Aşk acısını anlatan uzun yazılar

Bir kağıta yetmez anlatmaya binlerce sayfada fazla Saçma biliyorum Dünya'da binlerce acı varken binlerce derdin Aralarında fazla Saçma ama şöyle döksem satırlara Yüreğim deniz ucu bucağı gözükmeyen dışımda Boğaziçi köprüsü sanki asfalta çok gelmiş arabalar derbeder olmak üzere olan köprü güya bir adım daha gelsem sana düşücekmişim gibi aşağıya ne anlatabilirim nede dinlerler anlatsam Abuk Subuk gelir Güler'ler Susturup gülerler kendi kendime konuşsam deli derler düşünerek beynimide yerim susarsam boğulur giderim içerideki denizde fakat çabalamamda kurtulmak için bir kulaç atmaya bile lüzum görmem dibe batmayı isterim korkutucuda gelebilir fakat diptede güzellikler var bilmezler elimle ağzımı kapatırım kimse Görmez içimde Yaşar'ım her hatıra hissedilmez acıdan kıvransamda söylemem söylersem de tıklarım kulağımı kimse iplenmez Hayal kırıklıklarının üzerine yuva edilmez altı sağlam değildir çöker gider üstüne düş kurmayıda sevmem Abuk Subuk kazanç doğaçlama yAşarım mutlulukları acılarıda biriktiririm beynimde onlarda YAŞ atlar benimle Mutluluğun canı cehenneme mutsuzluklarda güleydim seninle olmayacak yol bilirim sonu var bilerek dolaştırmak istedim sona geç ulaşmayı istedim doğaçlama şimdi bunların hepsi planlasamda yazamazdım bilirim konuşmaya hallim değil susmak tecelli Tebessüm Etmek acı verir ağlamak rahatlatır Buda benim tek tesellim suyosunu bağlayan Kaya gibi yüreğim bundan böyle dalgalara adamışım kendimi sonunu görmekten korkmadığım bir hayat var deparda atarım icabında sus ve dinle ne korkutan deniz beni nede sonunu bildiğim filmler korkutanda öte dedim ya Herşeyin Can'ı cehenneme parada değil sevinç olur ya sevilmekten geçer rahat zaten ölüceğini bilerek Yaşar herkes lakin amaçsızdır Dünya'ya ulaşmak bırakta satırlara dökülsün Acılar Belki o süre rahat olur Kalp Çıkmaz cadde beynim düz gidiyor Beynimin çıkmaz sokağında sen oluyorsun asla diğer bir yere varmadan sadece duvara toslıyacağımı mahsus seri adımlarla bazen koşarak yürüyorum ayağımın aşağıda sırça kırıkları her adımda parçalıyor ayaklarımı Ayaklarımdan başlıyor akmaya kanlar daha sonra tüm vücuda yayılıyor Durduramıyorum kabuk bağlamasına müsade vermiyorum inat ediyorum kanım Kuruyana kadar devam ediyorum müsade vermiyorum iyileşmesine iyileşmesindende korkuyorum istemiyorum iyileşmesini benim cam kırıklarım da sen oluyorsun izin vermiyorum kimseye dokundurtmuyorum geçmesin kanasın gücüm yettiği yere kadar sonradan yoruluyorum nefesim kesiliyor biraz duraksıyorum arkama bakıyorum geri dönüşte çok uzak kalıyor çünkü ben yolu yarılamış oluyorum daha sonra birazcık mola veriyorum çıkmaz sokakta bir kaç göz yaşı ve biraz sitem yolun ortasında bitti diye kafama vuruyorum defalarca bitti diyorum geride dönme ileride gitme kal apaçık diyiyorum daha sonra sesin geliyor kulağıma bakışın gülüşün sonra tekrar aptallaşıyorum ve devam ediyorum bu sefer çabuk adımda atmıyorum koşuyorum soluk soluğa bu sefer daha fazla batıyor kırıklar ağlaya ağlaya geliyorum Can'ımın açıdığınıda hıssetmiyorum çünkü farkına varıyorum ben bir tek sana his besleyebiliyorum seninle hergün konuşuyoruz fiilen kendi içimde gülüyoruzda ağlıyoruzda ağız dalaşı ediyoruz tartışıyoruz ama ben senın yerınede affedıyorum bizi senin yerinede seviyorum ikimizi birlikte gülüyoruz içimde birlikte üzülüyoruz sahiden ben senin doğum günü partini bile ayarladım haberin değil Asla olmayacakta zaten bir ben birde içimdeki sen bileceksin bunu Sonra seni uçuruma benzetiyorum aşağısında Deniz kayalıklar da ben oluyorum Dalgalar benim sana hissetiklerim her defasında bana çarpıyorlar korkma sakın sana zarar veremiyorlar çünkü sen uçurum oluyorsun dalga dibinde kalıyor sen hissetmiyorsun bile sadece ben ve benim içimdeki sana çarpıyorlar Sen asla anlayamayacağın için uçurum oluyorsun Bize gökyüzü olmak yakışırdı kafamızı kaldırdığımızda ve nereye gidersek gidelim yukarı baktığımızda birbirimizi gördüğümüz mavi ölümsüzlük Bunu bize yakıştırmadın bu yüzdende ben hiç bunun hayalini kurmadım *