Ben ölünce...

Ben ölünce Seni tanımanın en güzel yanı ne biliyormusun? Ellerini hiç tutmadan sıcaklığını hissedebilmek, Gözlerini kaçırırken gözlerimden, İçinde yaşadığın herşeyi aniden görebilmek, Yanına olmanın en hoş yanı ne biliyormusun? Aynı şeyleri seninle aynı anda düşünebilmek Ve ben söylemeden senin atılman söze bilmeyerek, Beraber tebessüm etmek, beraber dolması gözlerimizin, Beraber gözyaşı dökmek… Senin yokluğundaki gecelerde, Ay’a tasa tutuşmak, karanlık gökyüzüyle konuşmak, Yıldızları bir bir saymak ve umutla görmek yarına Sana anlatamadığım herşeyi anlatmak, En romantik tarafı yanında olmanın… Seni kaybetme korkusu, Bir zelzele ardından yıkılan bir kent ve altında kalbim Enkazlar arasında bulunamayan bir gövde, Ve seni incitme, acıtma, üzme, yoketme korkusu Yanına olmanın en acı tarafı… Hala inanabilirsem her gecenin bir sabahı olduğuna Ve yıldızların her kayışında bir dilek tutuyorsam sana dair Geceyle tüm olup yazıyorsam ve bir maviliğe adıyorsam, Her bir cümlenin başında elimde sıkı sıkı tutuyorsam, Bana verdiğin o paha biçilmez hediyeyi, Onu yıllarca saklamayı, esirgemeyi kendimden bile Göze almışsam, ve bıkıp usanmıyorsam seni beklemekten, Bana bir hayalde yaşadığımı söyleyebilirmisin? Hala inanabiliyorsam çocuk masallarındaki hayallere Ve nefesimi tutabiliyorsam saatlerce denizin dibinde, Bütün maviliğini içimde hissedebiliyorsam acıklı gökyüzünün, Yıkılan bir kentin bütün ışıkları sönmeden uyku girmiyorsa gözüme, Şiirlerde koşuyorsam, ve yorulmuyorsam hiç yazmaktan, Ve ellerimdeyse hala gözlerimden, kendimden bile esirgediğim Sana adanan şiirleri okuyorsam yüzlerce, binlerce kere Bana hayat denilenin bir yalan olduğunu söyleyebilirmisin? Yağmurlu gecelerde sokağa atıp kendimi, Hiç tedbirsiz, umarsız, yalansız, çıkarsızca ıslanıyorsam, Başıma bir şapka bile takmayıp, elimdeki şemsiyeyi bile açmıyorsam, İnadına ıslanıyorsam mavi damlalar altında, koşturuyorsam cadde sokak Ve aklımdakileri söyleyemiyorsam yağmura bile, Acılarım olduğunu, ölümümün yakın olduğunu hiç hissettirmiyorsam, sebepsiz yere dökülen yaşlar varsa yanaklarımda, Yağmur saklıyor göremiyorsan, inançsız bir akşam karanlığında yitiriyorsam, Gideceğin geliyorsa aklıma eriyen karlar misali, mavi daha bir mavi oluyorsa, Bulutların yuvarlanmasına bile aldırmıyorsam sonrasında, Beni ölüp gideceğim için yalnızlıkla suçlayabilirmisin? Mavi bir gülün o en anemik, en sakin bakışı, Vazodaki tüm ihtişamıyla seni yüceltmesi, gözümde büyütmesi Senin ona bakışındaki hüzün, ve duaların bir gün ölmemesi için, Onu koklarken, ona bakarken, onu dinlerken yüzündeki keder, Yanında olmanın en umut verici tarafı… Ağız Dalaşı sonrası ufak bir tebessümün, Ve avuçlarımızda sıktığımız canımızı acıtan geçmişimiz, Terlemesi vucutlarımızın, susmamız üzmemek için birbirimizi, Sonra bitmiş tartışmamız sebepsiz yere yeşeren otlar gibi mavi bir rüzgar aşağıda, Yanına olmanın en önemli tarafı… Bütün çirkinliğime rağmen yüzümün bu kadar ışık saçıyor olması, Gözlerimin gülmesi dudaklarımdan önce ve sesimin titremesi konuşurken, Kelimeleri karıştırmam birbirine hovarda sarhoşlar gibi, Göğsüme inen krampların kırbaçlaması bedenimi her gözlerin doluşunda, Bu yanına olmanın delice tarafı… Hala vurula vurula koşuyorsam enginlere, Uçuyorsam ve uzaklardan gelme ilginç bir yolcuysam gökyüzünde Çiçekleri kokluyorsam, büyüyorsam parlak gecelerde usanmadan Ve inanıyorsam ışıl ışıl gözlerinin gölgesinde büyüdüğüme, orada yaşadığıma Gökyüzünde bütün yıldızlar avucumdaysa, tutuyorsam onları ikimizin yerine Sabrediyorsam, gözlerindeki bahçelerde gelişen mavi güllerin açışını beklemeye Ve şarkılarda söylüyorsam seni, şiirlerde anlatıyorsam büyük bir neşeyle Senin dek düşünmüyorsa beni gece, ölürsen öl diyorsa bana kalleşçe Her sabah senin hayalinle, sesinle, gülüşünle başlıyorsam yeni güne Yorulmuyorsam koşmaktan, nefesim hiç kesilmiyorsa, Bana bu maviliğin ne kavrama geldiğini söyleyebilirmisin? Yanına olmanın en mavi tarafını anlatabilirmisin? Hepsi bir yalandan ibaret, bir oyun diyebilirmisin? Geceyi tutabilirmisin beni üzmesin diye? Yıldızlarla konuşabilirmisin benim yerime? Maviye boyayabilirmisin bütün kenti? BEN ÖLÜNCE