Amin ' de öLdür beni !

Amin ' de öLdür beni ! Hüznümü yutan suskunluklarda gözlerimin parantezine kapandım…ellerim şeytanın yüzündeydi…gezdim …ürktüm…yokluğunun istanbul´una Fatih olamadım…hezimetindeyim!… Gidişine virgül atarken,sesinin ünleminde intihar eden noktalara kırıldım…tırnaklarımla yüzümün parantezini açamadım…kalbimi kaşıyan soruların işaretinde kimsesizliğimi astım…kelimeler can kırıkları şu anda,konuştukça kanatır,kanattıkça konuşturur… Kalemimin mülteciğili ile göçüyorum aklının kan damlayan mededhah ve berzah yanına,sığındığım tümcelerinden bitap bir insan silueti çıkarıyorum, “kalırsam sende ölürüm,gidersem gidişimde diyorsun…ben her türlü ölüme yakınım…bilmiyorsun! Suskunluğun tınısından başı elleri aralarında yoklukla boğuşan bir istanbul devşiriyorum…göğsümün elma şekerli çocuğuna gudubet bir anne oluyorum…bir daha azimetler olmayacak desende,ciğerime düşen narı közlerle gözlerimi sisletiyorum… Şimdi hangi el yıkar benim gözyaşımdan nemli paslanan yanaklarımı…şu anda,o içinde sen olan,beklenen istanbul çıkıp kazanç mi sabahıma?o hayatın kalın harflerle yaşandığı büyük büyük kasaba gelmez…gelen de bendeki istanbul´a değmez!… Ceplerimde iki bilinmeyenli bir denklem gibi taşıyorum aşkı…hiçlendikçe karanfil kanıyorum,karanfil kokuyorum…akılsızlığın ortasına ebhem bir insan gibi düşüyorum…bu beladetliğim sensinçık gel de yüzüm gülsün!…içimin cenazesi misin nesin!…öksürde doğrulsun Nemrut bakışlı leşin!… Dilimin duvarlarında pişiriyorum kesavet içerikli ağlayışlarımı,şiirlerin kanatlarını kırıp göğe salıyorum…gözlerimin perdelerini yırtıyorum kirpiklerinin tellerinde,eteklerimi gamzelerinde tutuşturuyorum…Haydarpaşa´da güneşe üzgün çocuğu kaçırıyorum,berdevam bir karanlığa düşüyor şehir halkı…adının geçtiği bütün sokakların bedduasını yutuyorum…hadi dön! deme…zinhar ölüyorum!… Şeytanın maksutunda şiirlere asılıyorum,laf kurşunlarına diziyor beni sayfalar…kalemimin cellatlığında son isteğim “sen! diyorum… Ağzı kan doymuş beddualarla dayanır kapına istanbul,ölümümü ister…sözcükler dudaklarının titrekliğinde acı bir ağıttır…iblis,içindeki çocukla beddualardadır…harlandıkça söndürür,söndürdükçe bitirir seni… dışına taşar gözyaşı… daha pozitif bitmeden… “amin! de öldür beni!… özel baskı