Arada bir çok bunaldığınızda Yaradan'a şükredin!

Bir zamanlar bir psikoloji kitabında okuduğum bir bölüm vardı

Hayatın ve getirilerinin kıymetini anlamak için tavsiye edilen bir metod vardı içinde
Deniyordu ki; arada bir, çok bunaldığınızda, hayatın sizin için çekilmez hale geldiğini düşündüğünüzde
kendinize 10 dakika ayırın ve kendi cenaze töreninizi düşünün

Cümleyi ilk okuduğumda çarpılmıştım
Ben girişin akabinde pozitif bir gelişme ve tavsiye bekliyordum Ama kendi ölümümüzü ve cenazemizi düşünmemiz tavsiye ediliyordu
Tüylerim diken diken oldu ve yazarın saçmaladığını düşündüm o an Ama önyargı düşmanı biri olarak okumaya devam ettim
Diyordu ki; bunları düşündüğünüzde dünyadaki yerinizi, dünyayı terkettiğinizde oluşacak boşluğu, sevdikleriniz ve
sizi sevenler için öneminizi anlayacaksınız
özellikle insanların sizin için neler söyleyeceklerini, onlar için ne ifade ettiğinizi hissetmeye çalışın
O andan geriye dönme şansınız olmadığını, hayat denen kredinizin bittiğini ve onlara yanıt verme şansınız olmadığını düşünün

Tekrar sarılma, bir kez daha öpme ihtimalinizin bittiğini hissedin Dünyadaki küslüklerin, ayrılıkların, kavgaların yanında bu acının
ve geri dönülmezliğin korkunç çaresizliğini yaşayın Bırakın canınız yansın, bırakın alevler içinde kavrulsun tüm ruhunuz
Orada, o musalla taşında düşünün kendinizi Seyredin şu an çevrenizde olanların yüz ifadelerini
Akıllarından ve yüreklerinden geçen cümleleri hayal edin
**************
Kitaba devam etmeden bıraktım kenara ve gözlerimi kapatıp aynen düşünmeye başladım
Eşimi, oğlumu, annemi, babamı, kardeşlerimi ve diğer tüm çevremi oturttum tek tek kendi cenaze törenimdeki yerlerine
birer birer yerleştirdim tabutumun çevresine hepsini hayatımda çok nadir bu kadar canım yanmıştı
görüyordum işte babaaaadiye ağlayan biricik oğlumu Eşim kucağında ağlayan emanetimleayakta durmaya
çalışıyordu perperişan Koca çınar babacığım, belli belirsiz dualar okuyordu, o gözümden hala gitmeyen vakur duruşuyla
Annem, ciğerinden bir parça canlı canlı koparılmış gibi hem içine hem dışına akıtıyordu gözyaşlarını
Kardeşlerim, akrabalarım çok erken gitti, doyamadı oğlunadiyordu acıyan ses tonlarıyla
Ve dostlarım
Onlar da şaşkındı
Bazısı daha dün birlikteydik, nasıl olurdiyordu Bunları seyredip onlara hayır ölmedim, burdayımdemek istedim
hayal olduğunu unutup Sonra anladım yazarın ne demek istediğini daha devamını okumadan kitabın
*************
Farkındalık önemli bir kavramdır psikolojide
Belki de hiç aklımıza gelmeyen ve gelmeyecek bir farkındalığı göstermek istemişti yazar
Ben o gün kurduğum o hayalle, canımın tüm yanmasına rağmen yeniden doğdum
Bilgisayar diliyle format attım hayatıma Sahip olduklarımın farkına vardım ve hala nefes alıyor olduğum için şükrettim
Gözlerimi açtığım anda o kötü ve acı sahne bitmiş, oyun perde demişti Peki ya hayal değil de,gerçek olsaydı ve perde bir daha açılmamak
Üzere kapansaydı İşte bu final bu yazıyı buraya kadar okumanıza değmiş olmalı
Belki gerildiniz, kötü oldunuz ama devamını getirirseniz buna değer bence
Ben bu akşam melankoliğim ve biraz abartmış olabilirim Hani sanatçı ve şairiz ya ondandır belki
Bence bu yazıyı sadece okuyarak bırakmayın lütfen arada bir, buradan aldıklarınızı tartın,
düşünün ve hayatınızı gözden geçirin Ölümün kime ve ne zaman geleceğini Yaradan' dan başka bilen yok
İşte bu yüzden hazır yaşıyorken ve nefes alıyorken yapabileceklerinizi yapın, ertelemeyin
Bilerek bilmeyerek kırdığınız kalpleri tamir edin Sizi sevenlere ve sevdiklerinize daha fazla zaman ayırın
Biraz Hıncal abi tarzı olacak ama, sevginizi ve verdiğiniz değeri haykırın onlara iş işten geçmeden

Ve en önemlisi;
verdiğivermediği,aldığıalmadığı herşey için,tekrar tekrar şükredin yüceler yücesi Yaradan'a