte kullanabilmeleri ismine besin kayıt defteri tutmaya başlaması sağlanmalıdır.
Evet ameliyat sonrası hastalarımızda en sık karşılaştığımız durumlardan bir adedinin kıza bir özeti yukarıda yazılı olan cümleler.. Bu cümleleri bu biçimde metne dökmüş olmamaın sebebi de lütfen sakin olun yalnızca durun küçük bir nefes alın ve nabız atışlarınızı denetim altına alın diye seslenebilmek tüm hastalarımıza..
Uzm. Klinik Psikolog – Bariatrik Psikolog
Merve PEHLİVAN