Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
iltasyazilim
FD Üye
Atatürk'e Göre İnsan Sevgisi
Tüm insanlığın varlığını kendi şahıslarında gören adamlar mutsuzdurlar Apaçıktır ki, o adam insan olarak değil olacaktır Herhangi bir şahsın, yaşadıkça hoşnut ve mutlu olması için lazım gelen şey, kendisi için değil, kendisinden sonradan gelecekler için çalışmaktır Olumlu düşünen bir adam, ama bu şekilde hareket edebilir Hayatta bütün şımartma ve mutluluk, ama gelecek nesillerin şerefi, varlığı, mutluluğu için çalışmakta bulunabilir Bir insan böyle hareket ederken, Benden daha sonra gelecekler acaba böyle bir ruhla çalıştığımı farkedecekler mi?diye bile düşünmemelidir Hatta en mutlu olanlar, hizmetlerinin bütün nesillerce bilinmemesini tercih edecek karakterde bulunanlardır
Bir adam fakat; memleketin ve milletin mutluluğunu düşünmekten fazla kendini düşünür, o adamın değeri ikinci derecedir Esas kıymeti kendine veren ve mensup olduğu ahali ve memleketi ancak kendi kişiliği ile ayakta tuttuğunu zanneden adamlar, milletlerinin mutluluğuna hizmet etmiş sayılmazlar Ancak kendilerinden sonrakileri düşünebilenler, milletlerini yaşamak ve ileri gitmek imkânlarına kavuştururlar Kendi gidince ilerleme ve hareket durur varsaymak bir gaflettir ( 1937 )
Bir toplumda değer ve baskı, onu yaratıcı şahısların kendilerini bir kıymet ve güç olarak kabul etmelerindendir Fakat, bu gibi kişilerden meydana gelmiş sosyal toplumlar bütün bir bütün olarak kıymet ve kudret görünümü arz edebilir ( 1937)
Bundan Böyle insanlık kavramı, vicdanlarımızı arıtmaya ve hislerimizi yüceleştirmeye destek edecek değin yükselmiştir
İnsanları mutlu edeceğim diyen onları birbirine boğazlatmak insani olmayan ve son derece üzücü olan bir sistemdir
İnsanları mutlu edecek tek vasıta, onları birbilerine yaklaştırarak, onlara birbirlerini sevdirerek, iki taraflı maddesel ve manevi ihtiyaçlarını karşılamaya yarayan hareket ve enerjidir
Dünyanın barışı içinde insanlığın gerçek mutluluğu, oysa bu yüksek ideal yolcularının çoğalması ve başarılı olmasıyla olası olacaktır ( 1931 )
Ahali daima, yüksek, asil ve tanrısal hedeflere yürümelidirler Bu hareket şeklidir ki, insan olanın vicdanını, beynini ve tüm insanlık anlayışını memnuniyet eder Bu şekilde yürüyenler, ne dek büyük fedakârlık yaparlarsa, pek yükselirler ve bu hareket şekli mutlaka açık olur ( 1926 )
İnsanların saygı ve şerefinin, itaat ve uyumunun kendinden maddeten değil, manen yüksek olanlar için gösterilmesi insan ruhunun gereklerindendir ( 1914 )
Soylu Davranış odur fakat, hiç kimseye iltifat etmeyeceksin, hiç kimseyi aldatmayacaksın, memleket için reel ayla neyse onu görecek, o hedefe yürüyeceksin Herkes senin karşısında bulunacaktır Cümbür Cemaat seni yolundan çevirmeye çalışacaktır Önüne sayılamayacak güçlükler yığacaklardır, kendini büyük değil ufak, çelimsiz, vasıtasız, hiç telâkki ederek, kimseden takviye gelmeyeceğine inanarak bu güçlükleri aşacaksın Ondan sonradan sana büyüksün derlerse, bunu diyenlere de güleceksin ( 1908 )
Neşelendirici olmayan insanlardan iki türlü değişkenlik edilir; ya hastadır, veyahut o insanın başkalarına anlatmak istemediği bir kuruntusu, bir derdi vardır
En iyi kişi kendinden çok ait olduğu sosyal toplumu düşünen, onun varlığının ve mutluluğunun korunmasına kendini adayan insandır
