Aşk benim hic Senim olmamış

Varlığınla yokluğun arasında kalmayacağım artık, sadece olmayacaksın Sensiz kalma ihtimali olmayacak aleyhine kurulmuş cumlelerimin sonunda Belki birkac satır arasında unutulacaksın bir muddet sonra İcimden olmayacak, boş bir kağıdın golgesine sığınmayacak sana sitemlerim Hani hep kızardın ya Konuş konuş konuş derdin, haykırabilir miyim şimdi korkaklığını Bıraktığın bu mavi duşleriyle avunan yalnızlığı, artık sahiplenilmeyecek olmanın burukluğunu yaşarken, haykırabilir miyim dersin, susar mıyım, gulup gecer miyim yoksa ?
Aslında alıştırmalıyım kendimi hic donmeyecekmişsin, donulmeyecek bir yerdeymişsin gibi farzetmeli, unutmalı Seni hic tanımamış gibi yaşamımı surdurmeliyim Var olduğum her yer aşk(ın) şehri olmalı artık, yeniden sevmenin, sevilebilmenin yeri her yer, zamanı yaşanan ve gelecek tum zamanlar olmalı benim icin Evet, sayfalardan koparıp bir bir savurmalıyım seni yaşanmış tum zamanlara, uzaklaşan her adımımla hapsetmeliyim bu anılar sokağına Kopan takvim yaprakları sensiz gecen gunleri saymamalı, bende yokluğunun guncesini tutmayı artık bırakmalıyım Her yeni gune seni getirmedi diye isyan etmemeliyim Kabullenebilmeli, hazmedebilmeli, aldırmamalı hatta sana hak verebilmeliyim Bu satırlarla buyumeye başlamalıyım, sırf seni ve cocuklaşan bir aşkı kolayca unutabilmek icin Zira yoksun Sanki benim hic senim olmamış, sanki bizi hic yaşamamışız, sanki aşk denen o hoyrat şarkıyı mırıldanmış ve sonra yarım bırakmışız gibi Artık yeni bir şarkı soylemenin vakti, Yaşanmışlığına, yitikliğime hic aldırmadan,
Sanki benim hic senim olmamış gibi