Banker Kime Denilir?

Banker; para, kredi, bağ, sermaye payı vb alanlarda alım satım işiyle uğran ve bu işten kar elde eden birey ya da kuruluşlara denilir
XIX yüzyılda bankerlik işi, sadece bankacılık işlemleri yapan devlete ait ve kurumsal bankacılığa dönüşmüştür bu nedenle yabancı dillerde banker ve bankacı kelimeleri genelde aynı anlamda kullanılmakta ve bankacılık işiyle uğraşanlara banker denilmektedir Banker sözcüğü günümüzde ahali dilinde fazla zenginliği belirlemek içinde kullanılmaktadır Ailesi çok varlıklı olan kişilere banker babası var denilmesi buradan kaynaklanır*Ülkemizde bankerlik mesleği başta Osmanlı İmparatorluğu ’nun mali yönden çok zora düştüğü dönemlerde, devletin iç ve dış borç toplamasında arabuluculuk gerçekleştirmek üzere ortaya çıkmıştır Fazla kısa bir süre sonra bankerlik işi, Galata ve çevresinde koskocoman bir kesime yayılarak bir bankerler topluluğu oluşturulmuştur
Cumhuriyet döneminde yakın zamanlara dek bankerlerin yaygın etkinlikleri az daha hiç görülmedi; bu dönemlerde dar çevrelerde tefecilik biçiminde devam ettirildi 5 Ocak 1961 tarihli yasayla, büyük bir kısmı bakımlı gelirli üreticilere gerekli olarak bahşedilen Tasarruf Bonolarının çıkarılması, daha ileriki zamanlarda bu bonoları sahiplerinden çok düşük fiyatlarla satın alarak büyük miktarlarda kar elde eden bankerlerin ortaya çıkmasına zemin hazırladı 1957 tarihinde çıkarılan Türk Ticaret yasası ile Anonim şirketlerine hisse senedi ve tahvil ihraç edebilme hakkı verildi Bono ihraç etme hakkı belli Anonim şirketleri kısa sürede bir Menkul Kıymetler Borsası oluştu Bu Anonim şirketlerinin çıkardığı tahvillerin bankalar aracılığı ile istenilen seviyede pazarlanamaması, Anonim şirketlerinin bankerlere yönelmesine neden oldu 1970 ’li yıllarda çabucak tavan yapan enflasyonist süreç büyük firmaları finansal açıdan çok kuvvet duruma düşürdü
Enflasyon, mali kaynağa gereksinim duyan firmaların fiziki kaynak gereksinmelerinin bankacılık sektörünce karşılanmasını zorlaştırdı Darboğaza giren firmalar yükümlülük karşı bankerlere yönelmek ve maddesel gereksinmelerini bankerler aracılığı ile karşılamak zorunda kaldı Büyük firmaların parasal destek için bankerlere yönelmesi, bankerlerin ekonomideki ağırlıklarını seri bir şekilde yukarıya dürüst çekti 24 Ocak 1980 kararıyla faiz oranlarının özgürlük bırakılması bankerliğin altın çağını başlatmış oldu ve bu dönemdeki bankerler tabiri caiz ise köşeyi döndüler

Bankalardan kredi alamaz duruma düşmüş, batma olasılığı yüksek endüstri ve ticaret işletmeleri, küçük firmalar, ufak girişimciler, çiftçiler hatta gerçek kişiler bile daha yüksek faiz oranlarına razı olarak bankerin verdiği kredileri enflasyon ve maddesel bezginlik yüzünden benimsemek zorunda kaldı Bir vakit sonradan bankalar çıkardıkları Adsız Mevduat Sertifikaları ’nı bankerlere devrettiler Bankerlerde aldıkları bu sertifikalara, üstünde yazılı olan faiz oranlarından daha yüksek bir faiz oranı uygulayarak büyük karlar elde etti Bankerlik işinin çok karlı bir meslek haline dönüşmesi bazı bankaları, Bankalar Yasası çevresinde yapamadıkları bazı işlemleri yürütebilmek için bankerlik şirketleri kurmaya yöneltti Ancak bir vakit daha sonra yüksek faizle bankerlerden borç alan firmalar yüksek enflasyondan nedeniyle, keza faizleri hem de vadesi gelen anaparaları ödeyemeyecek kadar zorlama duruma düştüler Bu kısır döngü içinde alacaklarını tahsil edemeyen bankerler teker teker iflas etmeye başladı
Aralık 1981 ile Nisan 1982 arasında 250 değin banker battı Bazı bankaların yönetimine ise Maliye Bakanlığı göre el konuldu O tarihten itibaren bankerlik işi revaçtan düştü ve bayağı şartlar aşağı kullanılmaz oldu Bugün yalnızca çok büyük holdinglerin tahvillerini pazarlayan birkaç bankerlik kuruluşu kalmıştır