Ameş Ve Karısı

İmamı Azam Ebu Hanife rha'in arkadaşlarından, o donemin hadis ve kıraat alimlerinden Suleyman A'meş, bir gece evinde eşiyle tartışmış ve hanımını biraz incitmişti Buna rağmen tartışmadan hemen sonra hanımıyla tekrar konuşmak istemiş, ama hanımı kocasına kırgın olduğu icin, adamın sozlerini cevapsız bırakmıştı
Adam ofkeyle:
Nicin bana cevap vermi yorsun? diye hanımını bağırıp, azarladı Fakat bir cevap alamadı
A'meş'in kızı babasına:
Bu gece olmasa da, yarın sabah konuşur seninle, dediyse de adamın ofkesi dinmedi:
Eğer bu gece benimle konuşmazsa, benden kesin boş olsun, dedi
Kızcağız da annesini konuşması icin ikna etmeye calıştı Ama annesi inat etti, konuşmamakta direndiKarısının konuşmamakta kararlı olduğunu goren A'meş'in ise az once ofkeyle ettiği yeminin ciddiyeti aklına geldi, soylediğine pişman oldu Eşiyle boş olmaktan kurtulmak icin care duşunmeye başladı Gecenin bir yarısında giyinip evden cıktı Doğru Ebu Hanife Hazretlerinin evine gitti Ebu Hanife onu iceri alıp derdini sordu A'meş karısıyla olan hadiseyi anlattı, dert yandı:
Bu kadın bu tavrıyla benden kurtulup kacmak istiyor Beni sıkıntıya sokmasından korkuyorum Kendisi cocukların annesidir Onu boş olmaktan kurtarıp beni rahatlatacak bir care var mı? diye sordu
Ebu Hanife:
Uzme kendini Allah'ın izniyle bir care bulunur, dedi
Ebu Hanife, A'meş'in oturduğu yerdeki mescidin muezzinine haber gonderip yanına cağırdı Bu gece sabah ezanını henuz vakti girmeden okumasını tenbihledi A'meş de evine donup, ezanı beklemeye başladı Daha sabah olmadan okunan ezanı duyan A'meş'in hanımı, sabah oldu da boşanması gercekleşti zannederek konuştu:
Oh be! dedi Senden kurtuldum, kotu huylu herif!
A'meş ise kıs kıs gulerek cevap verdi:
Henuz sabah olmadı Sen de konuşup yeminimi bozdun Bize care gosterenden Allah razı olsun

Yusuf Yavuz
Semerkand dergisinden alınmıştır