Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
iltasyazilim
FD Üye
BASİT ÇÖZÜMLÜ ZOR SORULAR
Muhammed b İdris henüz dört yaşındadır Tevafuk bu ya, bir gün kadı efendinin sokaklarından geçeceği tutar Tam o sırada iki öfkeli adam bir garibi sürükler, hemen oracıkta kadı efendinin önüne çökertirler Muhammed akranlarıyla birlikte hadise mahalline yaklaşır Davacılardan biri alelacele anlatmaya başlar:
Kadı efendi, biz üç arkadaştık Birlikte bir iş yaptık ve yüklüce bir para kazandık Yalanı yok ya birbirimize itimadımız da yoktu Paramızı hepimizin güveneceği birine, yani bu adama emanet ettik ve altını çize çize “üçümüz birlikte gelmeyince vermeyeceksin diye tembihledik Ama o bize hıyanet etti
Kadı yaka paça sürüklenen adama bakar:
Doğru mu söylüyor bunlar?
Doğru efendim, ama eksik
Nasıl yani?
Evet, bunlar bana dün akşam bir kese altın bıraktılar ve birlikte gelmedikçe hiçbirimize verme dediler Ancak henüz elli adım bile gitmeden içlerinden biri geldi ve altınları geri istedi Uzaktan “bakın veriyorum diye bağırdım Bu ikisi de kafa sallayıp “tamam dediler, “ver…söyleyin başka ne yapabilirdim ki?
Kadı bu kez diğerlerine döner:
Peki, buna ne diyeceksiniz?
Onu da açıklayalım Keseyi emanet edip giderken şimdi burada olmayan arkadaşımız aniden durdu “bütün paramızı emanetçiye bıraktık ama bu akşam ne yiyeceğiz? diye sordu Biz de harcanacak kadar bir şeyler almasına izin verdik Hepsini alıp kaybolacağını nerden bilirdik?!
Hmm!şimdi iş vuzuha erdi Arkadaşınız paraları alıp kaçtı desenize…!
Evet ama biz emanet verdiğimiz adamı tanırız Ona üstüne basa basa “üçümüz birlikte gelmedikçe verme demedik mi, dedik O da bunu kabul etti mi, etti! Gözünü açaydı da aldanmasaydı Madem bir avanaklık yaptı, ceremesini çeksin Bedelini kesesinden ödesin
Ödesin demek kolaydır ama, emanetçi söz konusu parayı verecek güçte değildir Zaten üzgün ve bitkindir, ağlamamak için dudaklarını ısırmakta ve büyük bir teslimiyet içinde boynunu büküp beklemektedir Kadı efendiye bakıp zor duyulan titrek bir sesle:
Hatalıyım efendim, dedi, cezama razıyım
Dava bir anda emanetçinin aleyhine dönmüştü Merhametli kadı gözlerini kıstı, sakalını sıvazladı, bir çıkış yolu aramaya başladı…Arasa da nereye kadar!İşte tam o sırada küçük dinleyici Muhammed bİdris, bedbin emanetçinin elinden tutup,
Ağlama be amca, der Kendini niye üzüyorsun ki?
Nasıl üzülmem be gülüm, başıma gelenleri duydun işte!
Sen gel beni dinle ve de ki, “kese bende!
Haydi istediğin olsun, diyelim ki kese bende
Emanetleri almaları için bunların üç kişi olmaları gerekmiyor muydu?
Evet, öyle gerekiyordu
Öyle ise söyle onlara, getirsinler arkadaşlarını alsınlar paralarını
Bu berrak muhakemenin sahibi olan dört yaşındaki çocuk büyüyünce İmam Şafii diye anılacak ve İslam’ın kıyamete dek süren çağlarını dolduracaktır
Muhammed b İdris henüz dört yaşındadır Tevafuk bu ya, bir gün kadı efendinin sokaklarından geçeceği tutar Tam o sırada iki öfkeli adam bir garibi sürükler, hemen oracıkta kadı efendinin önüne çökertirler Muhammed akranlarıyla birlikte hadise mahalline yaklaşır Davacılardan biri alelacele anlatmaya başlar:
Kadı efendi, biz üç arkadaştık Birlikte bir iş yaptık ve yüklüce bir para kazandık Yalanı yok ya birbirimize itimadımız da yoktu Paramızı hepimizin güveneceği birine, yani bu adama emanet ettik ve altını çize çize “üçümüz birlikte gelmeyince vermeyeceksin diye tembihledik Ama o bize hıyanet etti
Kadı yaka paça sürüklenen adama bakar:
Doğru mu söylüyor bunlar?
Doğru efendim, ama eksik
Nasıl yani?
Evet, bunlar bana dün akşam bir kese altın bıraktılar ve birlikte gelmedikçe hiçbirimize verme dediler Ancak henüz elli adım bile gitmeden içlerinden biri geldi ve altınları geri istedi Uzaktan “bakın veriyorum diye bağırdım Bu ikisi de kafa sallayıp “tamam dediler, “ver…söyleyin başka ne yapabilirdim ki?
Kadı bu kez diğerlerine döner:
Peki, buna ne diyeceksiniz?
Onu da açıklayalım Keseyi emanet edip giderken şimdi burada olmayan arkadaşımız aniden durdu “bütün paramızı emanetçiye bıraktık ama bu akşam ne yiyeceğiz? diye sordu Biz de harcanacak kadar bir şeyler almasına izin verdik Hepsini alıp kaybolacağını nerden bilirdik?!
Hmm!şimdi iş vuzuha erdi Arkadaşınız paraları alıp kaçtı desenize…!
Evet ama biz emanet verdiğimiz adamı tanırız Ona üstüne basa basa “üçümüz birlikte gelmedikçe verme demedik mi, dedik O da bunu kabul etti mi, etti! Gözünü açaydı da aldanmasaydı Madem bir avanaklık yaptı, ceremesini çeksin Bedelini kesesinden ödesin
Ödesin demek kolaydır ama, emanetçi söz konusu parayı verecek güçte değildir Zaten üzgün ve bitkindir, ağlamamak için dudaklarını ısırmakta ve büyük bir teslimiyet içinde boynunu büküp beklemektedir Kadı efendiye bakıp zor duyulan titrek bir sesle:
Hatalıyım efendim, dedi, cezama razıyım
Dava bir anda emanetçinin aleyhine dönmüştü Merhametli kadı gözlerini kıstı, sakalını sıvazladı, bir çıkış yolu aramaya başladı…Arasa da nereye kadar!İşte tam o sırada küçük dinleyici Muhammed bİdris, bedbin emanetçinin elinden tutup,
Ağlama be amca, der Kendini niye üzüyorsun ki?
Nasıl üzülmem be gülüm, başıma gelenleri duydun işte!
Sen gel beni dinle ve de ki, “kese bende!
Haydi istediğin olsun, diyelim ki kese bende
Emanetleri almaları için bunların üç kişi olmaları gerekmiyor muydu?
Evet, öyle gerekiyordu
Öyle ise söyle onlara, getirsinler arkadaşlarını alsınlar paralarını
Bu berrak muhakemenin sahibi olan dört yaşındaki çocuk büyüyünce İmam Şafii diye anılacak ve İslam’ın kıyamete dek süren çağlarını dolduracaktır
