Ayrılık Hikayeleri

Ayrılık Hikayeleri
Ayrılıkla İlgili Hikayeleri

Bir Aşk Boyle Bitermi
Erkeklerin ne kadar iğrenc kişilikler olduğunu biliyordum ama bu kadarını beklemiyordum en azından ondan beklemiyordum o benim gozumde oyle değerliydi ki sanki herşeydi herşeyimdi Mukemmeldi bana gore seviyordum ya aşıktım ya ona yıllar sonra bana donmuştu yaa başka hicbir şeyi duşunemiyordum ne bileyim seviyor demiştim bana geri donuyorsa kac yıl sonra tekrar beni bulmuşsa başka ne amacı olur diye duşundum Herşeyi geride bırakıp ona gittim benim cocuk sevgilime ayrılmayacakmışız gibi değil her an ayrılabilirmişiz gibi korkmuyordum cunku ayrılmaktan benim canım cok yanmıştı daha onceki ayrılıklarımızda alışmıştım ama artık yaa onunla ayrılmaya Alışmadığım bir şeyi daha yaşattı oysaki o bana Yıllarca tek bir dayanağım vardı o mutlu Ben sadece bunu biliyordum ve biliyordum ki o dunyalar iyisi o dunyalar tatlısı Oysa o kadar şey soylenmişti ki bana onun hakkında nefret etmem gerekirdi Oysa benim kulağım darbe almış duymamışım denilenleri yada inanmamışım iananmak istememişim Gozumle gormesem bazı şeyleri hala inanmazdım Bir nsan nasıl iftira atar bir kişiye ya ozellikle de bana Ben napmıştım ki ona sevmekten başka Oysa o insanlara hava atmak icin bizi bitirdi hemde bile bile Tek uzuntum hayal kırıklıklarım Tek uzuntum onun bu yaptıklarının bedelini taşıyamacak olması Cunku ben naparsa yapsın onun mutlu olmasını istiyorum sadece bunu istiyorum Doğru yolu bulur inşallah cunku ben onun icin hep dua edeceğim



Pişmanlık
Merhaba bu benim hikayem aslında hikayem 17 yaşımda başladı 17 ağustos depremiydi ve hayatımın da yıkılış depremiydi belki de depremden sonra biriyle tanışmıştım bizim oraya gezmeye gelmişti ve deprem olunca da kalmak zorunda kalmıştı Bir gun eve giderken onumu kesti ve bana benimle evlenir misin dedi Bense şaşkınlık icindeydim cok duşunmedim ve aradan bir hafta gecmişti tekrar karşılaştığımızda cevabını bekliyorum dedi Bende cevap olarak evet dedim ama tabi yaşım 17 olunca ailem karşı cıktı ama zorlada olsa ikna etmiştik ve cok gecmeden nişan yaptık, cok gecmeden de duğunumuz oldu Başka bir şehre yerleştik ve bir kızımız oldu aradan iki yıl gecmişti bir kızım daha oldu ve eşim ise işinde cok yukseliyordu giderek buyuyordu ama belki de bu buyume evliliğimizin sonuydu eşim artık eve gec gelmeye hatta bazı zamanlar gelmemeye başlamıştı Artık beni istemediğini anlıyordum, sonra eskilerden bir arkadaşı cıka geldi artık zor gunler beni bekliyordu Evliliğimin bittiğini goruyordum Arkadaşı ile iş ortağı oldular ve kotu gunler iyice artmaya başlamıştı bir gun cocuklarımla ırmak kenarına gezintiye cıkmıştık, ırmağın az ilerisinde eşimin kardeşinin evi vardı kullanmıyordu ve gozum birden evin balkonuna takıldı ve şaşkınlıkla balkondaki kadınlara bakıyordum cok gecmedi bayanların yanına gelen iki erkek gordum eşim ve ortağı hemen kendi evime dondum ve ertesi gun oldu eşim eve geldi benimle ayrılmak istediğini soyledi hic cevap bile vermeden direk boşanma davasını ben actım ve ayrıldık Ben ailemin yanına yerleştim cocuklarım ise eşimde kalmıştı onlarsız yapamıyordum aradan 9 ay gecti ve cocuklarımı yanıma aldım ve secdiğim kişi eşim artık başkası ile evliydi Bense hep pişmanlıklarımla hayatıma devam ediyordum daha sonra calışmaya karar verdim İşe başladım aradan 2yıl gecti bir gun duydum ki eşim butun her şeyini kaybetmiş evlendiği kişi her şeyi kaybettirmiş ona Ben eşimin bana donmesini bekliyordum cunku onu hala seviyordum ama o donmeyecekti taki o gune kadar Ben evlenmeye karar verdim hayatımda sevdiğim biri vardı cok gecmedi nikah işlemlerini başlatmıştık, nikah gunu telefonuma gelen bir mesaj vardı kuaforden cıkarken okuduğum benimle yeniden var mısın ayrıldığım eşimdi mesaj sahibi o an dunya yıkılmıştı butun benliğimi bir pişmanlık kaplamıştım ama artık cok gecti cunku evleneceğim insana boyle bir şey yaşatamazdım hakkım yoktu istemeyerekte olsa bin pişmanlıkta olsa nikahımız olmuştu Eşimle evimize giderken evimin karşısında duran bir araba vardı odanın perdelerini cekerken icindeki kişi ayrıldığım eşimdi ve bana 3gun once o mesajı cekseydi bu gun onunla tekrar birlikte olmuş olacaktık hayat bana yine oyununu oynamıştı bir pişmanlıkla



