Bana gözyaşi borcun var !

Adam genç kadına seslendi:
Bana gözyaşı borcun var!

Genç bayan sordu:
Nasıl öderim?

Adam gözlerini kırptı;
Haydi gülümse!


Ve mendilini özenle katlayıp, yeniden kalbinin üzerindeki iç cebine koydu

Bir demet mor sümbül vardı kadının elinde
İkisi de bahar kokuyordu
Biri ilkbahar, diğeri sonbahar

Adam, seslendi yeniden;
Bana mutluluk borcun var!

Genç bayan, birazcık mahcup, birazcık başı dönen sordu:
Nasıl ödeyebilirim?

Heyecanlandı adam
Haydi yat dizlerime!

Genç kadın bir kedi uysallığında, yattı dizlerine usulca
Adam, şefkatle saçlarını taramaya başladı kadının
Saçları, güneşe ve yağmurlara hasret hiç yaşanmamış baharlara benziyordu
Çaresizliğini ördü sırasıra
Sonra saçının her teline, mutluluğun çığlıklarını bağladı adam
Yetmedi, gizli düğüm attı Ağladı
Hava kararmak üzereydi Dıştan yağmur yağıyordu delice
Adam, aralıksız borç defterlerini kurcalıyordu

Genç kadının gözlerinin içine baktı;
Bana kalp borcun var!

Borcunun farkındaydı yarı genç kadın, şaşırmadı
Bu borcumu nasıl ödeyebilirim?

Adam kollarını uzattı
Haydi tut ellerimi!

Sümbül kokusu sinmiş ellerini uzattı genç bayan
Elleri öyle sıcaktı fakat, eriyiverdi bütün borcu avuçlarının içinde
Genç kadın gitmek üzereydi

Adam son kere seslendi;
Bana can borcun var!

Bayan irkildi;
Can mı?

Sigarasından derin bir nefes çekti adam;
Evet Can borcun var Sensizlik öldürüyor beni!

Hoşuna gitti sözler kadının
Peki bu borcumu nasıl tahsil etmeyi düşünüyorsun?

Adam, biraz daha yaklaştı;
Yum gözlerini!

Hiç tereddüt etmeden yumdu gözlerini
Adam da yumdu gözlerini, masumca bir öpücük kondurdu
kadının titrek dudaklarına

Bu ne hemen yaptığın? diyerek çattı kaslarını kadın

Adam, pişmanlıkla, memnunluk aralarında gidip geldi Kekeledi;
Yaşam öpücüğüydü!

Kısa bir sessizliğin peşinde bu defa bayan öptü adamı şehvetle

Adam, şaşırdı;
Ya senin bu yaptığın neydi?

Genç kadın kapıya yöneldi;
Veda öpücüğü!

Kalan borçlarına karşılık, kalp dolusu çaresizlik
ve dahası mor sümbüllerini masanın üzerine rehin bırakıp gitti genç bayan


Adam koştu peşinden sümbülleri geri verdi kadına
Ne olur iyi bak umut çiçeklerime, solmasınlar

Genç bayan sümbülleri aldı:
Merak etme, gün aşırı sularım çiçeklerini!

Adam sevindi:
Güneşe, suya gerek değil Gülümse yeter!

Kadın gözden kaybolurken haykırdı adam,
Umutlarımı kefil yaptım Unutma, bana aşk borçlusun!

Haykırışı yağmura karıştı
Kadın, yağmuru hissetmeyen kalabalığa




*