Aristotales Ahlak Felsefesi

Aristotales Etik Felsefesi Nedir


Aristotales Ahlak Felsefesi Hakkında Veri

Bilindiği gibi Aristoteles üç nesil düşünme ayırmaktadır kuramsal, Uygulamalı, Yaratıcı Buna kadar üç başlıca zihinsel erdem vardır: Birincisine Sophia, ikincisine Phronesis ve üçüncüsüne de 'techne' der Saf entellektüel etkinlik ahlaksal, siyasal ya da askeri etkinliklerden daha mükemmeldir

Anlığın çok iyi etkinliği ergonunu (işlevini) iyi bir biçimde yerine getirdiği etkinliktir Ne zaman hemen olan işlevini iyi bir şekilde yerine getirmektedir? Anlığın
ereği gerçeklik ya da hakikati bilmektir Hakikate ulaşma anlığın işlevidir

Kuramsal düşünme hakikate ulaştığında mükemmeldir Bu en yüksek kavramların bilinmesine Aristoteles 'theoria' der Theoria'ya yönelmekle insan bütün bir mutluluğa ulaşır Bu yönelişte 'algılama' ve 'bilim' manâlı yer tutar Aristoteles'in sezgi ile kastettiği temel kavramları ve öncülleri idrak yeteneğidir Bilim ise algı ile kavranılan temel öncüllerden geçerli sonuçlar çıkarabilme yeteneğidir Bu idrak ve tümdengelimi i fikir yürütmenin birleşmesiyle 'us' birçok alanda belirtilen bilgi sistemleri geliştirebilmektedir Kuramsal aklın konusu değişen, rastlantısal olan yok, zorunlu ya da değişmeyendir ve üç alanda yer alır: Fizik (Biyoloji ve Psikoloji'yi de içerir), Matematik (sayılar, üçgenler, vs) ve Metafizik

Aristoteles, mutluluk tefekkür (düşünüm)dür dediği zaman çağrıda bulunmak istediği kuramsal akim bu üç alandaki işlemesidir Tefekkür (düşünüm) yaşamı kendi içinde değerlidir ve meselenin özünü bilmeye yöneliktir Pratik (uygulamalı) fikir ise ne yapılacağını bilmekle ilgilidir


Kuramsal düşünmede maksat hakikati sadece kendisi için bilmekken, Pratik düşünmede gaye hakikati ahlaksal ve siyasal eylemi de hesaba katarak bilmektir Yaratıcı düşünmede ise kasıt hakikati birşey yapma nedeniyle bilmektir Aksiyon adamı, şeylerin nasıl olduklarını düşünse bile belli başlı ezeli olanı yok, göreli olanı ve şimdiyi düşünmektedir


Aristoteles'in temel sorunudur Bu soru ve sorun olarak bir eğitim tartışmasını da gündeme getirmektedir İnsanın gelişimi kendi ellerindedir

Bunoktada Aristoteles'te varoluşçu motifler gözlenmektedir Zihin gücüne sahip bir varlık olarak insan kendi gelişiminin yönünü belirlemede bir ayrıcalığa ve sorumluluğa sahip olarak görülmektedir

Batı felsefesi Platon ve Aristoteles'e düşülen bir dipnottan ibarettir' belirlemesi bu bağlamda da geçerliğini sürdürmektedir John Dwey incelendiğinde bu daha da açık olarak gözlenmektedir Yaparakyaşayarak öğrenme' ilkesi buna bir örnektir Ancak Aristoteles bu ilkeyi 'ahlaksal erdemler' alanı için öngörmektedir

Sözün özü, Aristoteles'in deştiği sorun hala önemini korumaktadır Şayet insanın eğitimiyle uğraşanlar birçok meşguliyetleri aralarında bir lahza için durup
'tüm bunları ne amaçla yapıyorum?' diye kendilerine bir soru yöneltebilirlerse, sanıyorum, işlevlerini daha yetkin kılma yolu da çözülmüş olacaktır

Hem, Aristoteles ahlâkı, insan hayatının gayesini insanın mutluluğu olarak gördüğünden iyi ahlâkî hayat için mutluluğu bir saik olarak tanımlamaktadır İslâmi ahlâk ise, hayatın amacını, insanın ahlâkî mücadele yoluyla insan tabiatının kusursuzluk istikametinde gitmesi olarak görür Böyle bir mücadelede en kıymetli saik Allahın rızasını tahsil etmektir oysa, bu sonsuz hayatta ebedi bir saadeti sonuç verecektir Bir müminin teslim edinmek hissiyatından aldığı ruhani tat ve bu hayatı da az daha cennete çevirmektedir Bu Nedenle, ahlâklı mümin keza bu dünyada keza de ahirette mesut olmaktadır *