Ben, aşk dedikçe sen, dur dedin

Ben, aşk dedikçe sen, dur dedin Gidiyor musun diye sorma bana Gönderen sensin Ne terk etmeyi istedim seni, Ne de daha yaşamadığımız bu aşkı toprağa gömmeyi Senin değin öfkeliyim ben de Senin kadar endişeli Bir dokunuşunla bin kenti yıkacak güç verirdin bana Ama inandıramadım seni Sen, sorgularken beni kafanda Ben, gözlerinin içine bakıyordum kuşkuyla Bir tek sözün bağlardı beni sana, Fakat sen defalarca susmanın koynunda Aşkın içine bir kez girdi mi şüphe, Teslim alır bedenleri de Sütten çıkmış ak kaşık değildim Ama yalanı sokmadım iki kişilik dünyamıza O dünya fakat ara sıra ufacık bir odada Ara Sıra kentin ortasında şekillendi Nasıl da güzeldi Zaten varsın diye her şey güzeldi lakin Sen buna inanmadın Ah bu sorular Yaşamak varken sevdayı delice, Niye boğarız sorularla? Nasıl ikna edebilirdim seni? Ben, aşk dedikçe sen, dur dedin Ben, seninleyim dedikçe Sen, hayır dedin Zaten eksik konuşan sen Olumsuz ne kadar sözcük varsa Bulup çıkardın ortaya Bense hiç bir şey diyemedim alinti