Ben nasıl olmalıyım? biraz kendimizi sorgulayalım

Hayır, hayır!

Ben böyle olmamalı, böyle bir ömür sürmemeliyim Hayatım değer bulmalı, ömür günlerim kıymet kazanmalı

Değer bulmuyor, kıymet kazanmıyor mu? Evet, değer bulmuyor, kıymet kazanmıyor Nereden mi anlıyorum bunu?

Günlerim hep şahsıma yönelik geçiyor, nefsime hizmetle tükeniyor Böylesine hayatı herkes sürmekte, herkes şahsına çalışmakta, nefsine hizmet etmekte, menfaatini düşünmektedir

Bu, değerlenen ömür, kıymetlenen hayat değildir Hayatın değeri, ömrün kıymeti hizmetle belli olur, nefsinden başkasına destekle anlaşılır

Bir yaralı parmağı sarmayan, bir gönülün tamirine destek olmayan, yürütülen hizmetlere omuz vermeyen, bir yükün altına girmeyip, bir zorluğa göğüs germeyen ömre ömür mü diyorsunuz?

Böylesine nefsine yönelik yaşayan birinin ne yaşadığından kimsenin haberi olur, ne de öldüğünden Yaşarken de bir yaralı parmağın sarılmasında emeği geçmemiş, hizmeti olmamış, ölünce de

Evet, evet ben böyle olmamalı, böyle yaşamamalı, bir ömrü böyle tüketmemeliyim Bir derde deva olmalı, bir yaralı sineye şifa bulmalı, bir yüke omuz vermeli, destek olmalıyım

Olmalıyım ki, varlığımdan gönül ehilleri haberdar olsun, yaşadığımdan irfan ehilleri bilgi sahibi bulunsun

Bir gün Rabb’im, gel, der de buradan göçersem, yerimin boşluğu görülsün, arkamdan makbul hediyeler gönderilsin, ruhuma nurlar yağdırılsın

Evet, evet işte ben böyle olmalıyım

Dâvâsı için yaşayanlardan, idealine hizmete koşanlardan, hayatını değerlendirmek için coşanlardan olmalıyım

Varlığıyla yokluğu eşit olanlardan değil Hep nefsini düşünüp dâvâsını idealini unutanlardan değil

Benden önce de çok kimseler yaşamış, sayısız insanlar ömür sürmüş bu âlemde Kimsecikler şimdi onları bilmiyor, arkasından hediyeler göndermiyor, ruhlarına nurlar yağdırmıyor Çünkü ömürlerini sadece nefislerine hizmet için harcamışlar, hayatlarını sadece kendilerine tahsis ederek kullanmışlar

Unutulmayanlar da var bu âlemde Bıraktıkları eserleri, yaptıkları hizmetleri, gösterdikleri gayretleri hatırlatıyor onları Alınları idealleri için terlemiş, göğüsleri imanları için çarpmış, imkanlarını inançları için feda etmiş Ömürlerini de davalarına tahsis eylemişler

Ne dersiniz? Şimdi sıra bizde mi? Bir nefs muhasebesi de biz yapacak, bir ömür mukayesesini de biz mi düşüneceğiz? Biz ne halde, ne âlemdeyiz? Hangi hizmetin ucundan bucağından tutuyor, hangi yükün altına giriyor, hangi derdin elemini duyuyor, hangi idealin çilesini çekiyoruz?

Var mı hayatımızı kıymetlendiren böyle mukaddes bir çilemiz?


Saygilar