bahardan kışa

bahardan kışa her şey ne hoş başlamıştıbir ağaca çıkıyorduk birlikte yavaş yavaşbir derdinde, bir gözyaşı tanesinde yüreğinin içine ateş düşer gibi olurduher güldüğünde yüzümüz gül bahçesine dönerdişarkılarda beraber yaşardık efkarlanırdık kudururduk çocuklar gibi bazenyeri kazanç omuz olurduk o ağaca çıkmak için'eloğlu' için ne iltifatlar yağdırırdık ne hayaller kurardık beraberne hoş içliydik onun evi benim evimdi benim evim onun evigünlük güneşlikti hava,beraber olduktan daha sonra bize her mevsim bahardı etraf kararmaya başladı daha sonrayağmurlar yağdı sel seli götürdü fırtınalar koptuiçlik gitti dışlı olduk artıkbirbirimize perdelerimizi sıkı sıkı kapattıkkapıyı kapatıp anahtarı paspasın altına koyup çıktı hayatımdan daha dün tanıdığı biriyle el elesırtımdan ezip geçti üzerimdenmeğersem biz o arkadaşlık ağacına tırmanmıyormuşuz sadece beraber zıplamışız birbirimizin omuzlarındasadece süre geçirmişiz doğrusu takvimleri devirmişizve o vakit içinde 'eloğlu'nun yanında bir hiçmişimhiç değer görmemişim tek kalemde silinecek değerdeymişim bu zamana dek farketmemişim