Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
Besinlere karşı önyargı beslememeli
2009 Yaz mevsimi, İstanbul. Bir akşam iş çıkışı Nişantaşı’ndaki ofisimden Tünel’e taşınan yeni dans stüdyomuza kadar yaklaşık 50 dakika tempolu yürüdüm. 2 Saat süren dans dersinin akabinde Galatasaray’daki eşsiz boğaz manzaralı bir restorana geçtik. Salsa, Cha Cha, Bachata, Merengue ezgileriyle Latin rüzgarlarının estiği mekanda, tarihi yarımadanın tanımı mümkün olmayan manzarası eşliğinde harika bir dans gecesi tertibi düzenlenmişti. Güç harcamak için öncelikle güç almak gerektiğini düşünerek dans öncesi bir şeyler yemeğe niyetlendik. Servis çalışanı, bizlere epey varlıklı bir mönü sundu. Onlarca alternatif arasında birisi vardı ki, daha yemeğin ismini okurken “budur işte!” dememe vesile oldu: Kepekli mantı.
“Neden firmalar light ayran üretmiyorlar?” halindeki sorumun bir gibisi de “neden restoranlarda kepekli mantı satılmaz?” idi. Tek yapılması gereken beyaz un mekanına esmer un kullanmak. Tabi üzerine konulan yoğurdun light olması ve kızgın tereyağı gezdirilmemesi koşulu ile çok kolay bir halde diyet mantı hazırlanabilir. Buna karşılık hiçbir mekanda rastlamamış olmam bana enteresan geliyordu. O akşam dans gecesinde olmamızın tesiri ile sarımsaksız light yoğurtlu, tereyağsız 1 porsiyon kepekli mantı ile yağsız ve sossuz salata siparişi verdim. Zeytinyağı, sirke, nar ekşisi üzere salata soslarını başka bir biçimde talep ettim ve kâfi ölçülerde kendim ekledim.
Mantı konusuna gelince; sarımsaklı yoğurt ve kızgın tereyağlı ne denli hoş olduğunu ben de çok güzel biliyor olmama karşın bu mesleğe atıldım atılalı alışkanlıklarım çok çokça değişmişti: Meskenim, işyerim üzere değiştirebileceğim tüm mekanlarda en kaliteli materyallerden sağlıklı seçimler yapıyor, restoran üzere değiştiremeyeceğim ortamlarda da en elverişli alternatifleri üretmeye çalışıyordum. Böylesi ortamlarda biraz kaçamak yapsam da, en çok vaktimin geçtiği konutum ve işyerimde yediğim öğünlerin sağlıklı olduğunu bilmek bile beni rahatlatıyordu. Mantı siparişimde de yoğurt ve yağ konusunda müdahale imkanım varken bu talihimi sonuna kadar kullandım. Dans gecesinde olmanın tesiriyle sarımsaksız light yoğurt isterken, üzerine kızgın tereyağı istemediğimi de belirtmiştim. Buna karşın sonuç fevkalâde idi. Tahminimce evvelden ısıtılmış, tahminen de bulaşık makinesinden yeni çıkmış sıcacık bir tabak içerisine patlıcan beğendi konulmuştu. Üzerine kepekli mantı ve en üstte de light yoğurt eklenmişti. Tam kararında nane ve sumak serpiştirilerek öylesine hoş servis edilmişti ki, evvel göze sonra damağa hitap ediyordu. Mantıların hiçbiri birbirine yapışmamış, adeta tane tane idi. Unu, kepekli olmasından kaynaklı olarak daha ziyade su çekmiş ve pamuk üzere yumuşacıktı. Resmen ağızda eriyordu. Ne yalan söyleyeyim, Kayseri’de bile bu türlü şık bir mantı yememiştim.
Bu hikaye ile belirtmek istediğim aslında şu: Büyük bir çoğunluğumuz tadını bile bilmediğimiz birtakım yiyeceklere burun kıvırmaktayız. İçerisinde ne olduğunu bilmediğimiz besinleri farkında olmadan rahatça yiyebiliyorken, ismini öğrendiğimizde yüzümüzü ekşittiğimiz pek çok yemek kelam konusu olmuştur. Bir diyetisyen olarak pırasa ile üniversitede, enginarla meslek hayatıma atıldığımda tanıştığımı söylemekten hiçbir hengam çekinmedim. Bakla, yerelması ve kereviz ile flörtüm hala berbattır. Vesair yandan sakatatlar, yılan balığı, yengeç, velev köpekbalığı bile yediğimi söyleyebilirim. Hele ki hayatta yediğim en hoş etin köpekbalığı olduğunu söylesem yalan olmaz. Hepimizin beslenme konusunda birtakım önyargıları var. İsminden yahut imgesinden ötürü bir besinden uzak durmak bazen kayıp olarak nitelendirilebilir. Sizler de “mantının da kepeklisi mi olurmuş?” demeden bir kere olsun deneyin. Şahsen pide, lahmacun ve pizzanın da kepeklisini denedim, çok beğendim. Fırsat buldukça da tereddüt etmeksizin kepeklilerini tercih ediyorum. Şiddetle tavsiye ederim…
2009 Yaz mevsimi, İstanbul. Bir akşam iş çıkışı Nişantaşı’ndaki ofisimden Tünel’e taşınan yeni dans stüdyomuza kadar yaklaşık 50 dakika tempolu yürüdüm. 2 Saat süren dans dersinin akabinde Galatasaray’daki eşsiz boğaz manzaralı bir restorana geçtik. Salsa, Cha Cha, Bachata, Merengue ezgileriyle Latin rüzgarlarının estiği mekanda, tarihi yarımadanın tanımı mümkün olmayan manzarası eşliğinde harika bir dans gecesi tertibi düzenlenmişti. Güç harcamak için öncelikle güç almak gerektiğini düşünerek dans öncesi bir şeyler yemeğe niyetlendik. Servis çalışanı, bizlere epey varlıklı bir mönü sundu. Onlarca alternatif arasında birisi vardı ki, daha yemeğin ismini okurken “budur işte!” dememe vesile oldu: Kepekli mantı.
