AYM'den 'Duygusal Şiddet' Kararı: 'Öğrencinin Ölümünden, Cep Telefonunu Alan Öğretmenler Sorumlu'

N. isimli liseli gencin okula götürdüğü cep telefonunu alıp, bildirilerini inceleyen ve erkek arkadaşının olduğunu fark etmesi üzerine aileyi arayarak genç kız üzerinde baskı kuran öğretmen C.M., genç kızın intiharına neden olmuştu.Başsavcılığın kovuşturmaya gerek yok diyerek kapattığı evrakta 5 yıl sonra Anayasa Mahkemesi öğretmenlerin yargılanmasına karar verdi.


Öğretmen telefonu kurcaladı, bildirileri sınıfın ortasında okudu



Sözcü'nün haberine nazaran babası personel, annesi mesken hanımı olan 15 yaşındaki N., Osmaniye'de yaşıyordu. 28 Aralık 2016'da babası iş için kent dışına gitmişti. Annesi ise epilepsi hastası kardeşini hastaneye götürecekti.

Ortalarında bağlantı kurabilmek için annesi telefonunu N.'ye verdi. N. okula telefonla gitti. Tedirgindi. Zira okuduğu İmam Hatip Lisesi’nde telefon kullanmak yasaktı. Öğretmenleri kontrol yapacağını öğrenince telefonu öteki sınıftaki arkadaşı G.K.'ya verdi.

Sonra geri almak istediği sırada öğretmeni H.C.K. durumu farketti. N. telefonunu alamadan çabucak sınıfına döndü. Öğretmen işin peşini bırakmadı. Başka sınıfa girdi. Telefonu G.K.'dan aldı. Tüm sınıfın önünde birkaç dakika telefonu kurcaladı. Kimi bildirileri sınıfın huzurunda okudu. Telefonla birlikte sınıftan çıktı.

Telefonu kurcalamaya devam eden öğretmen, N.'nin erkek arkadaşı olduğunu fark etti, başka öğretmenlere 'Bunların evlenmesi gerek, düğün ne vakit?' diye alay etti...



Müdür yardımcısının odasına gitti… Telefonu kurcalamaya, gelen iletileri okumaya devam etti. Bildiriler C.M. isimli birinden geliyordu. Çok geçmeden onun da tıpkı okul öğrencilerinden olduğunu anladı. Müdür yardımcısına ve odadaki birkaç öğretmene “Bunların evlenmesi gerek, düğün ne vakit?” diye alay etti.

Müdür Yardımcısı, N.'yi çağırdı. N., C.M. ile ortalarında duygusal bir bağ olduğunu kabul etti. N. ailesinin aranmaması için ısrarcı oldu hatta yalvardı fakat dinleyen olmadı. Veliler arandı. Öğretmen, C.M.'nin babasına N.'nin duyacağı formda, “Evlilik işi var, düğün düğün…” diyerek alaycı bir halla durumu aktardı. N'nin annesi de arandı ve okula çağırıldı. Lakin hastanede olduğu için N.'nin dayısı okula çağrıldı.

Velilerle konuşulduktan sonra N. ve C.M. sınıflarına gönderildi. N. çok tedirgindi. Yakın arkadaşı M.G.'ye kısık sesle bir erkek arkadaşı olduğunu annesi öğrenirse kendisini yüksek bir yerden atacağını söyledi.

Liseli N., okuldan çıktıktan sonra bir inşaattan atlayarak intihar etti



Derslerin sona ermesinden sonra N. arkadaşı M.G. ile okuldan çıktı. Annesi öğrenirse kendisini binadan atacağını tekraren tekrar etti. M.G. asla bu türlü bir şey yapmamasını telkin etti. C.M. de yanlarına geldi. “Canını sıkma bir yolunu buluruz” dedi. M.G. ayrıldı. Bir mühlet yürüdüler. N. farklı bir yola girince M.G. uyardı. N., “Halam gile gideceğim” dedi.

Biraz daha yürüdüler… C.M.'ye “Sen git” dedi. Ayrıldılar, lakin C.M ağladığını görünce dayanamadı tekrar yanına gitti. “Kendini üzme çözülür” dedi. N., “Beni bir defa bu olay yüzünden uyardı esasen, duyarlarsa beni döverler” dedi. Sarıldılar. N., “Seni seviyorum” dedi. “Halam gile yaklaştık seni görmesinler” dedi. Ayrıldılar.

Çok geçmeden N.'nin bir inşaattan atlayarak intihar ettiği haberi duyuldu. Başsavcılık derhal soruşturma başlattı. Talimatlar verildi. Olay yeri uzman gruplarca incelendi. Her açıdan fotoğraflar çekildi, krokiler çizildi, meczuplar toplandı. Tutanaklar tutuldu. Otopsi yapıldı. Genel vücut travmasına bağlı kırıklarla birlikte iç organ yaralanmasıyla gelişen iç kanama sonucu ölmüştü.

Ailenin mahkemeye itirazı reddedildi, Anayasa Mahkemesi ise berbat muameleyi kabul etti...



N.'nin vefatının akabinde aile, bir hafta sonra öğretmen C.M., kimi öğretmenler ve okul yönetimi hakkında şikayetçi oldu. Hakaret, duygusal şiddet, muhafaza nezaret ve yardım yükümlülüğünün ihlali, özel hayatın saklılığının ihlali, ferdî dataların hukuka karşıt olarak ele geçirilmesi, inancı berbata kullanma ve genel güvenliğin tehlikeye sokulması şikayetleri sunuldu. 

Şüphelilerin tamamı suçlamaları reddetti. Savcılık bu şahısların beyanlarını “tanık” sıfatıyla aldı. Başsavcılık kovuşturmaya gerek olmadığına karar verdi. Ailenin mahkemeye yaptığı itiraz da reddedildi.

Aile son olarak 15.9.2017 günü Anayasa Mahkemesi'ne başvurdu. Yüksek Mahkeme şu kararı verdi:

• 
  Makûs muamele yasağının ihlal edildiğine ilişkin tezin kabul edilebilir olduğuna,
• 
  Anayasa'ya garanti altına alınan kötü muamele yasağının adap boyutunun ihlal edildiğine,
• 
  Kararın bir örneğinin yeniden soruşturma yapılmak üzere Başsavcılığa gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi.