Gündelik bir hayat sürmektesinizdir kendi koşullarınızla ve rastgele bir eza yoktur.İş,sosyal,aşk,aile sizin için olması gerektiği üzeredir.Kendinizi gerçekleştirme yolunda sizin belirdelidiğin maksatlarla ilerlersiniz.Dışardan bakıldığında özgüveniniz hissedilir.Aslında her şey denetim altındadır ve kendinizi denetim edebilmenin rahatlığı içtimaî ilişkilerinizede yansır.Sürekli çalışsa bile başınız rahattır.Kendi istediğiniz gerekli şeylerle ilgilenirsiniz,hayatınıza o kadar hakimsinizdir ki denetim sizdedir ve daima bu biçimde ilerleyeceğini düşünürsünüz.
Yaşantınızdan her şey istenilen üzere giderken birden farklı reaksiyonlar aldığınızı hissedersiniz.İş yaşantısında anlamsız pürüzler başlar,dahil olunmayan durumlardan sorumlu tutulmaya başlanırsınız,ses tonları sertleşmiştir ve tabirleri güya önemsemiyormuş üzere olmuştur.Hisleriniz negatif bir şeyler olduğunu söyler .Ama öncelikle bu yalnızca bir histir,konuşulması anlamsız gelir zira sizin için bir sorun yoktur,her zamanki üzere davranıp her zamanki üzere konuşmaktayken mesele nedir?
Sorun yoksa o vakit bu his nerden çıkmaktadır.Hissin yoğunluğu netlik kazanmadığı sürece artmaya başlar.Dahil olmadıkları halde yaşantınız ve işleriniz ile ilgili tefsirler duyulur.Arada bir karmaşıklık var lakin ipin ucu nereden çıkacak acep diye düşünülmeye başlanır.Sadece yaşanıldığı alanda bırakamazsınız ,güç olur sizin için zira denetim daima sizdeydi ve denetim dışı bir şeyler olmaktadır.
Etrafımda mana veremediğim hikayeler var.Neler oluyor? dediğimiz durumlar yaşanır hazırlıksız olduğumuz anlarda yaşantımızda.Birden afallarız kim nerden çekiyor malûm değildir.Ben yalnızca işimi yapıyorum neden artık bana bağırdı?,onu hiç tanımam ki alıp veremediği nedir?,asla ben bir şey yapmadım fakat neden ben hatalıyım? vs... cümleleri söylenir bu anlarda.
Var olan ne bir medical rahatsızlığım var ne de ruhsal kronik bir problemim,ama son vakitlerde boyun ağrısı,midede yanmalar,titremelerim üzere semptomların oluşuyor ve ben nedenini bulamıyorum, denilen anlardır.
Alarmlar açılır ve birden olanlar saçma gelir.Yani içinde bulunmadığınız bir noktanın nasıl oluyorda birden çekirdeği oluvermişsiniz.İçgüdüsel olarak bir savunma gereksinimi vardır fakat neye karşı ve ne için olacağına dair şablon yoktur.
Birilerine anlatma muhtaçlığı artar.Bunu doğuran sebep ise 'acep benim günahlı olduğum bir yan mi var?' sorusudur.Sürekli, her an gözden geçirilir ve istenilmeyen halkadan çıkma için cevaplar aranır.
Hikaye anlatılır birden çokça insana ve;
A:Ya Allah aşkına söyle daha ne yapayım,ben mi kusurluyum?
B:Hayır sen gerekeni yapmışsın..
A
B:Ya senin birine bir şey yapmana gerek yok ki aşikâr kıskanmış.
(kıskanmak:A için çok garip gelir zira diloğu bile yoktur)
A:Ya bu durum beni işimden alıkoyuyor ve yapamıyorum.Sinirlerim gerildi.
B:Bunlar olacak hayatın boyunca,daha dur başlangıçtasın.
A:Ama neden ne gerek var ya ben kimseye karışmıyorum ki..
B:Yanılıyorsun en büyük hatayı yapıyorsun,insanların ulaşamadığı hayallerini yaşıyorsun.
Evet bazen suçlanmak için hiç bir şey yapmanıza gerek kalmaz,insanlar içgüdüleri ile hareket etmeye başladıkları anda size olan taktirlerini,kendilerine olan öfkeleri ile birleştirip harekete geçerler.Siz yalnızca kendi hayatınızı kendi davranışlarınızla denetim etmeye çalışırsın,başkalarını denetim edemezsiniz.Kontrol etmeye çalıştığınız andada hayal kırıklığına uğrarsınız.Aslında size söylenen laflar kendilerine itiraf edemedikleri eksik yanlarıdır ve onlar için o kadar değerlidir ki bir anda hayatlarının çekirdeği olabilir.
Aslında bu çekirdek ne kadar da şanslıdır!!!