Ateş&Su

Ateş bir gün suyu görmüş yüce dağların ardında
sevdalanmış onun deli dalgalarına
Kavgacı hırçın kayalara vuruşuna,
yüreğindeki duruluğa
Demiş oysa suya:
Gel sevdalım ol,
Hayatıma manâ veren mucizem ol

Su dayanamamış ateşin gözlerindeki sıcaklığa
al demiş;
Yüreğim sana hediye
Sarılmış ateşle su birbirlerine
sımsıkı, kopmamacasına

Zamanla su, buhar olmaya,
alev, kül olmaya başlamış
Ya kendisi yok olacakmış, ya aşkı
Baştan alınlarına yazılmış olan kaderi de
yüreğindeki kederi de
alıp gitmiş uzak diyarlara su

Alev kızmış, ateş yakmış ormanları
Aramış suyu diyarlar boyu,
günler boyu, geceler boyu
Bir gün gelmiş, suya varmış yolu
Bakmış o duru gözlerine suyun,
biraz küskün, biraz kavgacı

Ve o lahza anlamış;
aşkın bazen gitmek olduğunu
Fakat gitmenin yitirmek olmadığını
Ateş durmuş, susmuş, sönmüş aşkıyla

İşte o zamandan beridir oysa:
Alev sudan,
su ateşden kaçar olmuş

Ateşin yüreğini sadece su,
Suyun yüreğini
Yalnızca alev alır olmuş *