Ben her sabah uyandığımda İMKANSIZIM

Ben her sabahleyin uyandığımda İMKANSIZIM İliklerime kadar soğuğa ve efkârlı türkülere batmasaydım bu gece sıcak bir ateşin başında, minder üstünde elimde sigara ve bu yalnızlık olmasaydı hoş şeyler yazabilirdim olur ya beni unutup, seni anlatırdım kendime kokusunu içime çekip kafayı bulmak ne de güzel olurdu kızıl saçlarında yani kavuşmak olsaydı ayrılığımın sonunda, hoş şeyler yazabilirdim olur ya ßen her sabahleyin uyandığımda kâbuslarımın en dehşetli iklimlerinden kaçıp kalktığımda kâbuslarıma bile gizli gelecek bir gerçeğe uyanırım ! ßen her sabahtan uyandığımda, kâbuslarımın en dehşetli iklimlerinden kaçıp kalktığımda kâbuslarıma bile dar gelen, yokluğuna uyanırım yârin fazla şey mi Yâ Rabb ? bu Hasreti son vermek kalemimden bile sakladığım cümlelerim var sana söyleyecek dilimden sakındığım yokluğunda biriktirdim hepsini, yokluğuna bile sarf'etmedim! seninle soluyamadığım her nefesten bir nebze biriktirdim sensiz konuştuğum her kelimeden bir hece ağlayışlarımdan ve her bir hıçkırığımdan avaz'larım var benim, sana sakladığım Ancak ; İsrafil'in yok !!! benim Sûr'umdur bu bilesin! yokluğun kadar yakın olunca varlığın varlığıma azâd edeceğim esir kalmış cümlelerimi! ve sana haykırırken tamamlanmamış sensizliğimi bir ankâ kuşu gibi, ölüp ölüp dirileceğim bitmiş kusarken içimdeki bu Cehennemi, bu sensizliği ! Sûretinin o baharlar kokan esintisini çekeceğim patlayıncaya değin Kalbim ve biliyorum ancak ; vakitli yersiz uyandıracak yeniden biri beni düşlerime bile yasağı konulmuş gözlerinden sensizliğe uyanacağım her tarafta İmkansız! diye bir şey olmasaydı yer yüzünde Sana Güzel şeyler yazmayı ne çok isterdim âh bir bilsen