Ankilozan Spondilit: Omurgada hareket kısıtlığına neden olan iltihaplı bir romatizma illetidir. Illete bağlı omurgaya esneklik sağlayan bağların kemikleşmesiyle omurga adeta alçıya alınmış üzere sabitlenir. Buda insanda bel ve boyun hareketlerinde kısıtlanmaya ve öne akıllıca kamburluğa neden olur.
Daha ileri evrelerde, boyun hareketlerindeki önemli kısıtlanmayla baş hareket edemez, görüş sahası daralır ve kişi lakin tüm vücudunu çevirerek başına taraf verebilir. Bulguları 40 yaşından evvel özelliklede 20’li yaşlarda başlar. Kesin tedavisi yoktur lakin tedaviyle şikayetleri azaltmak ve sakatlığın önüne geçmek mümkündür. Burada ankilozan spondilitli bir olgu sunacağız.
Olgu: 35 yaşında erkek hasta. 10 yıldır ankilozan spondilit tanısıyla takip edilen hastada yaygın bel ve kalça ağrıları vardır. (VAS 9-10) Bu hastamızda ankilozan spondilite bağlı hareket kısıtlılığı var ve yatınca mekanla baş arasında 10 cm. aralık kalmaktadır. Bu şikayetler için çeşitli polikliniklere gitmiş ve karşılık alamamış. Bunun üzerine algoloji polikliniğine başvurmuştur. Biz burada hastaya tedavi boyunca evvelki aldığı medikal tedaviye (TNF Bloker) devam etmesini önerdik. Yaygın ağrılar için hastamıza birinci olarak kaudal epidural blok yaptık ve 15 gün sonra
denetime çağırdık. Denetimde VAS 7-8’di. Bunun üzerine hastamıza evvelki bloğa sakroiliak eklem enjeksiyonu yaptık ve 15 gün sonra denetime çağırdık. Denetimde VAS 4-5’di. Bunun üzerine evvelki iki bloğa ek olarak paraservikal ve lumbal-trokal paravertebral blok eklendi ve 15 gün sonra denetime çağrıldı. Denetimde VAS 3-4’dü. Daha sonra evvelki üç blokla bir arada supraskapular blok eklendi ve 15 gün sonra denetime çağrıldı. Denetimde VAS 1-2’ydi, hareketleri çok rahatlamıştı ve yatınca baş taraf aralığı 0 cm.’e inmişti. Bunun üzerine evvelki 4 bloğu tekrarlayıp 3 ay sonra
denetime gelmek üzere girişimsel süreçler sonlandırıldı.
Sonuç: Ankilozan spondilit illetine bağlı oluşan ağrıların tedavisinde, hareketlerin rahatlamasında ve ömür kalitesinin arttırılmasında girişimsel blokların değerli bir rolü vardır. Bu tesirini bloklar sayesinde oluşan sempatik bloklarla parasempatik aktivite artmakta, buna bağlı olarak vazadiletasyon ve revasklarizasyon sonucu olduğunu düşünmekteyiz.
Daha ileri evrelerde, boyun hareketlerindeki önemli kısıtlanmayla baş hareket edemez, görüş sahası daralır ve kişi lakin tüm vücudunu çevirerek başına taraf verebilir. Bulguları 40 yaşından evvel özelliklede 20’li yaşlarda başlar. Kesin tedavisi yoktur lakin tedaviyle şikayetleri azaltmak ve sakatlığın önüne geçmek mümkündür. Burada ankilozan spondilitli bir olgu sunacağız.
Olgu: 35 yaşında erkek hasta. 10 yıldır ankilozan spondilit tanısıyla takip edilen hastada yaygın bel ve kalça ağrıları vardır. (VAS 9-10) Bu hastamızda ankilozan spondilite bağlı hareket kısıtlılığı var ve yatınca mekanla baş arasında 10 cm. aralık kalmaktadır. Bu şikayetler için çeşitli polikliniklere gitmiş ve karşılık alamamış. Bunun üzerine algoloji polikliniğine başvurmuştur. Biz burada hastaya tedavi boyunca evvelki aldığı medikal tedaviye (TNF Bloker) devam etmesini önerdik. Yaygın ağrılar için hastamıza birinci olarak kaudal epidural blok yaptık ve 15 gün sonra
denetime çağırdık. Denetimde VAS 7-8’di. Bunun üzerine hastamıza evvelki bloğa sakroiliak eklem enjeksiyonu yaptık ve 15 gün sonra denetime çağırdık. Denetimde VAS 4-5’di. Bunun üzerine evvelki iki bloğa ek olarak paraservikal ve lumbal-trokal paravertebral blok eklendi ve 15 gün sonra denetime çağrıldı. Denetimde VAS 3-4’dü. Daha sonra evvelki üç blokla bir arada supraskapular blok eklendi ve 15 gün sonra denetime çağrıldı. Denetimde VAS 1-2’ydi, hareketleri çok rahatlamıştı ve yatınca baş taraf aralığı 0 cm.’e inmişti. Bunun üzerine evvelki 4 bloğu tekrarlayıp 3 ay sonra
denetime gelmek üzere girişimsel süreçler sonlandırıldı.
Sonuç: Ankilozan spondilit illetine bağlı oluşan ağrıların tedavisinde, hareketlerin rahatlamasında ve ömür kalitesinin arttırılmasında girişimsel blokların değerli bir rolü vardır. Bu tesirini bloklar sayesinde oluşan sempatik bloklarla parasempatik aktivite artmakta, buna bağlı olarak vazadiletasyon ve revasklarizasyon sonucu olduğunu düşünmekteyiz.