Atatürk (karisik siirler)

Atatürk (karisik siirler) 10 KASIM 1952 Sabahlar, daima güzel değildir, defalarca ayrılık akşamla gelmez Al atlar sırtında hoyrattır fecir, Hoyrattır, ne kalbler kırmıştır, bilmez Sabahlar defalarca hoş değildir Vakti, bir yerinden bölünce şafak Kocaman ve rüyalı gözlerle müphem; Nur olmuş içimde sanırım ak temiz Öbür bir mânada korktuğum adem, Eski düşüncemde, bakımlı ve uzakta Fethe çıkmış gibi duyarım pat diye Benzersiz gururunu bir cihangirin Ufuklar üstünde yüzen tekbirden Vatanca büyümüş asil ve derin Bir inleme tütmekte şimdi fecirden Nefti yalnızlığı başlar zamanın Mağfiret ürperir, dağılır, uçar Ölüm korkusuyle batmış bir anın Müphem uzletinde ebedî ruhlar; id Nefti yalnızlığı başlar zamanın Rüzgar esmez olmuş, sular durgundur, Bir acayip hali var Dolmabahçe'nin; Hala içimizde yüzen gecenin Aydınlık bilmeyen devamı durur, Rüzgar esmez olmuş, sular durgundur Ruh için, ebedi, derler cihanda, Her mevsim onunla hoş her seher Tüm esatiri parçalasan da Atatürk önünde mağlupsun felek! Ruh için, ölümsüz derler cihanda Vehbi KIZILGÜL 19191933DERI BIR PARÇA O günlerde bir meşhur but bastı Samsun'a, Yürüdü civarda ümitler suna suna Bu, ateşler içinde geçip gelmiş bir erdi, Göğsünde toplanmıştı milyonla Türk'ün derdi, Bu milyonla tasa ona veriyordu diğer sürat, Yürüdü gerisinde genç, yaşlı, kadın, kız O kimdir? Bakışları deniz kadar yumuşak, Saçı güneşi emmiş bir demet altın başak O kimdir? Bir milletin sesi vardı ağzında, Ondört milyonun nabzı çarpıyordu nabzında O kimdir? Geçtiği yer dönüyor gün vurmuşa, Can veriyor sararmış ota, yaralı kuşa O kimdir? Gözlerinde bir tılsım gizleniyor, Bastığı topraklarda bahar filizleniyor Ateş saçlı bir volkan bir takım bir dağ başında, Bir Takım beliriyordu bir damla göz yaşında Güneşten birer oktu ondan gelen her dikte, Bu okların aşağı eriyor dağ, taş, demir O kimdir? Milyonla Türk birleşip bir tek olmuş, Yıkılan memlekete kolları takviye olmuş Öz yurdun içlerinde düşman kurarken pusu, Bir yana da yürüdü Halife'nin ordusu Birisi gökyüzünden bombalar atıyordu, Biri elinde salip, biri elinde Mushaf, Sıkı Fıkı düşmanlar geliyorlardı saf saf Bunların aleyhinde göğsü açık bir azim, Süngüye, topa aleyhinde diyordu: Zafer bizim! Bunların aleyhinde ikişimşekli nazar Diyordu: Bu topraklar size olacak kabir! Vatan sürüklenirken bir uçurum ucuna, Dağılan kuvvetleri topladı avucuna Topladı avucuna yıldırımı, şimşeği, Yoktan var ediyordu Tanrı gibi her şeyi Kurşunlar gülle oldu, sopalar süngü oldu, Sınırlar baştan başa bir çelik örgü oldu Şimşek yüklü bulutlar ufku kaplarsa nasıl Bir süngü ormanıyle dağlar doldu muttasıl Bir kale heybeti var vatanın her taşında, Her işin başında O, her iş O'nun başında Faruk Nazif ÇAMLIBEL AĞIT Tanrı'yı düşündü de kendisi gibi yüce Türk, göğe Tanrı dedi seni görmeden önce Yeryüzünde bu adı yalnız dağlara verdiGöçen bir ordu değil, bir milletin başbuğu, Bu millet Türk milleti, gökten alındı tuğu! Suçunu gizlemesin kızıl günahkâr doğu Işıklar yanmaz ola; gün, ay yasa bata Türk, Ey tanrı milletinin en büyüğü Atatürk! Ne tat kaldı acunun baharında, güzünde; Ne ihtişam var gökünde, ne ışık gündüzünde, En büyük gücü sendin Tanrı'nın yer yüzünde, Dağlar, taşlar ağlaya; gün, ay yasa mata Türk Ey tanrı milletinin en büyüğü Atatürk! Destanını haykırdım bu yurda âşık diye, Dünya Türk'e, Türk ona acısın yazık diye, Tanrı kıskandı seni, kendinden ışık diye Gözler yoluna dala; gün ay yasa bata Türk, Ey tanrı milletinin en büyüğü Atatürk! Ne doğudan su baskını gibi kopan Atillâ, Cengiz, Sana benzer olamadı ne yel, ne dağ, ne deniz, Bunak din büyükleri! Nerede mahşeriniz? Yedi kat gök yıkıla, gün, ay yasa bata Türk, Ölüm olam kavuşam sana nola Atatürk! Şükrü KURGAN AĞIT Yok gayri bizlere uyku dünek vay Kime bel bağlayak kime dönek vay Vay amansız ecel hain felek vay Türklük yüreğini dağlasın gayrı Cihan da bizimle ağyasın gayrı Ağla gözüm ağla yaşlar dil olsun Kurumuş dereler yeniden