Aşklar mı yalan yahut bize mi eşit gelmedi dürüst insan? Öbür insanların her hangi bir yöne dışarı giden bir trende buluşmaları değil midir yalnızlığın sona ermesi? Ve bu insanların bağlı yandan oturması yok midir aşk? Ayrılık ise o insanlardan birinin biletini yırtması ve trenden inmesi ve diğerinin de biletini yırtmak zorunda kalması yok midir? Ya yolun uzunluğunun verdiği sıkıntıdan yırtılmıştır o bilet ya da trenin pozitif ses yapmasından… Ya Da gezi boyunca yanındakinin dar bir şekilde uyurken kendisinin uyuyamamasıyla birlikte yolculuğun çekilmez bir hal almasıdır Olması gereken olur ve yalnızlıkla baş başa kalınır Sözde yolda bırakılan sevgili birincil yalnızlıkla aldatılır Ara Sıra de yalnızlığı severiz Sokaklarda kimsesiz yürümeyi, tek başına yapılan kahvaltıyı, en içli şarkıları yalnız başımıza dinlemeyi severiz Ama gelin görün ancak bu da pek uzun sürmez Bu sefer de yalnızlığı aldatmak isteriz hiç içimiz yanmadan Bir bilet alınır bilinmezlik trenine… Yalnızlık biter, yanı başımızda sevdiğimiz yüzü buluruz Bu sefer gezi sıkmaz, oturduğumuz koltuk rahatsız etmez bizi Bu sefer uykusuzluk sorunu da yaşanmaz Farklıdır bu yolculuk… Şu Anda söyleyin Aşklar mı yalan yoksa bize mi eşit gelmedi dürüst insan?