Ben Böyle Olmamalıydım.... :(

Ben, böyle olmamalıydım
İsmini duyunca, boynum düşmeliydi omzuma
İçime bir ateş düşmeliydi
Ayaklarımın feri kesilmeliydi
Kendimden geçmeliydim sonra
Adını sayıklamalıydım, adımı unuttuğumda
Ama bunu kimse duymamalıydı,
Seni, mahşere kadar saklamalıydım
Ben böyle olmamalıydım
Nisan akşamlarını ıslatırken yağmur
Bahar, şarkılarını söylerken karanlığa
Çalan her kapıya `sensin` diye koşmalıydım
Ayak sesleri gelmeliydi uzaktan
Ben hep sana yormalıydım
Gece yıldızlarını serpince göre
Seni görmek için uyumalıydım
Şarkılar kime söylenirse söylensin
Sana diye dinlemeliydim
Türküler dolmalıydı odama,
Ben bir selvi boylu yârdan ayrıldım deyince bir ses
Selvi boylu yâr sen olmalıydın
Kömür gözlüm ateşine düşeli
Senin için söylenmiş söz olmalıydı
Bir mey yokluğuna ağlamalıydı delice
Bir keman, incecik çığlık olmalıydı
Ama bunu kimse bilmemeliydi,
Seni mahşere kadar saklamalıydım
Böyle olmamalıydım,
Kelimeler Taif'i taşıyınca kulaklarıma
Daha yüzüme çarpmadan Taif rüzgarı,
Taşların izi çıkmalıydı yüzümde
Uhud anılırken, dişlerine sızı düşmeliydi
Haremde bir ikindi vakti
Kem gözler çevrilince sana
Ve vefasız eller uzanınca yakana
İçim daralmalı, nefesim kesilmeliydi
Sen ötelere hazırlanırken,
Öteler senin için süslenirken,
Son kez baktığın pencerede hayal edip seni,
Perdenin son kez kapanması gibi,
Kapanmalıydı gözlerim
Sonra içime doğru gerilip,
Seni bize lutfedenin ismini haykırıp,
Allah(CC) deyip,
Düşmeliydim yere
Ama bunu kimse bilmemeliydi
Seni mahşere kadar saklamıydım
Ve mahşer günü
Uzaktan seni seyretsem
Sana yakın olmak için can atsam
Beni engelleseler,
Sen kim yakınlık kim? deseler
Ben ağlamaktan konuşamasam
Gözlerini çevirsen bana
Benim cennetim bana bakan gözlerindir
Ve tebessüm etsen
Ama bunu kimse görmese,
Seni ebede kadar saklasam

DURSUN ALİ ERZİNCANLI