arkadas ARKADAŞ 2157 İbnu Ömer (radıyallâhu anhümâ) anlatıyor: Resülullah (aleyhissalâtu vesselam) buyurdular ancak: Halk yalnızlıktaki (mahzuru) benim değin bilselerdi, hiçbir atlı tek başına bir gececik olsun yol yapmazdıBuhârî, Cihâd 135; Tirmizî, Cihâd 4, (1673) 2158 Said İbnu'l Müseyyeb (rahimehullah) anlatıyor: Resülullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular oysa: Şeytan kimsesiz olanla, iki birey beraber olana can sıkıntısı verir Eğer üç kişi olurlarsa onlara sıkıntı veremezMuvatta, İsti'zân 36, (2, 978) 2159 Amr İbnu Şuayb an ebîhî an ceddihi (radıyallâhu anh) tarikinden naklediyor: Resülullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular fakat: Bir atlı bir şeytandır, iki atlı iki şeytandır, üç atlı bir grupturMuvatta, İsti'zân 25, (2, 978); Ebü Dâvud, Cihad 86, (2607); Tirmizî, Cihâd 4, (1674) 2160 Ebü Hüreyre (radıyallâhu anh) anlatıyor: Resülullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular fakat: Bir sefere üç birey beraber çıkınca birini emîr (başkan) yapsınlarEbü Dâvud, Cihâd 87, (2609) ARKADAŞA YARDIM 2166 Ebü Saîd (radıyallâhu anh) anlatıyor: Resülullah (aleyhissalatu vesselam) buyurdular fakat: Kimin yanına fazla hayvan varsa, onu hayvanı olmayana versin Kimin de fazla azığı varsa onu azığı olmayana versinResülullah, bir takım mülk çeşitlerini bu suretle saymaya devam etti Öyle fakat, bizden hiç kimsenin (yol esnasında) herhangi bir fazlalıkta hakkı olmadığı düşünvesine vardıkMüslim, Lukata 18, (1728); Ebü Dâvud, Zekât 32, (1663) 2167 HzCâbir (radıyallâhu anh) anlatıyor: Resülullah (aleyhissalâtu vesselam) gazveye çıkmak istek etti ve: Ey Muhâcir ve Ensâr topIuluğu! Kardeşlerinizden öyleleri var ki ne malları var ne de aşîretleri Herbiriniz, iki veya üç kişiyi yanında alsındedi (Hz Câbir devamla der fakat): Bu tamim üzerine ben iki ya da üç kişiyi yanıma aldım (Yol boyu) devemde, diğerlerinin sırası gibi benim de bir (binme) sıram vardı2168 Tekrar Hz Câbir (radıyallâhu anh) anlatıyor: Resülullah (aleyhissalâtu vesselâm) yürüme esnasında geride kalır, (kafileye kavuşturmak için) zayıf hayvanı sürer, üzerindekini terkisine alır ve onlara dua ederdiEbü Dâvud, Cihâd 103, (2639)