Mustafa Kemal Atatürk *
Tüm insanlığın varlığını kendi şahıslarında gören adamlar mutsuzdurlar Apaçıktır ki, o adam insan olarak değil olacaktır Herhangi bir şahsın, yaşadıkça hoşnut ve mutlu olması için lazım gelen şey, kendisi için değil, kendisinden sonradan gelecekler için çalışmaktır Olumlu düşünen bir adam, ama bu şekilde hareket edebilir Hayatta bütün şımartma ve mutluluk, ama gelecek nesillerin şerefi, varlığı, mutluluğu için çalışmakta bulunabilir Bir insan böyle hareket ederken, Benden daha sonra gelecekler acaba böyle bir ruhla çalıştığımı farkedecekler mi?diye bile düşünmemelidir Hatta en mutlu olanlar, hizmetlerinin bütün nesillerce bilinmemesini tercih edecek karakterde bulunanlardır
Bir adam fakat; memleketin ve milletin mutluluğunu düşünmekten fazla kendini düşünür, o adamın değeri ikinci derecedir Esas kıymeti kendine veren ve mensup olduğu ahali ve memleketi ancak kendi kişiliği ile ayakta tuttuğunu zanneden adamlar, milletlerinin mutluluğuna hizmet etmiş sayılmazlar Ancak kendilerinden sonrakileri düşünebilenler, milletlerini yaşamak ve ileri gitmek imkânlarına kavuştururlar Kendi gidince ilerleme ve hareket durur varsaymak bir gaflettir ( 1937 )
Bir toplumda değer ve baskı, onu yaratıcı şahısların kendilerini bir kıymet ve güç olarak kabul etmelerindendir Fakat, bu gibi kişilerden meydana gelmiş sosyal toplumlar bütün bir bütün olarak kıymet ve kudret görünümü arz edebilir ( 1937)
Bundan Böyle insanlık kavramı, vicdanlarımızı arıtmaya ve hislerimizi yüceleştirmeye destek edecek değin yükselmiştir
İnsanları mutlu edeceğim diyen onları birbirine boğazlatmak insani olmayan ve son derece üzücü olan bir sistemdir
İnsanları mutlu edecek tek vasıta, onları birbilerine yaklaştırarak, onlara birbirlerini sevdirerek, iki taraflı maddesel ve manevi ihtiyaçlarını karşılamaya yarayan hareket ve enerjidir
Dünyanın barışı içinde insanlığın gerçek mutluluğu, oysa bu yüksek ideal yolcularının çoğalması ve başarılı olmasıyla olası olacaktır ( 1931 )
Ahali daima, yüksek, asil ve tanrısal hedeflere yürümelidirler Bu hareket şeklidir ki, insan olanın vicdanını, beynini ve tüm insanlık anlayışını memnuniyet eder Bu şekilde yürüyenler, ne dek büyük fedakârlık yaparlarsa, pek yükselirler ve bu hareket şekli mutlaka açık olur ( 1926 )
İnsanların saygı ve şerefinin, itaat ve uyumunun kendinden maddeten değil, manen yüksek olanlar için gösterilmesi insan ruhunun gereklerindendir ( 1914 )
Soylu Davranış odur fakat, hiç kimseye iltifat etmeyeceksin, hiç kimseyi aldatmayacaksın, memleket için reel ayla neyse onu görecek, o hedefe yürüyeceksin Herkes senin karşısında bulunacaktır Cümbür Cemaat seni yolundan çevirmeye çalışacaktır Önüne sayılamayacak güçlükler yığacaklardır, kendini büyük değil ufak, çelimsiz, vasıtasız, hiç telâkki ederek, kimseden takviye gelmeyeceğine inanarak bu güçlükleri aşacaksın Ondan sonradan sana büyüksün derlerse, bunu diyenlere de güleceksin ( 1908 )
Neşelendirici olmayan insanlardan iki türlü değişkenlik edilir; ya hastadır, veyahut o insanın başkalarına anlatmak istemediği bir kuruntusu, bir derdi vardır
En iyi kişi kendinden çok ait olduğu sosyal toplumu düşünen, onun varlığının ve mutluluğunun korunmasına kendini adayan insandır
Mustafa Kemal Atatürk *
