Artik dayanacak gÜcÜm kalmadi kuvvet hakaret bİyere dek yaŞamak bukadar aci verİrmİ

1984 bu tarih benim doğum günüm vee şuan 2019 aradan ne dek süre geçmiş neler yaşanmış bilmiyorum inanın yaşımı bile hatırlamıyorum ruhum ihtiyar hayatım bitkin en iyi bildiğim tekşey bigün olsun yüzümün gülmediği,,,,,
Ben doğuduğum ilk yıllarda karşılaştım kuvvetle annemle babam arasında daima bi düzensizlik vardı babam ne annemi nede bizi mutlu etmeyi başaramadı içki kumar kandırma dayak her şey vardı annemde hep sineye çekerdi demin 5 yaşındayken annemi döverken babam onu ağlarken gördüğümde çok etkilendim gidip sımsıkı sarıldım anneme ve babam hiç acımadan kollarımdan tutup yere fırlattı annemi dövmeye devam etti evet evet özbabam hiç sevmedi bizi her şeyi severdi lakin bizi zerre kadar sevmezdi annem ağlaya ağlaya sonunda gözlerinden ameliyat oldu annemin hesaplı özgürlüğü yoktu gidecek yeride ufak yaşta anne babasını kaybetmişti emrindeki birde 4 çocuğu vardı yani oyüzden babama katlanmış bunca sene her zaman öle sölerdi yıllar her zaman böle geçti
Bütün bu olanlardan sonradan 26 yaşıma kadar hiç evlilik düşünmedim erkek arkadaşta olmadı fakat bu evden kurtulmak istiyordum ne pahasına olursa olsun babam devlet memuruydu ama somut olarak hiçbi eksiğimizi karşılamazdı maaş günlerinde bikaçgün eve gelmez arkadaşlarıyla içer sabahlara değin para ezerdi bir zamanlar çocukken aç yattığımız günler olurdu annem defalarca tüm her şeyine razıyım dayağına hakaretine lakin enazından aç bırakmasın derdi yani psikolojik olarak çok kötüydüm fazla uğraştım kurtulmak için bir sürü sertifika aldım kpss lere girdim fakat maalesef hesaplı özğürlüğümü kazanamadım sevgiye şefkate açtım mektep döneminde bigün bi dost vasıtasıyla biriyle tanıştım annesi ölüm etmiş babası başka kadınla evlenmiş anne özlemi çeken iyimser biriydi mesleği askeri personeldi doğuda görev yapıyordu konuştuk ve bana fazla arkadaşça geldi ama pozitif biaraya gelemedik daha çok netten ve telefonla konuştuk o görevi sebebiyle müsade alamıyordu sadece senede 1 kez izni vardı annesinin vefatından sonradan hayata küsmüş sevgiye aç bi insandı birde doğuda askeri personel olunca birsürü çatışmada gözü önünde arkadaşlarını kaybetmiş yaralı merhametli bir insandı benim yaralarımıda sarar diye düşündüm ama babam bizim evlenmemizi hiç istemezdi defalarca çalışmamızı isterdi biz çalışır evin masrafını karşılardık oda gezer tozar hayatını yaşardı oyüzden evlenmeme yelken direği karşı çıktı öteki kardeşlerimede karşısında çıkmıştı hatta bugüne değin sana ben baktım onun bedelini ödesin önce diye evlendiğim insandan para bile istedi düğünüme bile gelmedi sözde ben kötü bişey yapıyormuşum gibi bidaha bu eve giremezsin evlenirsen bu kapı sana kapandı dedi eşime çok güveniyordum bütün bu yaşananlardan sonra oda zaten ondan diğer gidecek yerimin olmadığını anlamıştı daha öncesinide ona anlatmıştım oda bana ben senin yüzünü güldürecem demişti lakin neyazıkki annemin kaderinden farklı bi kaderim olmadı daha balayında hakaretler başladı eşim sen bi