anne bağımlılığı ve ayrılık korkusu

anne bağımlılığı ve ayrılık korkusu anne bağımlısı erkekler Ayrılık korkusu sanıldığının aksine yalnızca çalışan annelerin çocuklarında görülmez Yerinde bir dille anlatıldığında çocuklar annelerinin işe gitmeleri gerektiğini ve akşam eve geri döneceklerini anlar ve kabullenir Yaşamın birincil yılı bebeğin anneye her yönüyle bağımlı olduğu bir dönemdir Çocuk yürümeye ve koşmaya başladığında ise kendi başına hareket etme, bağımsız olma ricası içinde olmasına rağmen anneyi civarda görmekten, onun yanında olmaktan hoşlanır Sosyalleşme becerisinin kazanıldığı 3 yaşa değin çocuklar bir taraftan anneden ayrışmaya çalışırken bir taraftan da bağımlılığı devam ettirirler 3 yaşa değin görülen bu bağımlı ilişkinin bu yaştan sonra azalması, ilişki boyutunun bağımlılıktan bağlılığa dönüşmesi beklenir 3 yaş itibariyle azalması beklenen bağımlılığın toplumumuzda uzun yıllar devam ettiğini, hatta çocuk sahibi çoğu yetişkinin kendi annelerine olan bağımlılıklarının sürdüğünü görüyoruz Ayrışma sürecinin beklenen zamanda gerçekleşmemesi, bağımlılığın devam etmesi durumunun anne baba tutumlarından kaynaklandığı söylenebilir Bağımlılık geliştiren çocukların annelerinin aşırı koruyucu, babalarının ise daha uzak davrandıkları veya her iki ebeveynin de fazla korumacı tavır sergiledikleri bilinmektedir 2 yaşından itibaren çocuklar bir takım işleri kendi başlarına yapmak isterler ve bu konuda ısrarcı davranırlar Yaşına uygun şekilde çocuğun bir takım işleri kendi başına yapması için fırsat tanımak ve çocuğu desteklemek gerekir 34 yaş çocukları kendi başlarına ya da az destekle yemek, giyinmek, oyuncaklarını biriktirmek, el yüz yıkamak, tuvalet ihtiyacını uygun şekilde gidermek gibi işleri yapabilirler Bu becerilere sahip olan bir çocuğa işini kendi başına yapması konusunda müsade vermemek, onun yerine her şeyi yerine getirmek çocuğun anneye olan bağımlılığını arttırdığı gibi özgüvenini de olumsuz yönde etkiler Bağımlı çocuk annesinin eteğinden ayrılmaz, annenin tuvalete gitmesine bile dayanamaz, kısa süreli de olsa yalnız kalamaz, güvensiz ve ürkek davranır, yaşıtlarıyla ilişki kurmakta zorlanır, sürekli dertli, mızıldanan bir çocuk haline gelir 3 yaşa değin bayağı kabul edilen bağımlılığın bu yaştan itibaren azalması beklenir Bu yaştan sonradan devam eden bağımlılık durumlarında anne babaların her şeyden önce çocuklarının artık bakıma yoksul bir bebek yok de büyümekte olan bir kişi olduğunu kabul etmeleri gerekir Kendi başına yapabileceği işler konusunda teşvik etmek, öncülük etmek, yapabileceği konusunda ona güven atamak, isteklerini dile getirmesi konusunda fırsat saptamak gerekir Çocuklar bebeklik döneminden itibaren kısa sürelerle anneden ayrı kalabilirler 34 yaşlarında ise gün boyu anneden bambaşka kalabilir, hatta gerekli durumlarda birkaç haftalığına bile anneden bambaşka kalmaya dayanabilirler Bağımlılık özelliği bildiren çocuklar ise konut içerisinde bile anneden farklı bir odada durmakta, kendi başına oyun oynamakta zorlanır Ayrılık korkusu sanıldığının aksine yalnızca çalışan annelerin çocuklarında görülmez Uygun bir dille anlatıldığında çocuklar annelerinin işe gitmeleri gerektiğini ve akşam eve geri döneceklerini anlar ve kabullenir Her çocuk annesinin yanından