Türkiye Özürlüler Araştırması’na nazaran tek yahut iki gözünde tam yahut kısmı görme kaybı yahut bozukluğu olan insanlar görme engellidir. Az gören ise standart refraktif düzeltmelerden sonra görme fonksiyonundaki bozukluğu devam eden ve görme sertliği 6/18 (20/60) den az olan sırf bir işi planlamak ve konumuna getirmek için görmeyi kullanılabilen kişi olarak tanımlanır. Birçok komponent ve fonksiyonu içinde barındıran görme; bilişsel, emosyonel ve motor gelişimde temel role sahip bir duyudur. Bilhassa şiddetli görsel kayıplar motor davranışla bağlıdır ve bu durum çeşitli ortamlarda gelişimin gerilemesine yol açabilir. Çocuklardaki görme sorunları, mektep, toplumsal hayat ve konut yaşantıları ile mektepten konuta gidip gelme, yazı yazma ve okuma becerileri, merdiven inip çıkma, kaldırım basamak üzere mahzurları geçme üzere aktivitelerde zorlanmalara sebep olarak çevre beceri seviyesini etkilemektedir.
Toplumsal beceriler, görme fonksiyonu etkilenmiş bireyler için daha da kıymetli becerilerdir. Bu yüzden, görme fonksiyonu etkilenen şahısların içtimaî yeterliliğinin kıymetlendirilmesi ve buna yönelik müdahalelerin uygulanması epey kıymetlidir. Yapılan araştırmalara nazaran görme engellilerde aşağılık duygusu, tasa, özgüven eksikliği, farklı durumlarla karşılaşıldığında paniğe kapılma, gözetlenme korkusu, düşme, çarpma kaygısı üzere kişilik özelliklerinin daha sık görülebileceği düşünülmektedir. Buna bağlı olarak, bu mevcut niteliklerin az gören bireylerin benlik gelişimlerinde ve toplumsal iştiraklerinde tesirli olabileceği göz önünde bulundurulmalıdır. Bu malumatlar ışığında, görme fonksiyonu etkilenen bireylerin öz yeterlilik, baş etme becerileri, özgüven, konuşma başlatma ve bitirme, topluluk içinde istek ve şikayetlerini belirtmede, akran münasebetlerinde zayıflık, kızgınlık, saldırganlık, anksiyete, içe dönüklük, çevre tasa mevzuları ve toplumsal yeterlilik bahislerinde sorun yaşamakta ve baş etmede zorluk çekmektedirler.
Herediter retinal distrofiler, retinitis pigmentosa, prematüre retinopatisi, albinizm, serebral palsi, yaşa bağlı makula dejenerasyonu, katarakt, glokom ve diyabetik retinopati üzere az görmeye neden olan durumlarda birey merkezli ve aktivite temelli ergoterapi ve rehabilitasyon müdahaleleri planlanmakta ve uygulanmaktadır. Müdahale programlarında; bebeklikten yaşlılığa kadar bireyin sahip olduğu arkada kalan görme seviyesini gülük hayat, üretkenlik ve bağımsız vakit aktivitelerinde fonksiyonel olarak kullanma becerisini artırmak hedefiyle;
Görsel algılamayı geliştirme,
Emniyetli mobilite becerileri kazandırma,
Günlük ömür aktivitelerinde bağımsızlığı artırma eğitimi,
Odaklama, obje takibi ve el-göz uyumunu artırma eğitimi,
Mesken, mektep ve iş mahallinde üretkenliği artırma stratejileri,
Mütenasip aydınlatma ve kontrast ile çevresel düzenlemeler,
Aile eğitimi yapılmaktadır
Bu metinde az gören rehabilitasyonu hakkında umumî ve ilmî temellere dayanan kısa haberler verilmeye çalışılmıştır. Emsal dertleri yaşayan bireylere ne çeşit bir yardım almaları gerektiği konusunda yardımcı olmak amaçlanmıştır. Daha ayrıntılı haber ve yardım almak için ergoterapistinizle görüşmenizi tavsiye ederim.
Toplumsal beceriler, görme fonksiyonu etkilenmiş bireyler için daha da kıymetli becerilerdir. Bu yüzden, görme fonksiyonu etkilenen şahısların içtimaî yeterliliğinin kıymetlendirilmesi ve buna yönelik müdahalelerin uygulanması epey kıymetlidir. Yapılan araştırmalara nazaran görme engellilerde aşağılık duygusu, tasa, özgüven eksikliği, farklı durumlarla karşılaşıldığında paniğe kapılma, gözetlenme korkusu, düşme, çarpma kaygısı üzere kişilik özelliklerinin daha sık görülebileceği düşünülmektedir. Buna bağlı olarak, bu mevcut niteliklerin az gören bireylerin benlik gelişimlerinde ve toplumsal iştiraklerinde tesirli olabileceği göz önünde bulundurulmalıdır. Bu malumatlar ışığında, görme fonksiyonu etkilenen bireylerin öz yeterlilik, baş etme becerileri, özgüven, konuşma başlatma ve bitirme, topluluk içinde istek ve şikayetlerini belirtmede, akran münasebetlerinde zayıflık, kızgınlık, saldırganlık, anksiyete, içe dönüklük, çevre tasa mevzuları ve toplumsal yeterlilik bahislerinde sorun yaşamakta ve baş etmede zorluk çekmektedirler.
Herediter retinal distrofiler, retinitis pigmentosa, prematüre retinopatisi, albinizm, serebral palsi, yaşa bağlı makula dejenerasyonu, katarakt, glokom ve diyabetik retinopati üzere az görmeye neden olan durumlarda birey merkezli ve aktivite temelli ergoterapi ve rehabilitasyon müdahaleleri planlanmakta ve uygulanmaktadır. Müdahale programlarında; bebeklikten yaşlılığa kadar bireyin sahip olduğu arkada kalan görme seviyesini gülük hayat, üretkenlik ve bağımsız vakit aktivitelerinde fonksiyonel olarak kullanma becerisini artırmak hedefiyle;
Görsel algılamayı geliştirme,
Emniyetli mobilite becerileri kazandırma,
Günlük ömür aktivitelerinde bağımsızlığı artırma eğitimi,
Odaklama, obje takibi ve el-göz uyumunu artırma eğitimi,
Mesken, mektep ve iş mahallinde üretkenliği artırma stratejileri,
Mütenasip aydınlatma ve kontrast ile çevresel düzenlemeler,
Aile eğitimi yapılmaktadır
Bu metinde az gören rehabilitasyonu hakkında umumî ve ilmî temellere dayanan kısa haberler verilmeye çalışılmıştır. Emsal dertleri yaşayan bireylere ne çeşit bir yardım almaları gerektiği konusunda yardımcı olmak amaçlanmıştır. Daha ayrıntılı haber ve yardım almak için ergoterapistinizle görüşmenizi tavsiye ederim.