“Neden firmalar light ayran üretmiyorlar?” halindeki sorumun bir gibisi de “neden restoranlarda kepekli mantı satılmaz?” idi. Tek yapılması gereken beyaz un mekanına esmer un kullanmak. Tabi üzerine konulan yoğurdun light olması ve kızgın tereyağı gezdirilmemesi koşulu ile çok kolay bir halde diyet mantı hazırlanabilir. Buna karşılık hiçbir mekanda rastlamamış olmam bana enteresan geliyordu. O akşam dans gecesinde olmamızın tesiri ile sarımsaksız light yoğurtlu, tereyağsız 1 porsiyon kepekli mantı ile yağsız ve sossuz salata siparişi verdim. Zeytinyağı, sirke, nar ekşisi üzere salata soslarını başka bir biçimde talep ettim ve kâfi ölçülerde kendim ekledim.
Mantı konusuna gelince; sarımsaklı yoğurt ve kızgın tereyağlı ne denli hoş olduğunu ben de çok güzel biliyor olmama karşın bu mesleğe atıldım atılalı alışkanlıklarım çok çokça değişmişti: Meskenim, işyerim üzere değiştirebileceğim tüm mekanlarda en kaliteli materyallerden sağlıklı seçimler yapıyor, restoran üzere değiştiremeyeceğim ortamlarda da en elverişli alternatifleri üretmeye çalışıyordum. Böylesi ortamlarda biraz kaçamak yapsam da, en çok vaktimin geçtiği konutum ve işyerimde yediğim öğünlerin sağlıklı olduğunu bilmek bile beni rahatlatıyordu. Mantı siparişimde de yoğurt ve yağ konusunda müdahale imkanım varken bu talihimi sonuna kadar kullandım. Dans gecesinde olmanın tesiriyle sarımsaksız light yoğurt isterken, üzerine kızgın tereyağı istemediğimi de belirtmiştim. Buna karşın sonuç fevkalâde idi. Tahminimce evvelden ısıtılmış, tahminen de bulaşık makinesinden yeni çıkmış sıcacık bir tabak içerisine patlıcan beğendi konulmuştu. Üzerine kepekli mantı ve en üstte de light yoğurt eklenmişti. Tam kararında nane ve sumak serpiştirilerek öylesine hoş servis edilmişti ki, evvel göze sonra damağa hitap ediyordu. Mantıların hiçbiri birbirine yapışmamış, adeta tane tane idi. Unu, kepekli olmasından kaynaklı olarak daha ziyade su çekmiş ve pamuk üzere yumuşacıktı. Resmen ağızda eriyordu. Ne yalan söyleyeyim, Kayseri’de bile bu türlü şık bir mantı yememiştim.
Bu hikaye ile belirtmek istediğim aslında şu: Büyük bir çoğunluğumuz tadını bile bilmediğimiz birtakım yiyeceklere burun kıvırmaktayız. İçerisinde ne olduğunu bilmediğimiz besinleri farkında olmadan rahatça yiyebiliyorken, ismini öğrendiğimizde yüzümüzü ekşittiğimiz pek çok yemek kelam konusu olmuştur. Bir diyetisyen olarak pırasa ile üniversitede, enginarla meslek hayatıma atıldığımda tanıştığımı söylemekten hiçbir hengam çekinmedim. Bakla, yerelması ve kereviz ile flörtüm hala berbattır. Vesair yandan sakatatlar, yılan balığı, yengeç, velev köpekbalığı bile yediğimi söyleyebilirim. Hele ki hayatta yediğim en hoş etin köpekbalığı olduğunu söylesem yalan olmaz. Hepimizin beslenme konusunda birtakım önyargıları var. İsminden yahut imgesinden ötürü bir besinden uzak durmak bazen kayıp olarak nitelendirilebilir. Sizler de “mantının da kepeklisi mi olurmuş?” demeden bir kere olsun deneyin. Şahsen pide, lahmacun ve pizzanın da kepeklisini denedim, çok beğendim. Fırsat buldukça da tereddüt etmeksizin kepeklilerini tercih ediyorum. Şiddetle tavsiye ederim…