ayrılmasından huzursuz olur, geri dönüp dönmeyeceği konusunda üzüntü yaşar Tiryakilik özelliği sürekli çocuklarda bu endişe öteki çocuklara oranla daha yoğun yaşanmaktadır Çocuğun kısa sürelerle tanıdığı, güvendiği kişilerle kalmasını temin etmek, nereye gidileceği ve ne zaman dönüleceği konusunda içten aydınlatmak, gerekirse bunu saat üstünde göstermek, şartlar uygunsa sizi arayabileceğini bildirmek çocuğun anneden bambaşka kalmayı öğrenmesini kolaylaştıracak yöntemlerdir Anneden ayrılmakta zorlanan çocuklar yuvaya gitmekte ve armoni sağlamakta da zorlanmaktadır Yuva çocuğun sadece bakıldığı ya da oyun oynadığı bir etraf yok, sosyalleşme becerisinin geliştiği, kurallara uymayı, yaşıtlarıyla ilişki kurmayı, paylaşmayı öğrendiği sosyal bir ortamdır Özellikle tiryakilik özelliği aralıksız çocukların yuvaya gitmeleri bu bağımlılığın azalmasını sağlamaktadır Ancak burada yeniden anne baba tutumları önemli rol oynar Anne babalar ilk olarak yuvanın sosyal öğrenme ortamı ve çocuğun sosyal gelişiminde manâlı rolü olduğunu kabul etmelidirler Annesinden hiç bambaşka kalmamış bir çocuğun aniden hiç tanımadığı bir ortama girmesi ve orada kalması fazla zordur Yuvaya başlangıç düşüncesi oluştuğunda en azından birkaç ay öncesinden çocuğun kısa sürelerle tanıdığı kişilerin yanında kalmasını sağlayarak işe başlayabilirsiniz Bunun muhtemel olmadığı durumlarda ise tekrar birkaç ay öncesinden çocuğa yuva ortamını, orada yapılacak faaliyetleri anlatmak, yuvaların önünden geçerek nasıl bir yer olduğunu göstermek, ayrı yuvaları ziyaret ederek kısa sürelerle oynamasını temin etmek çocuğun yuvayı tanımasını sağlayacak etkinliklerdir Yuvaya başladığı dönemde de onu ne vakit yuvaya götüreceğinizi, ne zaman ve kimin alacağını etkinliği belirterek söylemek, gün içerisinde yuvada neler yapacağını anlatmak önemlidir Bilhassa yuvadan alma saati konusunda doğruyu bildirmek ve buna mümkün olduğunca uyarlamak çocuğun güven duygusunun gelişmesi açısından çok önemlidir Bölünme korkusu yaşayan çoğu çocuk yuvaya gitmemek için çeşitli yollar dener Matem, karın ağrısı, kusma bu yaşlarda en sık görülen belirtilerdir Bu tepkiler karşı çocuğu yuvaya göndermemek yuvaya alışmayı zorlaştıracağı gibi bağımlılığı da pekiştirecektir Bu noktada kararlı ve sakinleşmek, ağladığı ya da kustuğu için tepki göstermemek, bedensel bir problem olmadıkça yuvaya gitmesini temin etmek, yuvanın kapısında yaşanan bölünme törenlerini uzatmamak gerekir Ayrılık endişesinin okul öncesi dönemde halledilmediği durumlarda aynı durumların mektep döneminde görüleceği unutulmamalıdır Anne babalar kendilerine bağımlı çocuklar geliştirmek istiyorlarsa şunları yapmalıdırlar: Her işi çocuğun yerine yapın O dile getirmeden isteklerini anlayın ve yerine getirin Büyüdüğünü kabullenmeyip hala bir bebekmiş gibi davranın Becerilerinin gelişmesi için fırsat tanımayın “Yapamazsın, beceremezsin diyerek kendi başına yapmakta ısrar ettiği etkinlikleri (yemek yemek gibi) engelleyin Yürüyebildiği halde bebek arabasında ya da kucağınızda taşıyın Sürekli “aman, dur, düşersin gibi ibareler kullanın Yanınızdan hiç ayırmayın, tanıdığı kişilerle kalmasına izin vermeyin id Bunları yaptığınızda emin olun ama çocuğunuz ömür boyu size bağımlı olacak, siz olmadan hiçbir şey yapamayacaktır