Beni gördükçe ‘özür’lerinden utansınlar!

Beni gördükçe ‘özür’lerinden utansınlar! 1549042317 1549042317 benigordukceozurlerindenutansinlar5c548291ce684benigordukceozurlerindenutansinlar5c548291ce684 http:wwwsacitaslancomf140889357 h 2Genç Nuran isyan ediyor öyle hayat doluydum ki beni yatağa hükümlü ettiler!h Alçak saldırıda iki ablasını ve arkadaşlarını kaybeden 17 yaşındaki lise öğrencisi Nuran Evin, olaydan 2 ay sonra tedavi gördüğü hastane odasında yaşadığı kabus dolu günleri anlattı ​Siirt’te PKK’nın roketatarlı ve uzun namlulu silahlarla saldırdığı sivil otomobilden yaralı kurtulan Nuran Evin konuştu Omuriliğime isabet eden şarapneller yüzünden belden aşağısı tutmayan genç kız, “İki ablamı ve en yakın iki arkadaşımı öldürdüler Beni bu ülkü getirdiler, üstelik dalga geçer gibi özür dilediler diyor​Çocuk, kadın, yaşlı dinlemeden kanlı saldırılarıyla günahsız sivilleri kasıt alan terör örgütü PKK, Siirt’te 21 Eylül 2011’de sivil bir otomobile yaptığı saldırıda 4 genç kızı öldürmüş, iki genç kızın da yaşamını karartmıştı Ankara Gülhane Askeri Tıp Akademisi’nde (GATA)’da tedavisine devam edilen genç kızlardan Gülcan Olgaç, saldırı sonrasında sağ bacağını kaybederken, Siirt’deri İstanbul’a sevk edilen Nuran Evin ise omuriliğine isabet eden şarapnel parçaları sebebiyle vücudunun belden aşağısını kullanamıyor Dehşet olayda iki ablasını ve arkadaşlarını kaybeden 17 yaşındaki Nuran Evin, olaydan 2 ay sonradan tedavi gördüğü hastane odasında yaşadığı kabus dolu günleri anlattı Uzun süredir Siirt’cilt kopmak isteği içinde olduğunu söyleyen Nuran, öfke ve ayaklanma doluydu:​Artık Siirt’e gitmem​“Ben böylece capcanlı insandım ancak, beni yatağa bağlı hayata hükümlü ettiler Ablam okula gidecek diye kendi çapımızda bir veda partisi gerçekleştirmek istedik daima gittiğimiz Tolga Çayevi’ne gidip bir dere meşrubat, kendimizce eylenecektik O gün de kullanmadığımız yolu kullandık nedense Gideceğimiz yere varmadan bizi taramaya başladılar Hatırladığım tek şey ablam Zeynep’in dehşet haliydi Siirt’i artık hep bu olayla hatırlayacağım Beni hiçbir güç, ailem bile bundan böyle oraya götüremez Yaralarımla yeni bir hayat kurmaya çalışacağım Ben her yaz İstanbul’a geldiğimde Siirt’e dönmek istemezdim Ortaköy’ü, Beşiktaş’ı görünce Siirt’i güzümde canlandırırdım Bizim tek keyfimiz Tolga Çayevi’ydi​Gebe kadını duyunca​“PKK genç, ihtiyar, çoluk çocuk dinlemediğini bizden sonradan yaptığı saldırılarda da ispat etti Ben hasta yatağımda annesinin karnında ölen çocuğu görünce kendimi avunma ettim Artık terör haberlerini korku kelimesinin çok ötesinde bir hisle peşine düşüp takip ediyorum Hasta yatağımda kıvranırken televizyonda PKK’nın özür dileğini duydum Bizleri gördükçe o özürden hiç utanmayacaklar mı? Özür dileyerek bizim hayatımızla dalga geçtiklerini söylemek istediler dobra dobra​Kendi toprağımızda vurulduk​“Anneme 'İstanbul’a yerleşelim' dediğimde bana 'toprağımı bırakmam' diyordu Lakin ne oldu? Bizi vuran