Hayatım
Bir gun bir kızı cok sevmiştim 4 yıl beraberdik Oyle mutluyduk ki ben 16 o ise 14 yaşınadaydı kucuk yaşta aşkımız başlamıştı ama gunlerden bir gun benden ayrılmak istemişti bende sebebini sordum oda sebebi yok dedi tamam dedim, aradan aylar gecti oyle bir haber aldım ki oldum bittim artık yaşamıyordum cunku sevdiğim evleniyordu Bu acıyıda kalbime gommek istedim ama oyle bir şey oldu ki evlenmek istediği kişi amca oğlumdu Evet bunuda razı olmuştum artık ama en acı haber geldi, bizim eve gelin olarak gelecekti amca oğlum yetim olduğu icin duğunu babam yapacaktı yani bizim evde duğunu olacaktı Ben karşı cıktım babama dedim bu duğun burda olamaz, babamı cok sevdiğim icin bana dedikleri şey buydu oğlum gorevim bunu yapmak zorundayım, bende babamı cok sevdiğim icin kıramadım ve butun bu acıları kalbime gomdum ve o gunden bu gune kadar kalbime kimsenin girmesine izin vermedim artık yaşamıyordum resmen bir cansızdım ve halen oyleyim



Unutamam Seni
Burnu bir karış havada, gozu yukseklerdeydi ben onu sevdiğimde Hele hele benim aşkımı yerden yere vurup, nasıl kırmıştı kalbimi zalim Dudaklarından dokulen acı sozleri; oyle ki, bugun bile unutamadım Ne tebessumdu o , zehirden beter Her olayda icim paramparca,gozlerim ağlamaktan kıpkırmızı olurdu Yorgun duşerdim onsuz gecen, onunla dolu, koyu siyah gecelerden işmanlıktan kendime lanetler eder,sevgimi soylediğim gunu duşundukce, kaleme sarılıp yazardım ona nefretin aşkla kucaklaştığı o uzun mısralarımı Derdim ki; alın yazımdı, onbeşimin cocuksu aşkıydı Nasıl da gulerdi canı istedi mi En anlamlı bakışlarıyla once umitlendirir, ardından bir ucurumun kenarına yapayalnız bırakır giderdi Ben caresiz, ben yorgun, ben bıkkın bu sevdadan Ah bilirdi o insafsız, diri diri yanardım o boyle yaptıkca Şubatın buz gibi kasvetli soğuğunda; onda ne bulduğumu bugun bile bilemem Ama o gunlerde hayatımın amacı, varolma gibi gelirdi bana Cocukluk mu, yoksa gencliğimin safca tutkusu muydu bu kolesiye bağlanış, icten ice kopan fırtınalar, bu delice yakarış? Kimbilir, belki de sevilmeye muhtac bir kalbin bitmek bilmeyen kaprisi Ondan hicbir şey istememiştim Sadece sevgi Evet, şimdi yıllar sonra ben, onu duşunuyorum ilk defa kucağımda resimler, hatıralarla Hava yine soğuk, yine kasvetli gozleri gozlerimde yine sevgi, derin yureğimde Unuttum sanırdım, meğer aldanmışım, ağladım saatlerce Bu onun 17'sinde bir soysuza yar olan o zalimin hikayesidir anlatılan Bir melodidir kırık, umutsuz Doldururken sensizlik o an odayı gonlum hala boş, kafam yine dumanlı Bir feryat yankılanmıştı acı dolu tam 8 yıl once bugun bomboş sokaklarda Deli gibi koştum Benim kadar caresizdi her koşe Kendi kendime konuşarak yurudum zifiri karanlıkta Allahım son defa goreyim yeter banaBu sensiz yakarış defalarca surmuştu Ta ki,ayrılığın o sinsi kokusunu icimde duyana kadar Hıckıra hıckıra ağladım, sonra, ona ait birşeyler bulmak icin aradım her koşeyi Yalnızca buruşturulmuş bir sayfa, rengi solmuş Yazı, onun yazısı Bir mektuptu, ozenilerek yazılmış, belki de cok emek verilmiş her satırına Cok şaşırdım, mektup bana hitabendi Korkakca, kaybolmasından korkarak, acıyla okudum her cumleyi kalbimde buyuyen bir ozlemle Hele hele o ilk satırı Oyle ki, bugun bile unutamam,okudukca ağlarım İnsan sevdiğini yerden yere vururmuş bir tanem, AFFET BENİ !!!

Alıntı