Atatürkün insan sevgisini anlatan bir yazı

Atatürk, kendi milletini ve tüm insanları samimî duygularla seven, insancıl bir insandı Bütün milletleri bir karoser, her milleti de bu vücudun bir organı olarak görürdü Dünyanın herhangi bir uygun bir hastalık varsa düşüncesiz kalamazdı İnsanları mesut edecek tek araç, onları birbirlerine yaklaştırarak, onlara birbirlerini sevdirerek, karşılıklı maddî ve manevî ihtiyaçlarını karşılamaya yarayan hareket ve enerjidirderken insanlar için ne değin iyi duygular beslediğini açıklıyordu

Atatürk, çocukları ve gençleri çok sever, onların en iyi şartlarda yetişip yükselmesini isterdi Çünkü bir milletin oysa iyi nesiller yetiştirebilirse yükseleceği düşüncesini taşıyordu

Atatürk, insanlara bedel vermiş, insanlığın hizmetinde çalışmayı hedef edinmiştir Romanya dışişleri bakanı ile yaptığı bir konuşmada insanlık ailesinin yerini ve değerini şu sözlerle belirtmiştir: İnsan, mensup olduğu milletin varlığını ve mutluluğunu düşündüğü dek, tüm dünya milletlerinin rahat ve refahını düşünmeli ve kendi milletinin mutluluğuna ne dek kıymet veriyorsa, bütün dünya milletlerinin mutluluğuna hizmet etmeye elinden geldiği dek çalışmalıdır Tüm zeki adamlar takdir ederler fakat bu yolda çalışmakla hiçbir şey kaybedilmez Çünkü dünya milletlerinin mutluluğuna kastetmek, öteki bir yoldan kendi rahatlık ve mutluluğunu temine amaçlamak demektir

Atatürk, barışa önem veren bir liderdi Ona kadar barışın bozulmasından bütün dünya ülkeleri ıstırap duymalıydı Anlaşmazlıkların ortadan kalkması, insanlığın dileği olmalıydı Dünyada yalnızca sevgi hakim olmalıydı Atatürk'ün bu sevgi anlayışının nedeni insana duyduğu saygıdır Onun Yurtta sulh, cihanda sulhsözü uzlaşma idealinin simgesi hâline gelmiştir *