sel olsun Çiçek kara açsın otlak kül olsun Türklük yüreğini dağlasın gayrı Âlem da bizimle ağlasın gayrı En büyük en hoş en yiğit kayıp Dereler denizler çağlar ağlayıp Rabbim de gözyaşı dökmezse ayıp Türklük yüreğini dağlasın gayrı Cihan da bizimle ağlasın gayrı Her gittiği yerde o şöhret verirdi Aslan bakışını görse erirdi Kaşları yeleden nişan verirdi Türklük yüreğini dağlasın gayrı Evren da bizimle ağlasın gayrı Bakışları şimşek gibi çakardı Yarını görürdü düne bakardı Kürsüye çıktı mı, arşa çıkardı Türklük yüreğini dağlasın gayrı Evren da bizimle ağlasın gayrı Her belâyı önler arda atardı Dermandı her dalda derhal yeterdi Babamızdı elimizden tutardı Türklük yüreğini dağlasın gayrı Evren da bizimle ağlasın gayrı Kaybını yıldızlar bile bileler Kırıla kanatlar sola yeleler Kurt kuş duyup cenazene geleler Türklük yüreğini dağlasın gayrı Cihan da bizimle ağlasın gayrı Insanlar Atan gitti başın sağ olsun Ölümü devr açsın yeni çağ olsun Dağlar birer birer yanar dağ olsun Türklük yüreğini dağlasın gayrı Kâinat da bizimle ağlasın gayrı Gitti her ocağın söndü alevi Yeryüzü dediğin bir ölü evi Kâinat türbe olsa almaz o devi Türklük yüreğini dağlasın gayrı Evren da bizimle ağlasın gayrı Dönmüş denizler gözyaşı taşına Dünya ortak çıkmış Türk'ün yasına Her evden bir ölü çıkmışcasına Türklük yüreğini dağlasın gayrı Evren da bizimle ağlasın gayrı Gökler ağıtlardan titriyor kat kat Düştü üstümüze gerilen kanat Onsuz dünya yarım, insanlık sakat Türklük yüreğini dağlasın gayrı Kâinat da bizimle ağlasın gayrı O her zaman dolu tuttu manâsız atmadıydı Laf verince yaptı aldatmadıydı On beş yıl tek burun kanatmadıydı Türklük yüreğini dağlasın gayrı Evren da bizimle ağlasın gayrı Bizdendi sevinci bizdendi derdi Biz uyurduk o bizleri beklerdi Uyudu nöbeti bizlere verdi Türklük yüreğini dağlasın gayrı Âlem da bizimle ağlasın gayrı Kuru yapraklara benzedik bu güz Her göz kan içinde sapsarı her yüz Milyonlarız bir babadan öksüzüz Türklük yüreğini dağlasın gayrı Âlem da bizimle ağlasın gayrı Gök düşsün toprağa toza belensin Mezarına gece yıldız elensin Şehitler doğrulsun nöbet dolansın Türklük yüreğini dağlasın gayrı Kâinat da bizimle ağlasın gayrı Dünya hem kahr olur hem onu gömer Yıldızlar kandildir semalar kemer Sus boğulayazdın sus Aşık Ömer Türklük yüreğini dağlasın gayrı Cihan da bizimle ağlasın gayrı Behçet Kemal ÇAĞLAR AĞIT Ağlayalım Atatürk'e Tüm dünya kan ağladı Süleyman olmuştu mülke Geldi ecel, can ağladı Doğu, batı, cenup, şimal! Aman Tanrı bu nasıl hal? Atatürk'e erdi zeval, Memur, meb'usan ağladı Atatürk'ün eserleri, Söylenecek bundan geri, Bütün dünyanın her yeri, Ah çekti, vatan ağladı Fabrikalar icat etti, Atalığın isbat etti Varlığın Türke terk etti Döndü çarh, devran ağladı Bu ne güç, bu ne kudret, Varıdı bunda bir hikmet Tüm Türkler, inön'İsmet, Gözlerinden kan ağladı Tiren hattı, tayyareler Türkler giydi hep karalar, Semerkant'la Buhara'lar İşitti her an ağladı Siz sağ olun Türk gençleri, Çalışanlar kalmaz geri, Meraşalin askerleri, Ordular, teğmen ağladı Zannetme dertli gülmez, Aslan yatağı anlamsız kalmaz Yalnız gidenler gelmez Her gelen insan ağladı Uzama Veysel bu sözü Dayanmaz herkesin gözü Koruyalım yurdumuzu, Arkadaş yok düşman ağladı Aşık VEYSEL AĞIT EPOPE Bir yas söyleyeyim, dağlar dilinden Dumlu'dan Ağrı'ya ün gitsin gelsin! Destanlar duyulsun tarih yolundan, O günden dünlere şan gitsin gelsin Çekin küheylanın atlasın binsin, Al yelelerinde yankılar dönsün Afyon'dan İzmir'e ordular insin Süngü uçlarından can gitsin gelsin Neymiş yarım?! Sancak çekilsin uca, Şılasın göklerde yüceden ulu Sormak ihtiyaç yok, halimiz nice? Yanan yüreklerden kan gitsin gelsin Sen ey yayda bir ok gibi kurulu! Bir ok değdi, düştün yere yaralı! Dört yanına ak mermerler örülü, Sars tahsis bunları, sin gitsin gelsin Gökyay'ım neylesin ıssız çağlarda! Bir ağlar bir güler, durmaz kararda, Bir diğer dağ gibi sen dur dağlarda, Akşamdan sabaha gün gitsin gelsin Orhan Şaik GÖKYAY