Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
~~Beslenmede ölçüyü kaçırmamak gerekir
2000 İlkbahar mevsimi, Ankara. Havaların ısınmaya başladığı bir periyotta, cumartesi gününü kıymetlendirmek ve alışveriş yapmak ismine mesken arkadaşımla birlikte Bilkent’te bir alışveriş merkezine gittik. Her ikimiz de acıkmıştık. Birbirinden lezzetli ve sağlıklı mönülerin taraf aldığı, salata ve sandviçleri ile ön plana çıkmış bir restoranda karnımızı doyurma kararı aldık. Oturduğumuz restoranda o güne kadar salatalarımı ebediyen kendim seçerek hazırlatmış olsam da, ne hikmetse sandviçlerimi her devir için bir arkadaşım sipariş verip bana takdim etmişti. O nedenle servis elemanının hiç beklemediğim sorusu ile karşılaşınca şaşırdım ve ne diyeceğimi bilemedim:
- Sandviçiniz kaç cm olsun efendim?
- Nasıl yani? Sandviçlerinizin uzunluğu standart değil mi?
- Hayır, 15 ve 30 cm uzunluğunda sandviç ekmeklerimiz var efendim. Hangisinin içerisine hazırlamamı istersiniz?
- Hımmm, bu hazırladığınız kaç cm mesela?
- 15 cm…
- (Bombeli bir camın ardında hazırlanan 15 cm uzunluğundaki sandviç gözümüze pek küçük göründü ve çok acıkmış olmanın da etkisiyle) O hengam bizimkiler 30 cm olsun!
- İçecek bir şeyler isterseniz hesaplı bir mönümüz var. Kampanya dahilinde 30 cm sandviç ve büyük uzunluk içecek sahaya çikolatalı kurabiye yahut mısır cipsi ikram ediyoruz. Düşünür müsünüz?
- Olabilir, ne de olsa bir şeyler içeceğiz. 2 Tane de büyük kutu ayran alalım o vakit. İkisi de mönü olsun. Mümkünse biri çikolatalı kurabiye, başkası de mısır cipsi ikramlı olsun size zahmet.
Bu esnada mesken arkadaşım; “bu bizi kesmez, ben çok açım. Şu karşıdaki restorandan bir de patates kızartması alayım” dedi ve ben siparişin ehliyetli geleceğine dair kendisini ikna etmeye fırsat bulamadan kaybolup gitti. 5 Dakika içerisinde jumbo uzunluk patates kızartması, ketçap ve mayonezlerle geri döndü. Akabinde boş bir masaya oturduk ve afiyetle yemeye başladık. Sandviçlerimizin yarısını, patates kızartmasını ve ayranlarımızı tükettiğimizde her ikimiz de sahiden doymuştuk. Her ne sebeptendir hala bilmem; geri kalan sandviçlerimizi de bitirdik, çikolatalı kurabiyeyi paylaştık ve yemeğin ahir masadan zar güçlükle kalktık. Çok sevdiğimiz fakat midemizin patlayacak kadar dolu olması sebebiyle yiyemediğimiz mısır cipsini ise hiç açmadan, yanımızdan geçen bir ailenin evladına ikram ettik. Zararın neresinden dönülse kardır. Gelgelelim gebe üzere fırlayan karnımı görünce ve hazımsızlık sorunu yaşayınca kendi kendime şu soruyu sordum: “Ne diye 30 cm sandviç istersin? Evvel 15 cm ye, doymazsan git bi’ 15 cm daha sipariş ver. Restoran kapanmıyor ya!”
2000 İlkbahar mevsimi, Ankara. Havaların ısınmaya başladığı bir periyotta, cumartesi gününü kıymetlendirmek ve alışveriş yapmak ismine mesken arkadaşımla birlikte Bilkent’te bir alışveriş merkezine gittik. Her ikimiz de acıkmıştık. Birbirinden lezzetli ve sağlıklı mönülerin taraf aldığı, salata ve sandviçleri ile ön plana çıkmış bir restoranda karnımızı doyurma kararı aldık. Oturduğumuz restoranda o güne kadar salatalarımı ebediyen kendim seçerek hazırlatmış olsam da, ne hikmetse sandviçlerimi her devir için bir arkadaşım sipariş verip bana takdim etmişti. O nedenle servis elemanının hiç beklemediğim sorusu ile karşılaşınca şaşırdım ve ne diyeceğimi bilemedim:
- Sandviçiniz kaç cm olsun efendim?
- Nasıl yani? Sandviçlerinizin uzunluğu standart değil mi?
- Hayır, 15 ve 30 cm uzunluğunda sandviç ekmeklerimiz var efendim. Hangisinin içerisine hazırlamamı istersiniz?
- Hımmm, bu hazırladığınız kaç cm mesela?
- 15 cm…
- (Bombeli bir camın ardında hazırlanan 15 cm uzunluğundaki sandviç gözümüze pek küçük göründü ve çok acıkmış olmanın da etkisiyle) O hengam bizimkiler 30 cm olsun!
- İçecek bir şeyler isterseniz hesaplı bir mönümüz var. Kampanya dahilinde 30 cm sandviç ve büyük uzunluk içecek sahaya çikolatalı kurabiye yahut mısır cipsi ikram ediyoruz. Düşünür müsünüz?
- Olabilir, ne de olsa bir şeyler içeceğiz. 2 Tane de büyük kutu ayran alalım o vakit. İkisi de mönü olsun. Mümkünse biri çikolatalı kurabiye, başkası de mısır cipsi ikramlı olsun size zahmet.
Bu esnada mesken arkadaşım; “bu bizi kesmez, ben çok açım. Şu karşıdaki restorandan bir de patates kızartması alayım” dedi ve ben siparişin ehliyetli geleceğine dair kendisini ikna etmeye fırsat bulamadan kaybolup gitti. 5 Dakika içerisinde jumbo uzunluk patates kızartması, ketçap ve mayonezlerle geri döndü. Akabinde boş bir masaya oturduk ve afiyetle yemeye başladık. Sandviçlerimizin yarısını, patates kızartmasını ve ayranlarımızı tükettiğimizde her ikimiz de sahiden doymuştuk. Her ne sebeptendir hala bilmem; geri kalan sandviçlerimizi de bitirdik, çikolatalı kurabiyeyi paylaştık ve yemeğin ahir masadan zar güçlükle kalktık. Çok sevdiğimiz fakat midemizin patlayacak kadar dolu olması sebebiyle yiyemediğimiz mısır cipsini ise hiç açmadan, yanımızdan geçen bir ailenin evladına ikram ettik. Zararın neresinden dönülse kardır. Gelgelelim gebe üzere fırlayan karnımı görünce ve hazımsızlık sorunu yaşayınca kendi kendime şu soruyu sordum: “Ne diye 30 cm sandviç istersin? Evvel 15 cm ye, doymazsan git bi’ 15 cm daha sipariş ver. Restoran kapanmıyor ya!”