tekrar kendi toprağımızın insanı oldu Evvelden terör haberlerini her insan gibi haberlerden izler, üzülürdüm Ama derhal ateşin düştüğü yer ben oldum, arkadaşlarım oldu, ablalarım oldu Benim tek suçum Doğu’da doğmak mı? Biz zaten her konuda geri kaldık Ben kendimi bildiğimden beri polis almak istiyordum Acilen bu savaş benim hayalimi içimde artık ukde olarak bıraktı Acılarım canımı daha fazla yakmasın diye içimdekilerle yüzleşmek istemiyorum​Kürtlüğümden utanıyorum​“Başbakanımız bundan böyle terör konusunda elinden geleni yok fazlasını yapsın Bu acının ne kadar zorlama olduğunu görmek için aniden pozitif kişinin mi ölmesi gerekiyor Ben de Kürdüm Hepimiz benzer bayrağın aşağı, aynı ekmeği yiyoruz Lakin bundan böyle Kürtlüğümden utanıyorum Eğer bunu kabul etmiyorlarsa kendi cahilliklerinde ayrıntılarıyla kaybolsunlar lakin daha artı can almaya devam etmesinler Yaşama sevinci olan insanların sevinçlerini çalmasınlar Biz doğuda ayrıca terörle, ayrıca de imkansızlıklarla yaşıyoruz Yetkililer Siirt’in köylerindeki çocukların korku batmış gözlerine hiç bakmışlar mı? Siirt’teki kadınlar hiç sinemaya, tiyatroya gitmişler mi? Hayır gitmediler, gidemediler Beni hem bir kadın keza de hemşehrim olarak Emine Erdoğan anlar Emine Hanım’la bir gün memleketimize gidip, ona Siirt’in gerçeklerini bakmak istiyorum Siirt’te kızlar okutulmuyor, köylerdeki çocuklar için çatışma sesleri bundan böyle hayatın akışı olmuş Çocuklar şiddeti duyarak, yaşayarak, görerek büyüyorlar​‘Ben niye yaşıyorum’ dedim​“Benim yaşama hakkımı ihlal ettiler Ben ablalarımın, arkadaşlarımın o anda öldüklerini gördüğümde ‘Ben niye yaşıyorum’ diye isyan ettim Onları kaybettikten sonra hayatta olmayı lüks olarak görüyorum artık Ben ablalarımın, arkadaşlarımın hakkını kimden isteyeceğim? Başbakandan mı, terör örgütünden mi? Hiç birinden, ölen öldüğüyle kalacak Beni en güzel hastanelere getirdiler, tedavi ettiler Peki benim abla yaram, arkadaş yaram ne olacak? Bunları kim çare edecek? Ne Başbakan, ne de Emine Erdoğan burada yattığımdan beri aramadılar Beni aramış olmaları hiçbir şey değiştirmeyecek fakat dürüst içe bekledim bunu Senelerdir en büyük hayalim polislikken, derhal yürüyebiliyor olmayı düş ediyorum Bunun ne aramak olduğunu Başbakanın gözlerine baka baka anlatmak isterdim​Veda yemeğine gidiyorlardı​Siirt’te kuaförlük yapan 31 yaşındaki Zeynep Evin, biriktirdiği paralarla kendine yeni bir araba almıştı Keza yeni arabasını kutlamak hem de Hatay’da üniversitede okuyan kardeşi Nergis’e veda yemeği yerine getirmek için 23 Eylül akşamı toplanmaya karar verdiler Kardeşleri 17 yaşındaki Nuran’ı, onun lise arkadaşı Gülcan Olgaç’ı, Gülcan’ın ablası Nurcan ile arkadaşları Kevser Çekin’i alıp nehir bahçesine gitmek için yola çıktılar Oysa PKK’nın kanlı saldırısı onları yolda yakaladı Roket atarlı ve uzun namlulu silahlarla yapılan saldırıda Zeynep, Nergis, Nurcan ve Kevser hayatını kaybetti Nuran ile Gülcan ağır zarar görmüş kurtuldu ​