hiçsin derdi her zaman herkes seni gözden çıkarmış hiç kimsen değil hatta dahada ileri gitgide artarak Yaratan bile seni önemsememiş önemseseydi azıcık zirve pos verir manken gibi yaratırdı şu haline bak dökülüyosun gibi ilginç fakat acı hakaretler beni bitirmişti bi ateşten diğer bi ateşe atladım daha ölmeden cehennemi yaşıyordum bütün bunlar beni mahvetmişti psikolojimi bitirdi daha önceleri ibadetini yapan yarada şükreden ondan başkasından dilemeyen ben yaşadıklarımdan sonra rabbime bile yüz çevirdim bukadar acıdan daha sonra şükretmek saçma dedim herkese tepkiliydim kardeşlerime anneme çevemdekilere eşimin ailesine kimseyle konuşmuyordum herkesle küstüm oyüzden kimsem yok kimse sevmez beni tepkili ve kırıcı davranıyorum yıllardan beri hep aynı şeyleri yaşamanın acısını çevremden çıkarıyorum ast en büyük tepkiyide eşime gösterdim,
Onunla hiç beraber olmadım takriben 1 buçuk yıllık evliyim lakin defalarca öbür uyuruz yataklarımız ayrıdır onunla aynı evi paylaşmaktan ibaret evliliğimiz yani fakat bu durum onu dahada çıldırtıyor acı ama gerçekten benim gidecek yerim değil hem elimde olan bişeyde değil yıllarca şiddete mağruz kalıp tekrar aynı şeyleri yaşamak beni mahvetti istesemde ona yakın olamam nekadar katlanırım bilmiyorum katlanmalımıyım onuda bilmiyorum fiilen bi bebeğimiz olsa düzelirmi onuda bilmiyorum işte burada sizin yorumlarınıza fazla ihtiyacım var lütfen bana bi yol gösterin eşim hakaret konusunda fazla acımasızdır hiçbişeyi beğenmez aralıksız eleştirir her zaman başkalarıyla kıyaslar ama fiziksel konulardada çok fazla iyidir bütün evin giderlerini karşıladğı gibi banka ve kredi kartlarınıda bana verir benim kullanmamı ister bi istediğimi iki etmez alır alkol yok hile yok kumar yok bensiz balkona bile çıkmaz dayak yok lakin fazla sinirlendiğinde ara sıra kolumdan miktar ya da sertçe tutup iter bikeresinde kolumdan çok sıkı tutmuş hatta o lahza sinirle ayrım edememiş koluma tırnaklarını geçirmiş koluma tırnaklarının izi bile çıkmış fakat bu stil olaylar ardından derhal pişman olur hatta ağlar üzülür ben sana bunları yapmak istemiyorum lakin bianda kendime baskın olamıyorum yıllarca askeri ortamda isnirlerim çok bozuldu kendimi kaybediyorum der ben ona birincil günden beri fazla uzağım ne onun kıyafetlerine bakarım ne eve onun için hiçbişey yapmam yani elimde değil yapamıyorum kendi ütüsünü kendi yapar kendi çamaşırını kendi yıkar bilmiyorum lakin yıllarca annem babama her şeyi yaptı inanın ayaklarını bile yıkadı ve babam ona neler yaptı yani bende bana hakaret eden birine kadınlık yerine getirmek istemiyorum bunu adalet ettiğini düşünmüyorum dediğim gibi aynı yatağı bile paylaşmıyorum lakin buna rağmen o bana karşı görevlerini yerine getiriyor ama ben ona aleyhinde bukadar kayıtsız olunca daha çok sinirleniyor zaten tek sorun fazla derecede hakaret etmesi sürdürmek şiddet sineye çekemiyorum resmi olarak aşşağlıyor ama dönememde çünkü babam onun hakaretlerine katlanacak dek fena neyapacağımı bilmiyorum lütfen bikez daha lütfen bana yardım olun yorumlarınızla